Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κάπου έχω διαβάσει ότι για κάθε ερώτηση υπάρχει μια απάντηση σε τραγούδι του Ντύλαν. ΟΚ, δεν το έχω διαβάσει, απ' το μυαλό μου το έβγαλα, αλλά και πάλι ωραίο είναι, μία προσφορά του ρεπόρτερ Ξανθάκη στην ανθρωπότητα. Κι έχω και δίκιο, πρώτον διότι οι..
ουσιαστικές ερωτήσεις δεν είναι και τόσες πολλές και δεύτερον γιατί οι στίχοι του Μπομπ είναι αμέτρητοι. Βγάλε τις μπούρδες (όλοι γράφουμε μπούρδες!), βγάλε τη φύρα, βγάλε τον κατιμά και πάλι μένουν ένα σωρό απαντήσεις για ξόδεμα.
Πράγμα το οποίον μας φέρνει στο σημερινό θέμα και στο άσμα "Η μπαλάντα του αδύνατου τυπά". Λα τα μινόρια και προσοχή στους στίχοι που λέγανε τα πειρατικά ραδιόφωνα:
Μπαίνεις στο δωμάτιο με το στυλό σου στο χέρι
και βλέπεις έναν τσίτσιδο και λες «ποιος είναι αυτός;»
προσπαθείς σκληρά αλλά δεν καταλαβαίνεις
και τι θα πεις όταν γυρίσεις στο σπίτι
γιατί κάτι συμβαίνει εδώ πέρα, αλλά δεν ξέρεις τι
ή μήπως ξέρεις κύριε Τζόουνς;
Κάτι συμβαίνει εδώ πέρα παιδιά, κάτι τρέχει, κάτι διαδραματίζεται. Το έχει ήδη ρωτήσει δυο φορές ο ρεπόρτερ Ξανθάκης, στις οθόνες του Newpost:
Σε ποιόν ανήκει το γυναικείο σώμα;
Ποιος κάνει τα κουμάντα δηλαδή; Αυτή που το κουβαλάει γύρω απ’ την ψυχή της και το πνεύμα της ή μήπως κάποιος ξένος, κάποιος τρίτος, κάποιος πιο αρμόδιος ρε γαμώτι, με χαρτιά και υπογραφές όχι σαν κανένα τυχαίο θηλυκό που βρέθηκε να πάρει μια απόφαση και νομίζει ότι μπορεί να την πάρει μόνη της. Σόρυ κυρά μου, δεν είναι δικό σου το μαγαζί!
Το οποίον το επιβεβαίωσε και η Ιερά Σύνοδος (η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, συγγνώμη) της Εκκλησίας της Ελλάδος. Όπως διαβάζουμε στο σχετικό δελτίο Τύπου, συνήλθε χτες και προχτές, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και συζήτησε ένα σωρό θέματα.
Τις δαπάνες της Φιλανθρωπικής Διακονίας, ας πούμε, τον νέο οργανισμό της ΕΚΥΟ (don’t ask…), τα πρακτικά του Ζ’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, με θέμα: «Οι φιλελεύθεροι θεσμοί του Αγώνος της Ελληνικής Επαναστάσεως», τις αποσπάσεις κληρικών τα τρέχοντα υπηρεσιακά ζητήματα και λοιπά και λοιπά και λοιπά.
Όλα νορμάλ, αναμενόμενα, στη σειρά τους, σαν τα στρατιωτάκια. Μόνο που στην ανακοίνωση των «υπηρεσιακών ζητημάτων», παρεισέφρησε κι ένας φετφάς. Με δικά τους λόγια:
«Η Ιερά Σύνοδος εκφράζει την θεολογικήν αυτής θέσιν περί του εμβρύου ως πλήρους και ακεραίου ανθρώπου από της στιγμής της συλλήψεώς του γι’ αυτό και θεωρεί την εκουσία έκτρωση ως φόνο και δεν την αποδέχεται».
Κατανοητόν, δεν λέω, αυτά δεν τα λέει τώρα η Εκκλησία, τα λέει εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Αλλά επειδή η Ιερά Σύνοδος δεν δίνει μόνο πρόσφορα, δίνει και γραμμή, σημασία έχει το τάιμινγκ. Που δεν ήρθε σε κάποια τυχαία στιγμή, ήρθε αυτές τις μέρες, μετά απ’ το πρωτοσέλιδο του αθλητικού φύλλου, μετά απ’ τις αφίσες στο Μετρό, μετά απ’ το γλωσσικό ολίσθημα (γκουχ, γκουχ) του Άδωνι, μετά απ’ τη φάπα στη σεξουαλική αγωγή, πολλά μαζεύονται παλικάρι μου, πιο πολλά κι από τα χρόνια του Ιερώνυμου.
Κι επειδή ο αρχιεπίσκοπος είναι γάτος, δεν είναι κάνα χάπατο, αναρωτιέμαι αν παίζει κανένα από τα προσφιλή του παιχνίδια ή μήπως έχει παραχωρήσει το θέμα των αμβλώσεων στους «σκληρούς» μπας και γλυτώσει καμιά άλλη ιστορία που τη θεωρεί πιο σοβαρή. Γιατί κάτι συμβαίνει εδώ πέρα κύριε Τζόουνς κι άμα δεν ξέρεις τι είναι, είμαι απολύτως σίγουρος ότι με λίγη προσπάθεια μπορείς να το φανταστείς…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
