Στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», υπάρχει μια σκηνή όπου ο Σταύρος Ξενίδης –υποδύεται τον απόστρατο συνταγματάρχη– λέει σε τόνο επιτακτικό: «Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα». Βεβαίως ο «τσεκουράτος» βάζει την ουρά στα σκέλια και αποσύρεται..
ταπεινωμένος όταν η σύζυγός του (Λίλη Παπαγιάννη) τον επαναφέρει στην τάξη: «Τις αγριάδες σου στους νεοσύλλεκτους, όχι σε μένα, Μπούλη. Και όταν μιλάω εγώ, εσύ ρούφα τ’ αυγό σου».
Μου ήρθε στο μυαλό αυτό το στιγμιότυπο παρακολουθώντας την προσπάθεια του υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στο θέμα της πρώτης κατοικίας.
Ηθελε να τα ρίξει χύμα χωρίς φιοριτούρες και καλολογικά στοιχεία, δηλαδή να το παίξει «τσεκουράτος», αλλά όταν είδε τον χαμό που έγινε, πήρε σβάρνα τις πρωινές τηλεοπτικές εκπομπές για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Το κακό όμως είχε γίνει, αφού η επίμαχη δήλωσή του κατεγράφη από τις κάμερες και δεν σήκωνε εξωραϊσμούς.
Δεν είναι η πρώτη φορά που εκτίθεται ο κ. Γεωργιάδης. Φαντάζομαι ότι δεν θα είναι και η τελευταία. Βρίσκει και κάνει μέχρι τώρα. Προφανώς έχει εξασφαλίσει ένα καθεστώς ασυλίας. Δεν ξέρω μέχρι πότε. Προκαλεί πάντως τις αντοχές του συστήματος που υπηρετεί και την ανοχή του προϊσταμένου του. Λέει πολλά και εφ’ όλης της ύλης. Παρελαύνει καθημερινώς στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα.
Οταν δεν είναι καλεσμένος, δεν απογοητεύεται, παρεμβαίνει τηλεφωνικώς για να αποστομώσει τους επικριτές του. Κάθε τρεις και λίγο κάνει σύντομες αναρτήσεις στο διαδίκτυο για να σχολιάσει τα πάντα. Εν θερμώ και πριν περιέλθουν στην κατοχή του όλα τα στοιχεία που συνθέτουν το περιστατικό που αναλύει. Ετσι, είναι φυσικό να κάνει λάθη. Και έχει διαπράξει πολλά. Μερικά ήταν προσβλητικά για τα θύματά του.
Σε κάποιες περιπτώσεις κατηγορεί τους πολιτικούς αντιπάλους του ότι διαστρεβλώνουν τα λεγόμενά του. Κάποιους πείθει, τους περισσότερους όμως όχι, γιατί ο κ. Γεωργιάδης είναι υπότροπος.
Οταν οι αστοχίες του είναι κραυγαλέες και το επιχείρημα περί αλλοίωσης των φράσεών του δεν μπορεί να σταθεί, σπεύδει να ζητήσει συγγνώμη και να βγάλει από την κυκλοφορία τις επίμαχες δηλώσεις του. Ωστόσο, αυτές μένουν και τον καταδιώκουν. Οι εχθροί του (εσωκομματικοί και εξωκομματικοί) τις αποθηκεύουν και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να τις θυμίσουν στην κοινή γνώμη και να τον πλήξουν.
Αν κρίνουμε από τις μετρήσεις, που τόσο αγαπάει ο υπουργός Ανάπτυξης, οι ψηφοφόροι της Δεξιάς μάλλον έχουν αρχίσει να δυσφορούν με την ακατάσχετη φλυαρία του, τις μεγαλοστομίες και τις κυβιστήσεις του. Δεν θεωρείται από τους επιτυχημένους υπουργούς της κυβέρνησης. Και πώς να θεωρείται επιτυχημένος ένας υπουργός που πριν αναλάβει καθήκοντα είχε δηλώσει ότι οι μπουλντόζες θα μπουν στο Ελληνικό μία εβδομάδα μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης. Πέρασε η βδομάδα, αλλά οι μπουλντόζες δεν έσκασαν μύτη.
Στη συνέχεια δεσμεύτηκε ότι θα εισβάλουν στην περιοχή μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου. Πέρασε και ο Νοέμβριος χωρίς να δούμε φως. Ο κ. Γεωργιάδης όμως, αν και είχε συλληφθεί δύο φορές να ψεύδεται, δεν σταμάτησε τις προφητείες. Τούτη τη φορά η τελεσίδικη ημερομηνία που έδωσε ήταν το τέλος του 2019. Το 2019 μας αποχαιρέτησε, ήρθε το σωτήριον 2020, αλλά οι μπουλντόζες δεν ήταν συνεπείς στο ραντεβού τους με το αφήγημα του υπουργού.Αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η υπόθεση είναι πολύ πιο σύνθετη από ό,τι περίμενε, ωστόσο μυαλό δεν έβαλε.
Το ίδιο εκτεθειμένος είναι και με τις προβλέψεις του για το κύμα των επενδύσεων που θα σκάσει και θα πλημμυρίσει τη χώρα. Παχιά λόγια, χωρίς αντίκρισμα μέχρι τώρα. Ο «τσεκουράτος» φλερτάρει με τον κίνδυνο. Αν συνεχίσει έτσι, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή ο επικεφαλής της κυβέρνησης, όσο κι αν τον αγαπά, όσο κι αν τον υπολήπτεται, όσο υποχρεωμένος κι αν του είναι, να του πει: «Μπούλη, λυπάμαι, αλλά ήρθε η ώρα να ρουφήξεις τ’ αυγό σου»!
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την ΕφΣυν