Η κρίση των Ιμίων με βρήκε στο χακί

(...) Είχα μείνει στη σκοπιά επί έξι ώρες κι όμως νόμιζα πως είχαν περάσει μόλις δέκα λεπτά. Στο στρατόπεδο είχα μείνει μόνος μαζί με τον υποδιοικητή και δύο φαντάρους. Παντού σιωπή. Ερημιά. Ενα στρατόπεδο-φάντασμα.

«Απεμπλοκή, απεμπλοκή», άκουσα τον υποδιοικητή να φωνάζει από το διοικητήριο. Λίγο αργότερα είδα απ’ την κορυφή του λόφου να..

επιστρέφουν τα οχήματά μας. Μια κουρασμένη πομπή. Ανοιξα για τελευταία φορά την πόρτα.

Λίγο αργότερα μάθαμε για το ελικόπτερο που είχε πέσει. Για τους τρεις νεκρούς. Δεν πολεμήσαμε. Δεν πεθάναμε. Ζούσαμε. Χαμογελούσαμε δακρυσμένοι. Μέρες μετά μάθαμε πως το τάγμα μας που θα βρισκόταν στην πρώτη γραμμή, είχε διάρκεια αντίστασης τα 6 λεπτά. Τόσο υπολόγιζε το επιτελείο να αντέξουμε στα εχθρικά πυρά. 

- απόσπασμα από κείμενο του Δ. Τερζή στην ΕφΣυν με τον τίτλο «Η κρίση των Ιμίων με βρήκε στο χακί» (ολόκληρο ΕΔΩ)