Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Όπως άκουγα ραδιόφωνο (δεν θα σας πω αν το άκουγα στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο, γιατί παραμονεύει ο Χαρδαλιάς να μου τραβήξει το αυτάκι!), βγαίνει η συνάδελφος η Λουπάκη στο Κόκκινο 105,5 και θέτει το εξής ερώτημα:
«Έχετε καταλάβει ότι με έξι θανάτους από τον κορωνοϊό ήρθε τούμπα όλη η χώρα, ενώ βγήκε χτες την Τετάρτη ένας αστυνομικός και σκότωσε δυο γυναίκες και το..
περάσανε στα ψιλά τα media; Δυο γραμμές και άντε γειά σας, σιγά την είδηση ρε παιδιά…»
Κάπως έτσι τα είπε, τέλος πάντων, αυτό είναι το νόημα και θυμήθηκα εγώ εκείνο το χαρτοπανό που είχα δει σε μια συγκέντρωση φεμινιστριών. Που με είχε πάρει η φίλη μου η Χίλντα Παπαδημητρίου, μεταφράστρια και συγγραφέας πολύ γουστόζικων αστυνομικών μυθιστορημάτων, και μου είχε πει «άστα όλα ρε μπαγλαμά ρεπόρτερ και κατέβα στο Σύνταγμα, έχουμε δουλειά». Και κατέβηκα εγώ και ήταν εκεί κόσμος όχι πολύς αλλά εκλεκτός, στην Ερμού, στον πεζόδρομο, και γκρινιάζανε οι σόπερς, ίου, στη μέση του δρόμου βρήκανε να κάνουν διαμαρτυρία, ξανά ίου, λίγο πιο εκεί δεν μπορούσαν, αλλά τα κορίτσια εκεί, μικρές, μεγάλες, μεσόκοπες, ακλόνητες, με τα πανό τους ανά χείρας, με τα τραγούδια τους και τα συνθήματά τους. Κι ένα χαρτόνι που κρατούσε μια κυρία και δεν θα το ξεχάσω ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν:
«Δεν είμαστε όλες εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες»!
Οι δολοφονημένες της Κηφισιάς, ορίστε και η είδηση:
«Όλα έγιναν λίγο μετά τις 6:30 το απόγευμα της Τετάρτης έξω από σούπερ μάρκετ στην οδό Αχαρνών 80, όπου εργάζονταν οι δύο γυναίκες. Τότε ο 35χρονος δράστης, έστρεψε το υπηρεσιακό του όπλο προς την πρώην σύζυγό του και μία φίλη της, τις οποίες σκότωσε επί τόπου, αδειάζοντας τη γεμιστήρα πάνω τους. Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σημείο βρέθηκαν μπροστά σε ένα αποτρόπαιο θέαμα, καθώς οι δύο γυναίκες κείτονταν μέσα σε μια λίμνη αίματος, με τον δράστη να έχει διαφύγει. Λίγη ώρα αργότερα, μετά από άγρια καταδίωξη από άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ Βορειοανατολικής ο δράστης συνελήφθη και οδηγήθηκε στο τμήμα ασφάλειας της περιοχής για να εξεταστεί. Όπως έγινε γνωστό, ο 35χρονος όταν συνελήφθη επικαλέστηκε οικογενειακούς λόγους για το διπλό έγκλημα».
Συν ολίγα στοιχεία για το θέμα. Πρώτα από την «ΕφΣυν»:
«Δολοφονήθηκαν 12 γυναίκες το 2019, ενώ η χρονιά έκλεισε με είδηση “βιασμού, μαχαιρώματος και εγκατάλειψης γυναίκας στον δρόμο”. Οι βιασμοί είναι πολλαπλάσιοι. Εν τούτοις, στη συντριπτική πλειονότητά τους οι βιαιότητες δεν καταγγέλλονται καν επωνύμως. Σύμφωνα με στοιχεία της ΓΓΙΦ, μόνον το 13% των γυναικών θυμάτων βίας προβαίνει σε γραπτή καταγγελία περιστατικών κακοποίησης».Και ακολούθως από τη «Διοτίμα»:
«Σύμφωνα με ευρήματα που ανακοίνωσε το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2005, η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες, μεταξύ 15 και 44 χρόνων, η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο. Η μεγαλύτερη έρευνα που έχει γίνει στην ΕΕ για την έμφυλη βία (FRA 2014), καταγράφει ότι πενήντα γυναίκες στην ΕΕ δολοφονούνται κάθε εβδομάδα από νυν ή πρώην σύντροφό τους».Οπότε αυτό είναι παλικάρια μου. Δεν λείπουν μόνο τα θύματα του κορωνοϊού, λείπουν και οι δολοφονημένες. Και θα λείπουν για πάντα. Θα λείψει η μάνα, θα λείψει η κόρη, θα λείψει η θεία, η ξαδέρφη, η ανηψιά. Στο χώμα θα κείτονται, να πας να τις κλάψεις. Και να θυμάσαι ότι κάποτε χαμογελούσαν κι αυτές, κάποτε δάκρυζαν κι αυτές, κάποτε άπλωναν τα χέρια τους κι άνοιγαν την αγκαλιά τους κι αυτές. Δεν είναι όλες εδώ…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
