Θυμάστε
ασφαλώς την καταιγίδα επαινετικών σχολίων στα δεξιά μέσα ενημέρωσης για
το νέο μοντέλο διοίκησης που αποφάσισε να εφαρμόσει ο πρωθυπουργός. Με
το που επέστρεψαν λοιπόν οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας στη φυσική θέση
τους, ο επικεφαλής της ομάδας των αρίστων ξεκίνησε την τιτάνια
προσπάθειά του να ανοικοδομήσει..
την κοινωνία, να συστήσει ξανά την
Ελλάδα στον πλανήτη και να δώσει στους ταλαίπωρους κατοίκους αυτής της
χώρας το δικαίωμα να μπορούν να ονειρεύονται πάλι.
Συγκέντρωσε
πάνω του πολλές εξουσίες, τοποθέτησε σε κυβερνητικές θέσεις
προσοντούχους παράγοντες (φορτωμένοι με διδακτορικά από φημισμένα
ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού, αυτό δα έλειπε να προτιμήσει τους
αποφοίτους των ελληνικών ΑΕΙ όπου κουμάντο κάνει ο «Ρουβίκωνας»), που
είχαν περάσει με επιτυχία τις αυστηρές δοκιμασίες αξιολόγησης και είχαν
ενταχθεί στο μητρώο στελεχών, έφτιαξε μηχανισμούς ηλεκτρονικής (για
φυσική δεν ξέρω) παρακολούθησης της δουλειάς των υπουργών, διόρισε
πρόσωπα της απολύτου εμπιστοσύνης του σε θέσεις-κλειδιά στο μέγαρο
Μαξίμου και τα προικοδότησε με αρμοδιότητες προκειμένου να λειτουργούν
σαν το μάτι και το αυτί του.
Κάποιοι τότε
είπαν ότι ο κ. Μητσοτάκης ερωτοτροπεί με την ιδέα να γίνει Μακρόν. Η
κριτική χαρακτηρίστηκε χυδαίος λαϊκισμός και ετέθη στην κυκλοφορία το…
αποστομωτικό επιχείρημα ότι ο ελληνικός λαός είναι από τη φύση του
δύστροπος και για να κυβερνηθεί σωστά χρειάζεται ο ηγέτης να δείχνει
πυγμή και να ασχολείται με όλα. Ταυτοχρόνως τα φιλικά στην κυβέρνηση
μέσα ενημέρωσης οργάνωσαν μια θηριώδη καμπάνια αποθέωσης του
πρωθυπουργού (είναι κοντά στα θέματα, είναι επιμελής, γνωρίζει σε βάθος
τα προβλήματα, επιβλέπει συστηματικά τους υφισταμένους του) φτάνοντας
στο σημείο με αφορμή την πανδημία να τον παρομοιάσουν με τον Τσόρτσιλ
και τον Μωυσή.
Παρ’ όλα αυτά το… τέλειο σύστημα ουκ ολίγες φορές μπατάρισε άσχημα.
●
Ο υφυπουργός Εξωτερικών Αντ. Διαματάρης, αρμόδιος για τον Απόδημο
Ελληνισμό, συνελήφθη ψευδόμενος και για τα επιστημονικά εφόδιά του και
για την επαγγελματική δραστηριότητά του. Στην αρχή τον κάλυψαν, αλλά
τελικώς εκπαραθυρώθηκε. Πρώτος ρούμπος.
● Ο
υπεύθυνος για το προσφυγικό-μεταναστευτικό, πρώην στρατηγός Αλκ.
Στεφανής (είχε κι αυτός προβληματάκια με τα πτυχία του) πήρε με εντολή
του πρωθυπουργού ένα σωρό αρμοδιότητες, για να τις χάσει στη συνέχεια
και να καταλήξει να είναι σήμερα κάτι σαν φρούραρχος μερικής
απασχόλησης. Ατιμη… κενωνία, άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους
κατεβάζεις.
● Με το που ανέλαβε ο κ.
Μητσοτάκης κατάργησε το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ως
αχρείαστο, για να το επανιδρύσει ύστερα από μερικούς μήνες. Αναδρομική
διαύγεια.
● Σάλος ξεσηκώθηκε όταν
ανακοινώθηκαν οι διοικητές των νοσοκομείων. Οι υποτιθέμενοι άξιοι ήταν
απλώς κομματικά στελέχη, συγγενείς, κολλητοί και κουμπάροι υπουργών και
βουλευτών και ένας εξ αυτών αποκάλυψε ότι πήρε τη θέση από τον ίδιο τον
κ. Μητσοτάκη σε αντάλλαγμα για τις ψήφους που είχε δεσμευτεί ότι θα
έφερνε στις κάλπες. Ο διοικητής απομακρύνθηκε, το ρεζιλίκι έμεινε.
●
Η συνύπαρξη Βρούτση-Μηταράκη στο υπουργείο Εργασίας κάθε άλλο παρά
ειρηνική ήταν. Το ήξεραν και οι θυρωροί του κτιρίου. Ο κ. Βρούτσης
απαίτησε από τον πρωθυπουργό να πάρει από τα πόδια του τον υφυπουργό, ο
πρωθυπουργός τού έκανε το χατίρι και κλότσησε τον κ. Μηταράκη. Τον
διόρισε υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής. Οι καλοί δεν χάνονται.
●
Την περίοδο που υπήρχε ένταση στα ελληνοτουρκικά από το υπουργείο
Εξωτερικών μαθαίναμε ότι οι συζητήσεις για τα μέτρα οικοδόμησης
εμπιστοσύνης συνεχίζονται κανονικά, αλλά υψηλόβαθμοι κύκλοι του
υπουργείου Αμυνας διοχέτευαν στο ΑΠΕ την πληροφορία ότι λόγω της
συμπεριφοράς της Τουρκίας η διαδικασία σταμάτησε. Τέτοιος συντονισμός.
●
Ο λαλίστατος υπουργός Ανάπτυξης, βαθύς γνώστης, όπως ο ίδιος με
πλεονάζουσα μετριοφροσύνη διακηρύσσει, των θεμάτων του χώρου που
διαφεντεύει, έχει υποσχεθεί καμιά τριανταριά φορές μπουλντόζες στο
Ελληνικό. Οι ημερομηνίες φεύγουν, αλλά αυτός ακούνητος. Μέχρι προχτές
υπερασπιζόταν με φλογερό ζήλο το διάτρητο πρόγραμμα κατάρτισης και μόλις
ο πρωθυπουργός το ακύρωσε έσπευσε σαν καλός στρατιώτης να ζητωκραυγάσει
για τον προϊστάμενό του: «Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του». Για μύγα δεν
ξέρω, αλλά το σπαθί του κ. Μητσοτάκη προφανώς αντέχει να σηκώνει τις
γραφικότητες, αρκεί να συνοδεύονται από λιβάνισμα στον ίδιο. Ποιος είπε
ότι ο πρωθυπουργός δεν γουστάρει την κολακεία;
●
Για την υπόθεση Βρούτση δεν χρειάζεται να πει κανείς πολλά. Θα θυμίσω
μια φράση της Χάνα Αρεντ που χρησιμοποίησα στο πρόσφατο παρελθόν: «Ο
ασφαλέστερος τρόπος να υπονομεύσεις το κύρος σου είναι το γέλιο». Το
γέλιο δεν σταμάτησε, αφού ο πρωθυπουργός άδειασε μεν μεγαλοπρεπώς τον
υπουργό του, αλλά τον άφησε στη θέση του. Ενδεχομένως γιατί ξέρει
πράγματα που αν τα πει δημοσίως θα βλάψουν τον κ. Μητσοτάκη ή ορισμένους
στενούς συνεργάτες του.
ΕφΣυν