Ο ένας λόγος, για να δικαιολογηθούν τα κακώς κείμενα στον Τύπο κατά το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Για παράδειγμα ο Γ. Πρετεντέρης αρνείται ότι «τα ΜΜΕ έπαιρναν χαριστικά "θαλασσοδάνεια"από τις τράπεζες..
υπό την πίεση της πολιτικής εξουσίας με αντάλλαγμα την στήριξή τους». Κατά τη γνώμη του αυτό το αμαρτωλό τρίγωνο- ΜΜΕ, τράπεζες, πολιτική εξουσία- ήταν λατινοαμερικανικής εμπνεύσεως σχήμα που «ο ΣΥΡΙΖΑ το οικειοποιήθηκε για να υπονομεύσει το κυρίαρχο σύστημα ενημέρωσης». Το γεγονός ότι ο υιός του πρώην αφεντικού του ομολόγησε στην Επιτροπή της Βουλής πως ο ΔΟΛ έπαιρνε εκατομμύρια ευρώ, σε δάνεια, από τις τράπεζες με εγγύηση «αέρα» δεν του λέει τίποτα. Προφανώς, γνώμη του είναι πως το ίδιο συνέβαινε και με τους απλούς Έλληνες πολίτες!
Ο δεύτερος, για να μας διδάξει τί είναι και πως πρέπει να είναι ο Τύπος. Εδώ επιλέγει την «Εφ.Συν.» για να αναπτύξει την διαφορετική δική του άποψη. Και παραθέτει ένα απόσπασμα από κύριο άρθρο στο φύλλο της ΕφΣυν (14.4.2020) όπου γράφαμε: «κανόνας της δημοκρατίας είναι ο έλεγχος κάθε εξουσίας και όχι η εμπιστοσύνη σε αυτήν ακόμη και σε περιπτώσεις που συμπεριφέρεται σωστά». Ήταν μια κριτική στο τότε διάγγελμα του πρωθυπουργού.
Κατά την άποψη του Γ. Πρετεντέρη το παραπάνω απόσπασμα από την εφημερίδα μας συνιστά μια «βαριά αμφιλεγόμενη αντίληψη». Προσθέτει όμως κι ένα «ενδεχομένως» που σημαίνει ότι μπορεί και να ‘χουμε δίκιο! Πάρε και κατάλαβε… Προφανώς ο άνθρωπος βρίσκεται σε σύγχυση.Κι όλα αυτά για να μας πει πως: «η δημοσιογραφία δεν έχει ελεγκτικές εξουσίες. Κανένα Σύνταγμα και κανένας νόμος δεν της αναγνωρίζει, ούτε της αναθέτει τέτοιες αρμοδιότητες. Δουλειά της είναι να ενημερώνει, να ερευνά, να αποκαλύπτει, να επισημαίνει, να σχολιάζει, να κρίνει. Αλλά ακόμη κι αν αυτά συνιστούν κάποια έμμεση μορφή δημόσιου ελέγχου, ο έλεγχος είναι δουλειά άλλων. Μόνο στην Ελλάδα η λεγόμενη «ερευνητική δημοσιογραφία» κατάντησε να εμπίπτει στον Ποινικό Κώδικα».
Είναι φανερό πως ο άνθρωπος μπερδεύει τον έλεγχο της εξουσίας με την απόδοση ποινικών ευθυνών. Κι αυτό, μάλλον, το κάνει από σκοπιμότητα καθώς είναι γνωστό πως όλη του την καριέρα την έστησε κακοποιώντας το λόγο των άλλων. Είναι ειδικός στο να αναποδογυρίζει- κακοποιώντας- την άποψη εκείνων με τους οποίους επιλέγει να συγκρουστεί.
Ασφαλώς και η δημοσιογραφία δεν καταδικάζει κανέναν- αυτό όντως είναι δουλειά άλλων- αλλά όταν ερευνά, αποκαλύπτει και ενημερώνει (αυτή είναι η σωστή σειρά) ασκεί εξ αντικειμένου έλεγχο στα πεπραγμένα κάθε εξουσίας.
Τα ωραιότερα, όμως του Γ. Πρετεντέρη είναι όσα ακολουθούν, όπου υποστηρίζει πως η δημοσιογραφία:
- «Δεν αντιμάχεται την εξουσία»
- «Δεν έχει πολιτικό πρόγραμμα. Δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο»
- «Δεν είναι συνιστώσα της Αριστεράς -ούτε της Δεξιάς»
Ποιος τα λέει αυτά; Ο Πρετεντέρης; Την αυτοκριτική του κάνει ή βρήκε τον τρόπο να μας πει πως όσα έχει γράψει μέχρι σήμερα δεν εμπίπτουν στον χώρο της δημοσιογραφίας;
Γιώργος Πετρόπουλος / Εφημερίδα των Συντακτών (25.4.2020)
