με την Τουρκία που είναι ο σαματατζής στη γειτονιά μας και εισπράττει συχαρίκια. «Το ΝΑΤΟ εκφράζει την ισχυρή αλληλεγγύη προς την Τουρκία και τη συνέχιση της υποστήριξης της» δήλωσε ο γ.γ. της Συμμαχίας –και ας είναι η Τουρκία αυτή που έκανε την επίθεση στη Συρία και το πλήρωσε με αίμα. Το κάνει ανεμπόδιστα, εντός και εκτός της χώρας. Με έναν λαό υποταγμένο που δέχεται να σκοτώνονται τα παιδιά του όχι αμυνόμενα, αλλά σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Και με συμμάχους που δεν τον χτυπούν με δύναμη στο σβέρκο, όπως θα έπρεπε, αλλά συγκαταβατικά στην πλάτη.
Αδίστακτος! Σφαγέας ανθρώπων! Σατανικός! Τώρα άνοιξε τα φράγματα του ποταμού της απόγνωσης δυστυχισμένων που ξεχειλίζουν, πλέον, τα σύνορά της Τουρκίας και προσπαθούν να περάσουν από τα σύνορα της Ελλάδας.
Δύσκολη η διαχείριση όταν έχεις να κάνεις με πλήθη απελπισμένων. που θέλουν «να ζήσουν όσοι ουρανοί και αν γκρεμιστούν», όπως έγραφε –αν θυμάμαι καλά– στον πρόλογο του Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι (τολμηρό για την εποχή του, αριστουργηματικό στους αιώνες!) ο Ντέιβιντ Λόρενς.
Στενά τα περιθώρια όταν είσαι αντιμέτωπος με ανθρώπους που έχουν χάσει τα περισσότερα και τους απομένουν ελάχιστα να χάσουν. Ανθρώπους που δέχονται, συνειδητά ή ασυνείδητα, ακόμα και να γίνουν εργαλεία ενός μαθημένου στο αίμα «κακού παιδιού» που τον χαϊδολογούν οι πάντες. Αντίθετα, με το άλλο, το καλό παιδί, εδώ στην άκρης του ευρωπαϊκού Νότου, που το φτύνουν. Όχι για να μην το ματιάσουν.
από το harddog