Τα είχα γράψει, δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν τα είχα γράψει. Εδώ στο Newpost, με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου 2019, λέξη προς λέξη:
«Είναι κι αυτή μια φρέσκια, πρωτότυπη μορφή εμφυλίου πολέμου. Εμείς κόντρα στους απέναντι, με αφορμή τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δεν χρειάζεται να μοιράσουμε την ευθύνη και το ζόρι, να τα..
φορτωθούν όλα τα κορόιδα, να παραμείνει στην καμπούρα τους. Το ‘πιασες, το πήρες, που λένε και στα πανηγύρια για τα βρακόπανα. Σε σένα έκατσε ο μουτζούρης, πάει την πάτησες, που λένε και στο χαρτί. Ο νέος ελληνικός εμφύλιος του 2019, για το χαλάλ, την πολεοδομία, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τον πατρογονικό μας πολιτισμό. Ώσπου να σκάσει το καζάνι που βράζει και να τρίβει τα χέρια του για μια ακόμη φορά ο Ταγίπ»!
Ναι, αυτά σημείωνα για τον νέο Ελληνικό Εμφύλιο, με αφορμή το στόρι για τις προσφυγικές δομές. Γιατί να γίνουν εδώ και να μη γίνουν παραπέρα, γιατί να έρθουν εδώ και να μην κάτσουν στα νησιά, γιατί να υποφέρουμε εμείς και να μην υποφέρουν οι άλλοι; Και δώσε καυγά και δώσε τσαμπουκάδες, στα μούτρα σου πάρτα ρε βλάκα, τι με νοιάζει εμένα αν τιγκάρισε η Μυτιλήνη, η Σάμος η Χίος. Βγάλτα πέρα μόνος σου, τί είμαστε κουμμουνισμός να τρέχουμε όλοι σα μαλάκες για το κοινό καλό;
Αλλά αυτό ήταν σκέτο πανηγυράκι που θα έλεγε ο συγχωρεμένος ο Χατζιδάκις, μπροστά σε όσα μας προέκυψαν τις τελευταίες ημέρες. Όπου ζώστηκαν τα άρματα (και τα φυτοφάρμακα!) διάφοροι συμπατριώτες μας και βγήκαν να κυνηγήσουν πρόσφυγες και μετανάστες σαν τα κουνέλια. Παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους, σε μια εποχή εύθραυστων, πολύ εύθραυστων ισορροπιών και αποδίδοντας δικαιοσύνη με τον δικό τους τρόπο. Αναρωτιέμαι αν θ’ αργήσουν τα πρώτα θύματα και ποιοι ακριβώς θα την πληρώσουν στο τέλος…
Ας επιστρέψουμε όμως στα δικά μας και στο δηλητήριο που χύνεται εδώ και μέρες στις φλέβες της φυλής. Ξαφνικά γίναμε όλοι προδότες όσοι δεν συμφωνούμε με το κύμα αυτοδικίας, ξαφνικά χάσαμε την εθνικότητά μας και γίναμε «ελληνόφωνοι», ξαφνικά θυμήθηκαν κάτι παλικάρια με αισθήματα ταχυδυναμικά (φοντανάκι κύριε Πέτσα;) ότι οι αριστεροί μια ζωή πουλημένοι είναι και θέλουν το κακό της μαμάς Ελλάδας. Ξαφνικά χωριστήκαμε στους πραγματικούς πατριώτες και στους τσάτσους του Ταγίπ. Και κουβέντα μη βγάλεις, γιατί δεν θα ξανανοίξουν μόνο τα ξερονήσια, θα ξανανοίξει και το Γεντί Κουλέ!
Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό τον ωκεανό σκατίλας, ποιος βγήκε ως ψύχραιμος και μετρημένος να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας; Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, παρακαλώ. Ορίστε όσα δήλωσε σχετικώς:
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
«Είναι κι αυτή μια φρέσκια, πρωτότυπη μορφή εμφυλίου πολέμου. Εμείς κόντρα στους απέναντι, με αφορμή τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Δεν χρειάζεται να μοιράσουμε την ευθύνη και το ζόρι, να τα..
φορτωθούν όλα τα κορόιδα, να παραμείνει στην καμπούρα τους. Το ‘πιασες, το πήρες, που λένε και στα πανηγύρια για τα βρακόπανα. Σε σένα έκατσε ο μουτζούρης, πάει την πάτησες, που λένε και στο χαρτί. Ο νέος ελληνικός εμφύλιος του 2019, για το χαλάλ, την πολεοδομία, το ΚΕΕΛΠΝΟ, τον πατρογονικό μας πολιτισμό. Ώσπου να σκάσει το καζάνι που βράζει και να τρίβει τα χέρια του για μια ακόμη φορά ο Ταγίπ»!
Ναι, αυτά σημείωνα για τον νέο Ελληνικό Εμφύλιο, με αφορμή το στόρι για τις προσφυγικές δομές. Γιατί να γίνουν εδώ και να μη γίνουν παραπέρα, γιατί να έρθουν εδώ και να μην κάτσουν στα νησιά, γιατί να υποφέρουμε εμείς και να μην υποφέρουν οι άλλοι; Και δώσε καυγά και δώσε τσαμπουκάδες, στα μούτρα σου πάρτα ρε βλάκα, τι με νοιάζει εμένα αν τιγκάρισε η Μυτιλήνη, η Σάμος η Χίος. Βγάλτα πέρα μόνος σου, τί είμαστε κουμμουνισμός να τρέχουμε όλοι σα μαλάκες για το κοινό καλό;
Αλλά αυτό ήταν σκέτο πανηγυράκι που θα έλεγε ο συγχωρεμένος ο Χατζιδάκις, μπροστά σε όσα μας προέκυψαν τις τελευταίες ημέρες. Όπου ζώστηκαν τα άρματα (και τα φυτοφάρμακα!) διάφοροι συμπατριώτες μας και βγήκαν να κυνηγήσουν πρόσφυγες και μετανάστες σαν τα κουνέλια. Παίρνοντας το νόμο στα χέρια τους, σε μια εποχή εύθραυστων, πολύ εύθραυστων ισορροπιών και αποδίδοντας δικαιοσύνη με τον δικό τους τρόπο. Αναρωτιέμαι αν θ’ αργήσουν τα πρώτα θύματα και ποιοι ακριβώς θα την πληρώσουν στο τέλος…
Ας επιστρέψουμε όμως στα δικά μας και στο δηλητήριο που χύνεται εδώ και μέρες στις φλέβες της φυλής. Ξαφνικά γίναμε όλοι προδότες όσοι δεν συμφωνούμε με το κύμα αυτοδικίας, ξαφνικά χάσαμε την εθνικότητά μας και γίναμε «ελληνόφωνοι», ξαφνικά θυμήθηκαν κάτι παλικάρια με αισθήματα ταχυδυναμικά (φοντανάκι κύριε Πέτσα;) ότι οι αριστεροί μια ζωή πουλημένοι είναι και θέλουν το κακό της μαμάς Ελλάδας. Ξαφνικά χωριστήκαμε στους πραγματικούς πατριώτες και στους τσάτσους του Ταγίπ. Και κουβέντα μη βγάλεις, γιατί δεν θα ξανανοίξουν μόνο τα ξερονήσια, θα ξανανοίξει και το Γεντί Κουλέ!
Μέσα λοιπόν σε όλο αυτό τον ωκεανό σκατίλας, ποιος βγήκε ως ψύχραιμος και μετρημένος να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας; Ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, παρακαλώ. Ορίστε όσα δήλωσε σχετικώς:
«Δεν θέλω να “ξεφύγει” η ιστορία από την πλευρά των Ελλήνων. Δεν είναι εχθρός μας αυτός που βρίσκεται στον φράκτη, αλλά αυτός που τον υποκινεί να βρίσκεται στον φράκτη. Το κράτος μας δρα με συντεταγμένο τρόπο και αποκρούει αυτή την προσβολή της κυριαρχίας μας. Δεν χρειάζονται κινητοποιήσεις πολιτών που θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους. Να αφήσουμε τους ανθρώπους (τις ελληνικές αρχές, τις ένοπλες δυνάμεις) να κάνουν τη δουλειά τους».Απλά, λιτά, κατανοητά. Μόνος του τα λέει βέβαια, μόνος του τα’ ακούει, μιας και περιστοιχίζεται από μπαρουτοκαπνισμένους πολεμιστές που είναι έτοιμοι ν’ ανέβουν στο κάμπριο και να φτάσουν ως την Κόκκινη Μηλιά. Αφού κρεμάσουν τους προδότες βεβαίως και αφού αδειάσουν όλα τα ράφια στο σούπερ μάρκετ…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr