κάπου εκεί στο βάθος, από την εποχή του Μαρξ, και μας χλευάζει. Ελάτε να με πιάσετε.
Εξηγούμαστε. Ειλικρινής ήταν αυτή τη φορά ο κατά τα άλλα Φαρισαίος -βλέπε Άουσβιτς- υπουργός. Φυσικά και είναι επιζήμια για την οικονομία (τους) η προστασία της πρώτης κατοικίας. Όπως και η προστασία της εργασίας. Η προστασία των αδυνάτων. Η προστασία της Υγείας, της Παιδείας, του περιβάλλοντος. Κάθε προστασία, εν γένει. Εκτός από την προστασία των μεγάλων αφεντικών, των τραπεζών, των κερδών τους, των προνομίων τους. Έτσι δεν είναι;
Έτσι, βέβαια. Διότι, η οικονομία, σε αντίθεση με την αστρονομία, ας πούμε, δεν είναι μία. Εξ ου και ο μεγάλος στοχαστής την βάφτισε πολιτική οικονομία. Που πάει να πει πως όταν αυτοί μιλούν για οικονομία, μιλούν για κάτι διαφορετικό από κείνο για το οποίο μιλάμε -ή πρέπει να μιλάμε- εμείς. Γι’ αυτούς, όλα πάνε μια χαρά με τον αυτόματο πιλότο, όταν οι τράπεζες, τα funds, οι μεγάλες επιχειρήσεις, τα μονοπώλια, έχουν υπερκέρδη. Αλλιώς, πάμε χάλια.
Πιο λιανά, όταν οι τράπεζες δεν μπορούν να κατασχέσουν την πρώτη κατοικία, αυτό είναι κακό για την οικονομία (τους). Όταν τα μεγάλα αφεντικά δεν μπορούν να μειώσουν τον μισθό και να αυξήσουν τις ώρες εργασίας, κατά προτίμηση ανασφάλιστης, αυτό είναι τραύμα για την οικονομία (τους). Έτσι πάει. Και δυστυχώς είναι πολλοί εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν ότι πίσω από σποτάκια και παραμυθάκια κρύβεται αυτή η σκληρή αλήθεια.
Θα πείτε ότι κι έτσι, με τη δικτατορία του κέρδους, κατά διαόλου πάει η οικονομία. Σωστό, αλλά αυτοί αυτά θα κάνουν όσο τους παίρνει. Το ταξικό DNA, βλέπετε.
Και ο προπέτης Άδωνις μας δίνει ένα μάθημα. Να γίνουμε πιο τολμηροί, Να πάμε βαθύτερα. Να μην κλωσάμε τα αβγά μας στα δικά τους άχυρα. Να βάλουμε στην ατζέντα τον ξεχασμένο σοσιαλισμό μας. Γιατί, όπως πάνε, θα μας κατασχέσουν και τις ιδέες...
Θανάσης Καρτερός / ala Καρτ (Aυγή)
