Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η επομένη μέρα, μετά την πανδημία, θα φέρει έντονο και μόνιμο το αποτύπωμα..
των βίαιων και αιφνίδιων αλλαγών, που συντελέστηκαν στο εργατικό δίκαιο.
Η αναστολή σύμβασης, η νέα ιδιότυπη εκ περιτροπής εργασία, η τηλεργασία και η ελεύθερη μετακίνηση εργαζομένων από μια επιχείρηση σε μία άλλη, είναι μόνο λίγες από τις παρεμβάσεις, που θα μας συνοδεύουν στις εργασιακές σχέσεις, για αρκετά χρόνια.
Παρά τις διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας του αρμόδιου Υπουργείου, ότι με το τέλος της υγειονομικής κρίσης, θα εκλείψουν τα παραπάνω μέτρα, όλοι αντιλαμβάνονται, ότι η οικονομική κρίση που ακολουθεί, θα θέσει τα απαραίτητα προσχήματα, για την παράταση ισχύος του νέου νομοθετικού πλαισίου, που δημιουργήθηκε εν μέσω κορωνοϊού, αλλά θα δικαιολογήσει και την εισαγωγή νέων... παραμορφώσεων στο εργατικό δίκαιο.
Έτσι θα βρεθούμε μπροστά στο παράδοξο, οι επιχειρήσεις που διέκοψαν τη λειτουργία τους με απόφαση της δημόσιας αρχής, αλλά και οι λεγόμενες πληττόμενες βάσει ΚΑΔ επιχειρήσεις, να τίθενται σταδιακά σε λειτουργία, χωρίς όμως οι εργαζόμενοι να επανέρχονται στις θέσεις τους αυτόματα, λαμβάνοντας τις προ κρίσης, αποδοχές τους.
Θα δοθεί η δυνατότητα να υπάρχει η καταβολή ενός επιδόματος από το κράτος και οι εργαζόμενοι, είτε να μην προσέρχονται στην εργασία τους καθόλου, είτε να εργάζονται με ελαστικές μορφές απασχόλησης (π.χ. εκ περιτροπής εργασία). Θα εμφανιστεί δηλαδή το φαινόμενο των επιδοτούμενων από το κράτος εργαζομένων, οι συνολικές αποδοχές των οποίων όμως, θα απέχουν παρασάγγας, από τα χρήματα που λάμβαναν προ κρίσης.
Σε αυτές τις συνθήκες δηλαδή, η κυβέρνηση επιλέγει όχι απλά να παρατείνει την ισχύ των μέτρων, αλλά να κατασκευάσει και να εισάγει στο εργατικό δίκαιο νέα, μόνιμου χαρακτήρα εργαλεία ευελιξίας και επισφάλειας, όπως η αναστολή σύμβασης εργασίας και η επιδότηση εργαζομένων.
Αυτό το νέο μίγμα εργασιακής ανασφάλειας, θα μας συνοδεύσει για καιρό, αφού θα είναι αδύνατο οι επιχειρήσεις, με τα συσσωρευμένα χρέη και την περιορισμένη ζήτηση, να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους. Αυτή η επιλογή βέβαια δεν ήταν μονόδρομος καθώς η κυβέρνηση αρνήθηκε, πάρα τις παραινέσεις της αντιπολίτευσης, να προχωρήσει σε αναπλήρωση των μισθών και απαγόρευση απολύσεων.
Η επερχόμενη εκτόξευση της ανεργίας θα οδηγήσει σε επιπλέον συμπίεση των μισθών ενώ είναι βέβαιο ότι πλέον περνάμε από την ευελιξία με ασφάλεια στις εργασιακές σχέσεις(flexicurity) στην απόλυτη ευελιξία και επισφάλεια (ultra flexibility).
Συμπερασματικά, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι, η κυβέρνηση προκαλεί επικίνδυνες αλλοιώσεις στο εργατικό δίκαιο, με μια έντονη τάση να θεσπίζει ετεροβαρή μέτρα, εις βάρος των εργαζομένων. Ο κίνδυνος της πολιτικής αυτής επιλογής είναι να οδηγηθούμε σε ένα νέο σπιράλ ύφεσης και ανεργίας που θα μας οδηγήσει πίσω στην περίοδο 2010-2014.
Το εργατικό δίκαιο είναι χτισμένο σε θεμέλια, όπως ο κοινωνικός και προστατευτικός για τον εργαζόμενο χαρακτήρας και αυτές οι παρεμβάσεις ανατρέπουν με βίαιο τρόπο θεμελιώδη δικαιώματα για τον κόσμο της εργασίας. Η κυβέρνηση ας σταματήσει τους επικίνδυνους πειραματισμούς, που με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγούν σε ένα νέο μνημονιακό εργασιακό τοπίο.
Διονύσης Τεμπονέρας
Δικηγόρος - Εργατολόγος
