Δευτέρα 23 Μαρτίου 2020

Για τον θάνατο της Χαράς Τζαναβάρα

Για εμάς όλους στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η απώλεια της Χαράς Τζαναβάρα είναι μεγάλο πλήγμα, που οι λέξεις δεν φτάνουν να περιγράψουν. Η Χαρά για όλους εμάς ήταν είναι και θα είναι οικογένεια. Και για το λόγο αυτό οι βιαστικές αναρτήσεις και τα βιαστικά συμπεράσματα πριν ακόμα η «Εφ.Συν.» και κυρίως  η στενή οικογένεια της Χαράς μάθει την..
αιτία θανάτου της αγαπημένης τους, στερούνται λογικής.Δυστυχώς όσο επίπονο είναι για εμάς να καλούμαστε να γράψουμε αυτό το κείμενο τη δεδομένη στιγμή της μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης και του πένθους, δεν παύει να είναι απολύτως αναγκαίο.
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν ότι οι λόγοι για τους οποίους έφυγε η Χαρά αναζητούνται με τον πλέον επίσημο τρόπο από την «Εφ.Συν.» και την οικογένεια της, θα προσδιοριστούν και θα γίνουν γνωστοί. Τέλος προφανώς και αναμένεται η ήδη προσδιορισμένη διαδικασία της νεκροψίας-νεκροτομής από τη στιγμή που ο νόμος ορίζει ότι επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση αιφνίδιου θανάτου.
Η «Εφ.Συν.» στέκεται δίπλα στην οικογένεια της Χαράς και μαζί τους θα κάνουμε ότι χρειαστεί για να τιμήσουμε τη μνήμη της όπως της αξίζει. Ζητάμε από όλους να σεβαστούν μια γυναίκα που έδωσε τον εαυτό της στην δημοσιογραφία, μια γυναίκα ξεχωριστή που όλοι αγαπήσαμε. 
ΕφΣυν

Tι έγραψε ο Κώστας Τζαναβάρας, αδελφός της Χαράς, στο fb:

Κι όμως, η Χαρά το κατάφερε. Κατάφερε να φύγει από τον πιο λερωμένο τόπο κάτασπρη. Με το κεφάλι ψηλά. Να μην έχει κανείς το παραμικρό να της προσάψει.
Εκτός από εκείνο το κεφάλι μας το δυσκολογύριστο -όχι αγύριστο.
Δεν της το χάρισε ούτε το όμορφο αποχαιρετιστήριο της Εφ.Συν.
Έπαθε μία απλή φαρυγγίτιδα, πριν από κάπου 25 ημέρες. Είχε επιπλοκή στη δεύτερη αντιβίωση, όταν εμφανίσθηκε πρήξιμο στο μάτι. Είχε εδώ και σχεδόν 28 χρόνια μεταλλική βαλβίδα στην καρδιά της. Μπορεί να είναι και ρεκόρ.
Δεν με άκουσε να κάνει εισαγωγή σε νοσοκομείο. Ανησυχούσα που έβγαζε προβλήματα. Αλλά είχε μάλλον δίκιο λέγοντας για την τρέχουσα κατάσταση και τους κινδύνους. Ήταν σε επικοινωνία με γιατρούς.
Την Παρασκευή, είχε ελαφρύ πυρετό. Πήρε ντεπόν και της έπεσε αμέσως. Αλλά εμφανώς είχε καταβληθεί. Πονούσε το κορμί της. Αλλά αισιοδοξούσε.
Δεν θα εκπλαγώ να την βγάλουν με κορωνοϊό. Τα παιδιά μου, που ήρθαν χθες βράδυ στο χωριό να μου το πουν, μου είπαν ότι όχι μόνο την πήραν για νεκροψία, αλλά τους ζήτησαν και πήραν τα κλειδιά του σπιτιού της.
Ήδη, κάποιοι εκμεταλλεύονται την εκρεμμότητα, σπέρνοντας ασύστολα τα αθώα ερωτήματά τους. Σπέρνουν φόβο ότι πέθανε από κορωνοϊό, και δήθεν το κρύβουν.
Από πλευράς μου, είμαι για μία ακόμη φορά απέναντι σε απίστευτη σύμπτωση. Χθες μόλις, υπέγραφα το διαδικτυακό άρθρο «Τα καλά του κορωνοϊού», μιλώντας για «τσεκουριά» με θετικά αποτελέσματα.
Δεν μπορούσα να φαντασθώ τι τσεκουριά θα με έβρισκε, και μάλιστα για δεύτερη φορά. Και πάνω που η 94χρονη μάνα μας έχει ξεχάσει την πρώτη απώλεια του ’82, έχω να βρω λόγια να της εξηγήσω.
Ευχαριστώ από καρδιάς για τη συμπαράσταση, αλλά ζητώ και κατανόηση. Και εύχομαι ολόψυχα στην Εφ. Συν. να βρει κουράγιο να προσπαθήσει να την αναπληρώσει.