Τον αγωνιστή, που με το βιβλίο του «Οι ανθρωποφύλακες» ξεγύμνωσε τη χούντα των συνταγματαρχών (έκανε σάλο όταν εκδόθηκε στα γαλλικά το 1969, ξύπνησε την κοιμισμένη Ευρώπη) και έκανε γνωστά στην οικουμένη τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλλε αυτή η δράκα των φασιστών τους αγωνιζόμενους, αντιστεκόμενους Έλληνες.
Θρηνούμε έναν από τους τελευταίους γνήσιους Αριστερούς, που έκαναν την ιδεολογία τους πράξη και η ζωή τους ήταν ένα πρότυπο για εξεγερμένους και ερωτευμένους (η επανάσταση και ο έρωτας ήσαν οι κινητήριες δυνάμεις που καθόρισαν τη ζωή του).
Έδωσε μεγάλη μάχη τους τελευταίους μήνες με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε στον οισοφάγο. Ορθιος και χαμογελαστός μάς υποδεχόταν στο σπιτικό του, με τα ποτά του και τα τσιγάρα του, με την ακούραστη, ευγενική και πάντα ευδιάθετη σύντροφό του δίπλα του. (Κουράγιο, Μαρία)
Αμείωτο το ενδιαφέρον του για την εφημερίδα, ήταν εξάλλου από τους πρώτους, μαζί με τον Γιάννη Καλαϊτζή, που πίστεψαν και αγάπησαν με πάθος το συνεταιριστικό μας εγχείρημα. Ελπίζαμε ότι θα καταφέρει και αυτήν τη φορά να βγει νικητής.
Όμως το σώμα του ήταν βαριά καταπονημένο από τα βασανιστήρια -δεν άντεξε.
Λάμπρυνε με την παρουσία του την εφημερίδα, αλλά και όλες τις κοινωνίες στις οποίες έζησε.
Μετά τον Γλέζο ο Περικλής. Μπορεί, λόγω κορονοϊού, να έφυγαν μόνοι τους, η χώρα όμως, ο λαός, είναι μαζί τους.
«Καλό ταξίδι», Περικλή. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Γιώργος Σταματόπουλος / ΕφΣυν
