Πρόσφυγες, μετανάστες, ασθενείς, φορείς και οι … άλλοι, εμείς – μια κοινωνία που πάει ντουγρού σε αδιέξοδο.Νομίζω ότι η κοινωνία μας, ο κόσμος μας δοκιμάζεται. Δεν εννοώ γενικά τον «κόσμο», τον δικό μας, τον ελληνικό μικρόκοσμο, με τον μεγαλοϊδεατισμό που πάντα εθνικώς μας χαρακτηρίζει.
Οι ώρες που περνάμε είναι δύσκολες..
Προσφυγικό / μεταναστευτικό και ο κορωνοϊός όσο περνάει ο καιρός θα δοκιμάζουν κάθε αντοχή της κοινωνίας, της πόλης, του χωριού, του περιβάλλοντος που ζει ο καθένας μας.
Πάντα θα υπάρχει στο πίσω μέρος του (άδειου) κεφαλιού πολλών: Έλα μωρέ, τι μας νοιάζει εμάς…Νομίζω ότι όπως τα διάφορα φασιστοειδή στοχοποιούν τους μετανάστες και τους πρόσφυγες για όλα τα δεινά κάπως έτσι θα στοχοποιηθούν οι ασθενείς και οι φορείς του κορωνοϊού.
Έχω ζήσει ως δημοσιογράφος την απόλυτη στοχοποίηση των πρώτων φορέων του AIDS στην Αθήνα. Τότε δεν είχαμε μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δικάζουν και να καταδικάζουν ανθρώπους.
Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Εκείνο που έχει μείνει ίδιο είναι ο «κακός εαυτός» Ελλήνων, «ελληναράδων» και λοιπών φατριών που ευδοκιμούν τριγύρω μας, και φυσικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός κάθε κοινωνίας και κάθε μεμονωμένου ατόμου. Είναι η «σκανδάλη» που πυροδοτεί ή μπορεί να πυροδοτήσει συμπεριφορές άγριες και επικίνδυνες.
Κινδυνεύουμε να διαρρήξουμε ότι έχει απομείνει (και λόγω κρίσης) από τον κοινωνικό ιστό.
Η μπάλα έχει χαθεί και είμαι πολύ απαισιόδοξος.
Με διαγωνισμό «ατάκας» πολιτικοί και πολίτες δημιουργούν ένα νοσηρό κλίμα με μόνο στόχο να μαζέψουν «κοινό» για να τους χειροκροτεί.
Νεοναζί έρχονται και κάνουν περιπολίες τρομοκρατώντας και αντιμετωπίζονται από τον κόσμο αναλόγως με το τι ψήφισε.
Ένα σχολείο «πήρε φωτιά». Και τα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών που φοιτούσαν εκεί «πήραν» το μήνυμα.
Κάπως έτσι φαντάζομαι ότι μπορεί να αντιδράσουν εναντίον του παιδιού που θα νοσήσει, οι γονείς των άλλων παιδιών που φοιτούν στο ίδιο σχολείο.
Οκ, μπορεί να μην του βάλουν φωτιά αλλά η στοχοποίηση είναι προ των πυλών.
Πάντα θέλουμε κάποιον «κακό» να του φορτώνουμε τα προβλήματα. Υπαρκτά τε και ανύπαρκτα.
Και ενώ οι επιστήμονες ξεφτιλίζονται όταν δεν μπορούν να διαχωρίσουν την επιστήμη από την θρησκεία – λες και θα χάσουν ψηφαλάκια κι αυτοί… – η κοινωνία απλώς βρίσκει αφορμές για να διχάζεται ακόμη περισσότερο.
Φοβάμαι για τα παιδιά μου από τους «άρρωστους» που διαμορφώνουν αυτήν την κοινωνία. Αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι κι από τους προσφυγες, και από τους μετανάστες και από τον κορωνοϊό.
Γιάννης Καφάτος / viewtag