Ανησυχητική
σιωπή και αδράνεια από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων
και τους μηχανισμούς που εποπτεύει παρατηρείται στο μείζον θέμα της
προφύλαξης από τις επιπτώσεις του κορονοϊού στους εργασιακούς χώρους. Κι
αυτές οι επιπτώσεις έχουν πολλές διαστάσεις.
Από
την πρόληψη και την προσπάθεια να περιφρουρηθεί η..
επαγγελματική
ασφάλεια και υγεία, ώστε να μην υπάρξει ούτε ένα κρούσμα της νόσου του
COVID-19, έως τη διατήρηση της απασχόλησης, που ήδη βάσει κάποιων
ενδείξεων αρχίζει να μειώνεται, εκεί που μειώνεται η έλευση και η
συμμετοχή του κόσμου.
Και πώς θα αντισταθεί
ένας εργαζόμενος στην παραίνεση εργοδότη να πάει στη δουλειά, έστω κι αν
έχει κάποια πρώτα συμπτώματα; Aλλωστε, η πρακτική του «επειδή δεν
περισσεύει το προσωπικό, έλα και φύγε μέχρι να σκαντζάρω με κανέναν
άλλον» δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα.
Ήδη,
τα ερωτήματα εργαζομένων προς τους κοινωνικούς επιθεωρητές του ΣΕΠΕ δεν
είναι λίγα: «Σε περίπτωση που πρέπει να μπω σε καραντίνα για 14 ημέρες,
θα με πληρώνει το αφεντικό;»
- από ρεπορτάζ της Χριστίνας Κοψίνη στην Εφημερίδα των Συντακτών - ολόκληρο ΕΔΩ
