Ηστάνθην
την ανάγκη ν' απευθυνθώ σε σας, μία μέρα πριν της Κυριακής του απίστου
του Θωμά. Που, ως πασίγωστον, είναι ο προστάτης όλων των δημοσιογράφων
που..
(και καλά) σέβονται εαυτόν και επάγγελμα αυτών και (και καλά)
ψάχνουν την αλήθεια και δεν πιστεύουν ό,τι τους πασάρουν αγόγγυστα, αλλά
θέτουν (και καλά) τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και μάλιστα χωρίς
να το πλύνουν κιόλας -σχώραμε θε μου, μέρες που είναι του κορονοϊού
σου!
«Πλύν' το
ρε, τι σου ζητάμε!» έχει ξελαρυγγιαστεί να λέει η αδιάφθορος,
ασκανδαλοθώρητος, αψεγάδιαστος και αναμάρτητος κυβέρνησίς μας, αλλά
αυτοί (ευτυχώς δεν είναι πολλοί) εκεί! Της απλυσιάς τους το χαβά. Και με
τον ίδιο δάκτυλο γράφουν κιόλας όσα ανακάλυψαν (και καλά) μέσα στη
γούβα που έχωσαν τη χερούκλα τους. Τι νομίζεις ότι θα βρεις, ρε φίλε;
Ψάχνεις, ψάχνεις.... Αντε ψάξε να δούμε τι θα καταλάβεις. Αντε και
βρήκες. Αντε και το 'γραψες. Τι θα γίνει νομίζεις; Θα πέσει κάνας
υπουργός; Το πολύ πολύ να το διαβάσουν τίποτα σαν και του λόγου σου. Το
πάρα πολύ πολύ να πάρουν πίσω και τίποτε πρόωρες αναθέσεις - σαν την
πρόωρη αγανάκτησή σου, που να χαθεί να χάνεται! Κάτσε ντε να δεις πού το
πάει πρώτα ο υπουργός και μετά βγαίνεις και μιλάς. Μπούρου μπούρου, μας
πήρες, το κεφάλι μάς πήρες.
Βρε
άμοιρε, βρε άπλυτε, βρε ξεγοφιασμένε, που σε φάγαν οι δρόμοι να τρέχεις
για το ρεπορτάζ που δεν θα παίξουν τα κανάλια, θα το κάνει μούγκα η
ΕΡΤ, θα το θάψουν στα δελτία, εσύ που «μάχεσαι» για την ακεραιότητα της
είδησης και την «ανάδυση» της αλήθειας, βρε δόλιε μικρολουστράκο της
κακιάς ώρας που νομίζεις ότι η γκοργκοντζόλα είναι ανυπότακτη επαρχία
του πρώην ανατολικού μπλοκ και το ρεμπλοσόν ευρωπαϊκό παρακλάδι των
Τουπαμάρος (εκεί έχεις μείνει, τρομάρα σου!), ξέρεις τι σημαίνει
«σύστημα»;
Να σε βάλω στα βαθιά απ' την αρχή ή
να στο φέρω λάου λάου; Θα στο φέρω λάου λάου, γιατί σε βλέπω κομματάκι
χλομό και μου προκαλείς τον οίκτο. Απ' τον άπιστο Θωμά θα ξεκινήσω, που
τον έχεις και κορόνα στο κεφάλι σου (όχι ότι σ' αρέσουν οι κορόνες -
αλλά τόσα καταλαβαίνεις, κακομοίρη μου). Ο Τόμας που λες (τον
αναβάθμισα, ένεκα του Κολάμπια που μας άνοιξε τα μάτια και μάθαμε πώς
μιλάει ο καλός ο κόσμος), ο Τόμας το λοιπόν τι νομίζεις ότι ήταν; Κάνας
θεωρητικός της επιστήμης; Κάνας σπουδαγμένος στα Κολάμπια; Κάνας
προύχοντας έστω; Ενας μπατανιασμένος ψαράς της κακιάς ώρας, αυτό ήταν!
Πολλά παιδιά είχε κάμει η μάμα του - γεννοβολάγανε σαν τις κουνέλες τότε
βλέπεις, όπως τώρα οι μετανάστες, που μας έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και 'χουν από
έξι παιδιά ο καθένας, λες κι άλλη δουλειά δεν είχαμε απ' το να σώζουμε,
ταΐζουμε και μορφώνουμε τα μούλικά τους. Πάλι καλά που βρέθηκε ο
Μηταράκης ο Τρομερός να βάλει έκαστον εκεί που του πρέπει.
Αυτόν
τον αθεόφοβο Θωμά έχεις, μωρέ δύσμοιρε, προστάτη! Που ο άλλος πέρασε,
των παθών του τον τάραχο πέρασε μέχρι ν' αναστηθεί, κι αυτός εκεί. Να
μην πιστέψει, αν δεν «δει»! Ετσι κι εσύ. Μέχρι και τον μέγα Βρούτση
έπιασες στο στόμα σου, που βρομάει φακές, πως και καλά έδωσε εκατομμύρια
σε ημέτερους για να βγάλουν νέα γλώσσα: τα αλαμπουρνέζικα! Και τι έκανε
ο μέγας; Σου έστειλε ανήμερα της 21ης Απριλίου (προσέχει και τους
συμβολισμούς βλέπεις) τους επιθεωρητές να σε επιθεωρήσουν, μπας και στην
κλείσει τη φυλλάδα σου.
Δεν μπόρεσε. Τώρα.
Ομως έχουσι γνώσιν οι φύλακες. Και με τη φόρα που έχεις πάρει, πού θα
πάει... Θα έρθει αυτή η άγια ημέρα, που οι μέγιστοι, με τη φόρα που
έχουν πάρει, θα τελειώνουν και με σένανε και με όλους σαν κι εσένανε.
Γιατί αυτό σημαίνει «σύστημα»... Φλάξου! Κοντοζυγώνει!
Nόρα Ράλλη / Εφημερίδα των Συντακτών
