Κι ήταν αυτό το πιο όμορφο τσιγάρο!

Η ώρα 01:36 το βράδυ και βγαίνω στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Δυο νεαροί στην απέναντι πλευρά του δρόμου στέκουν στο αμάξι με τα παράθυρα ανοιχτά. Καπνίζουν, συζητούν φωναχτά κι ακούν στο cd του αμαξιού αυτό: «Τους 7 νάνους»!!!.
Τσιγάρο με μουσική υπόκρουση σκέπτομαι κι από τα... εσώψυχα του αμαξιού ακούγεται συζήτηση στα Αλβανικά..
[Τρία χρόνια στην Αλβανία (1997-2000) κι ο Μπένι, ο οδηγός που δεν μίλαγε γρι αγγλικά ή ελληνικά μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω τη γλώσσα σε έξι μήνες...]
«Μουσικάρες έχει γράψει ο τύπος» ακούω να λέει ο ένας στον άλλο. «Έλληνας, ρε φίλε» απαντάει ο άλλος.
Δεν έχω κανα ιδιαίτερο θέμα με τους Έλληνες, ούτε με τους ξένους (μουσικαρες άλλωστε έχουν γράψει πολλοί, ασχετως εθνικότητας). Έζησα και δούλεψα ανάμεσα στους πάντες (στην Αλβανία και άλλου), και κάτω από δύσκολες συνθήκες. Ωστόσο αυτό που κατάλαβα απόψε, σε ετούτο το τσιγάρο, στα κλεφτά, στο μπαλκόνι, είναι πως Έλληνας δεν γεννιέσαι, ούτε γίνεσαι... Γεννιέσαι ανθρωπος που απλώς, μαθαινεις να εκτιμας το διαφορετικό... Κι ο Θάνος το απέδειξε ... « Βάλτο πάλι ρε κολλητέ» είπε ο ένας στον άλλο όταν τελείωσε! Κι ήταν αυτό το πιο όμορφο τσιγάρο!<- i=""> 

<- i="">-από το fb του δημοσιογράφου Πάνου Χαρίτου
<- i="">