Ατομική ευθύνη• πότε την είχαμε;..

Ο Έλληνας, τώρα με την εφιαλτική απειλή να τον κυκλώνει, ψάχνει τη χαμένη του ατομική ευθύνη• την ψάχνει στα έγκατα του ωχαδερφισμού τού γένους. Μπροστά στην πανδημία αναζητά (ή μάλλον: του ζητούν) αυτό που δεν έχει για δεκαετίες. Το αίσθημα ατομικής ευθύνης μάς λείπει όταν πίνουμε «ένα ποτηράκι παραπάνω» και μετά πιάνουμε τιμόνι• όταν..
πετάμε στα σκουπίδια, και όχι στον
σωστό κάδο, ό,τι ανακυκλώνεται• όταν αφήνουμε τα απορρίμματα και τα αποτσίγαρά μας στην παραλία• όταν ρυπαίνουμε κυκλοφορώντας με χαλασμένο καταλύτη –χαλασμένο αν και το ξέρουμε. Ατομική ευθύνη! Στην Ελλάδα είναι αγαθό εν ανεπαρκεία που τώρα αναζητείται για τον πόλεμο με τον κορωνοϊό. Αναζητείται και όλο χάνεται. Όπως ο ύποπτος ως φορέας του ιού που ενόσω αναμενόταν το αποτέλεσμα του τεστ, το έσκασε από το νοσοκομείο και χάθηκε μαζί με το ιικό φορτίο του. Από ατομική ευθύνη για την πάρτη του.

- από το harddog