Τι «άκουσα» από τον Αλέξη Παπαχελά για τον κορωνοϊό

Χθες το βράδυ στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ, άκουσα τον Αλέξη Παπαχελά να μιλάει για τη μάχη του με τον κορονοϊό (EΔΩ). Λόγος βαθύς, ανθρώπινος. Μίλησε για τις δυνάμεις που κρύβουμε μέσα μας, για την επιστήμη και την πίστη, για το πόσο σημασία έχει να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται. Μίλησε όμως και για άλλα, τα οποία τα βρήκα..
πραγματικά πολύ ενδιαφέροντα και αισιόδοξα.
Ο Αλέξης Παπαχελάς μίλησε για «τους ήρωες πίσω από τη μάσκα», για τους ανθρώπους του ΕΚΑΒ, «που δεν ήξεραν αν δουλεύουν σε μολυσμένο ασθενοφόρο και παίρνουν μόνο 800 ευρώ». Μίλησε «για την Ελλάδα του καθήκοντος και της προσφοράς», για την Ελλάδα που δεν αναδείξαμε ποτέ.
Αυτό που «άκουσα», λοιπόν, εγώ από τον Αλέξη Παπαχελά, είναι αυτό που άκουσα λίγες μέρες πριν από μια άγνωστη νοσηλεύτρια. «Δεν θέλουμε χειροκροτήματα, θέλουμε μάσκες, θέλουμε εργαλεία για να πολεμήσουμε την πανδημία, θέλουμε υγειονομικό υλικό».
Αυτό που «άκουσα» από τον Αλέξη Παπαχελά είναι ότι, αν η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα συγκριτικά με άλλες χώρες του πλανήτη, είναι γιατί, παρά τη μακρόχρονη οικονομική κρίση και τα μνημόνια που απαιτούσαν ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις και περικοπές μισθών, καταφέραμε να διατηρήσουμε ένα βασικό, ένα στοιχειώδες δημόσιο σύστημα υγείας.
Το καταφέραμε με τις καθημερινές μάχες όλων αυτών των «ηρώων πίσω από τη μάσκα». Δυστυχώς όμως δεν αναδείξαμε τον κανόνα, αλλά τη μειοψηφία εκείνων που παίρνουν φακελάκια για να απαξιώσουμε το δημόσιο σύστημα υγείας. Για να απαξιώσουμε τους «ήρωες πίσω από τη μάσκα».
Τέλος, αυτό που «άκουσα» από τον Αλέξη Παπαχελά είναι, όταν τελειώσει η καραντίνα μας, να μη γυρίσουμε στην κανονικότητα. Γιατί η προηγούμενη κανονικότητα δεν ήταν κανονική. Τι άλλο μπορεί να εννοούσε, λέγοντας «όταν βγούμε στους δρόμους και αγκαλιαστούμε να μην (τους) ξεχάσουμε»;
Τώρα που είμαστε παγιδευμένοι στα σπίτια μας ας το σκεφτούμε.

Βασιλική Γραμματικογιάννη / ΕφΣυν