Αγαπητέ φίλε, οπαδέ του Κυριάκου:
Απευθύνομαι σε σένα, διότι εμείς οι υπόλοιποι που δεν είμαστε ούτε οπαδοί, ούτε του Κυριάκου, ούτε και του κανενός for the matter, τα ξέρουμε.
Για να δούμε, μπας και τα καταλάβεις κι εσύ...
Σε βλέπω τις τελευταίες μέρες που..
είσαι σε τεράστια σύγχιση, μπέρδεμα.
Πας δεξιά κι αριστερά και δηλώνεις απόλυτη πίστη στο μεγάλο ηγέτη και εμπιστοσύνη στις πολιτικές και πρακτικές του στη διαχείριση της κρίσης, υπενθυμίζοντας στους πάντες (αλλά κυρίως στον εαυτό σου) ότι ο Πολάκης κάπνιζε, ο Συριζας που δεν έκανε τίποτα, κλπ.
Η μανιχαϊστική οπτική στη ζωή είναι βολική συχνά, δεν αντιλέγω… Απλώς τυφλωνει.
Από την άλλη, έχεις μεγάλη αγωνία.
Διότι ξέρεις ότι οι πρακτικές της κυβέρνησης που τόσο πιστά υποστηρίζεις, σε βλάπτουν.
Δεν είσαι δα και κανας πλούσιος, πάλι το λιπάκι τρως -το δικό σου ή των δικών σου- η δουλειά σου κινδυνεύει, το εισόδημά σου επίσης, η ζωή σου έχει μπει στο κλουβί, όπου να 'ναι ετοιμάζονται να σου χώσουν κι άλλες απαγορεύσεις -στα όρια του παραλογισμού πλέον-, ούτε για περπάτημα δεν θα μπορείς να βγαίνεις, κι όταν με το καλό βγεις από το κλουβί σου θα είσαι ακόμα πιο φτωχός.
Ξέρεις στο βάθος σου -δεν είσαι κουτός, αν και οι ιδεοληψίες συχνά μάς κάνουν να συμπεριφερόμαστε σαν κουτοί- ότι οι πρακτικές αυτές έχουν ως βασικό σκοπό να φέρουν την κατάσταση στα μέτρα της κυβέρνησης:
Λίγα καταγεγραμμένα κρούσματα, λίγοι νοσηλευόμενοι, λίγοι νεκροί, επικοινωνιακός θρίαμβος, όχι άλλο ένα "Μάτι" στη δική μας βάρδια, όχι μαζικά τεστ, όχι βελτίωση του ΕΣΥ, ημίμετρα στηριξης στους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, ατομικές ευθύνες στο μάξιμουμ, πάρτε το όλο στην πλάτη σας, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.
“Φωνάζεις” λίγο, ψιθυριστά όμως, για να μην θεωρηθείς και αντιπολιτευόμενος, ότι όλο αυτό είναι υπερβολικό και θα μπορούσε να υπάρχει άλλου είδους διαχείριση, που να μην καταρρακώσει την ήδη καταρρακωμένη οικονομία, να μην την πληρώσεις ΠΑΛΙ εσύ, που πίστευες ότι επιτέλους θα ‘παιρνες ανάσα, το γιατί το πίστευες βέβαια ειδικά εσύ ο μικρομεσαίος, είναι μια άλλη ιστορία, αλλά οκ, μην τ’ ανοίξουμε όλα τα θέματα εδώ.
Συνειδητοποιείς, αγαπητέ φίλε, για μια ακόμα φορά the hard way κάτι που είναι κοινό μυστικό:
Ότι η ιδεολογική σου ταύτιση με το νεοφιλελευθερισμό, δεν σε κάνει στα δικά του μάτια καθόλου καλύτερο από τον διπλανό σου, αριστερό, ή μετριοπαθή, ή κεντρώο, ή γουατέβερ, στην ίδια μοίρα είσαστε, είσαι ένας πρώην άνετος και νυν φτωχοποιημένος κι εσύ, που στο μέλλον θα φτωχοποιηθεί κι άλλο, και κανείς δεν θα γυρίσει να σου ρίξει ούτε δεύτερη ματιά, όπως δεν σου ‘ριξε και στο παρελθόν όταν έμεινες μακροχρόνια άνεργος να θυμάσαι από τον καναπέ του σπιτιού σου τις παλιές καλές μέρες και να ονειρεύεσαι ότι “πάλι με χρόνια με καιρούς”…
Ξέχασες, όμως, μετά ποιοι σε φτωχοποίησαν και πως.
Δεν θα χαρώ καθόλου -ειλικρινά- όταν μετά απ’ αυτήν την κρίση αναγκαστείς να συρρικνώσεις κι άλλο τη ζωή σου, να περικόψεις κι άλλο από τον εαυτό σου και τα παιδιά σου, να ζεις σε έναν κόσμο με χάλια σύστημα υγείας, με περισσότερες ανελευθερίες, με κάποιους να σου κουνάνε το δάχτυλο στη μούρη ότι ΠΑΛΙ εσύ πρέπει να βάλεις πλάτη, όπως κάνουν και τώρα άλλωστε.
Όταν θα είσαι πάλι το θύμα στην κρεατομηχανή.
Μαζί θα είμαστε εξάλλου, απλώς εγώ το ξέρω.
Θα στενοχωρηθώ.
Θα στενοχωρηθώ διπλά, όμως, αν όλο αυτό δεν σου γίνει -επιτέλους- και λίγο μάθημα.
Δεν είναι το θέμα μας εδώ η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Πολάκης ή ο Χαρδαλιάς, αγαπητέ φίλε.
Αυτά είναι οι εκφράσεις κι επίσης ο κόσμος δεν είναι η Ελλαδίτσα.
Το θέμα μας είναι να ξεκολλήσει το μυαλό από τις στενές -συχνά επίκτητες από την οικογένεια και χωρίς πραγματικό ιδεολογικό υποβαθρο- ιδεοληψίες και να ονειρευτεί το είδος του κόσμου που θέλει, αλλά βλέποντας τον εαυτό του ρεαλιστικά και όχι φαντασιωσικά μέσα σε αυτόν τον κόσμο.
Κοίτα λίγο τον εαυτό σου στον καθρέπτη.
Κάποια στιγμή είχες μια έκλαμψη, τον είδες όπως είναι, δεν μπορεί να μην την είχες.
Για θυμήσου…
