Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να ρωτάνε...

Δημοσιογράφοι, εντελώς ψύχραιμα και όπως ακριβώς επιτάσσει αυτό που κάνουν, ζητούν καλύτερη πληροφόρηση σχετικά με τα κρούσματα, σχετικά με τα τεστ ή την κατάσταση στα νοσοκομεία κλπ και μπαίνουν κάτω από τις αναρτήσεις τους διάφοροι/ες κατηγορώντας τους ότι επί της ουσίας εύχονται να έχουμε περισσότερους νεκρούς και κρούσματα.
Μπορώ να αντιληφθώ το μένος..
πολλών εναντίον των δημοσιογράφων, αν και ποτέ το τσουβάλιασμα δε βελτίωσε και δε διόρθωσε τίποτα από όλα όσα θεωρούμε κακώς κείμενα και αυτό ασφαλώς ισχύει και στην ενημέρωση. Ισα-ίσα, η γενίκευση, η οποία συχνά επιχειρείται εσκεμμένα, έχει ως μόνο στόχο την απαξίωση κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων, τη δημιουργία συνθηκών κοινωνικού αυτοματισμού και την επικράτηση ενός επικίνδυνου σιωπητηρίου που εξυπηρετεί πολλούς και για πολλούς λόγους.
Αν η δουλειά του γιατρού και του νοσοκόμου είναι να σώζουν ζωές, αν η δουλειά των αρμοδίων είναι να συντονίζουν τις προσπάθειες αντιμετώπισης της πανδημίας, η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να ρωτάνε. Η άκριτη απαξίωση τους στο τέλος οδηγεί σε φαινόμενα όπως ο Τραμπ, ο Μπολσονάρου κλπ, τύπων δηλαδή οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τα υπαρκτά προβλήματα της ενημέρωσης πλασάρουν στο κοινό τους την άποψη ότι όλοι οι δημοσιογράφοι είναι κακοί και ψεύτες προκειμένου να επιτύχουν αυτό ακριβώς: τη μη ύπαρξη ενημέρωσης.
Η κακή δημοσιογραφία δεν διορθώνεται με τη φίμωση και κανένα πρόβλημα δεν λύνεται κρύβοντάς το κάτω από το χαλί. Και δεν είναι οι ερωτήσεις που κάποιους τους ενοχλούν πολύ, είναι οι απαντήσεις που οφείλουν να δώσουν. 'Οχι στους δημοσιογράφους, αλλά στον κόσμο.

- από το fb της δημοσιογράφου Γιώτας Μιχαλοπούλου