Το γκρέμισμα...

Σταχυολογούμε από το facebook σχόλια σχετικά με τις εργασίες που γίνονται (ΕΔΩ) στο κτίριο στην Μίνωος στον Νέο Κόσμο που στέγαζε την ιστορική εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»  και με αφορμή τις φωτογραφίες που κυκλοφορησαν στο διαδίκτυο:
Κάποιες φωτογραφίες που διακινούνται απο χθες στο διαδίκτυο, δείχνουν το κτίριο της ''Ελευθεροτυπίας'' να ανακαινίζεται απο τους νέους ιδιοκτήτες του. Δεν..
εχω ιδέα ποιους θα φιλοξενήσει, ξέρω ομως τι συνέβαινε εκει μέσα για πολλά πολλά χρόνια. Με όρους δεοντολογίας και αντικειμενικότητας ηταν η καλύτερη εφημερίδα της μεταπολίτευσης. Πολυφωνική, αντικειμενική, με ελάχιστες δεσμεύσεις. Δεν ήταν απλά ενα ΜΜΕ, αλλα ενα ΜΜΕ που διαμόρφωνε πολλές παραμέτρους της καθημερινότητας με θετικό τρόπο, ενα σημείο αναφοράς. Δεν ήταν όλα πάντα ρόδινα εκει μεσα, κάποιοι, εστω λίγοι,την χρησιμοποίησαν κάνοντας επίδειξη αριβισμού (σήμερα κάποιους απο αυτούς τους βλέπουμε κολαούζους διαφόρων εξουσιών), κάποιοι, επίσης λίγοι, σκυλεύουν επανω σε μια εφημερίδα που εχει πεθάνει για να υποστηρίξουν τις προσωπικές τους μεταλλάξεις. Δεν ηταν αυτοί η ''Ελευθεροτυπία'', αλλωστε γρήγορα βρέθηκαν εκτός κτιρίου. Η εφημερίδα που ολοι οι δημοσιογράφοι ήθελαν να εργάζονται-οχι για τις οικονομικές απολαβες αλλα τις ευκαιρίες να γράψουν σχεδόν ανενόχλητοι τις αλήθειες τους-δεν υπάρχει απο το 2011. Εχουν περάσει πολλά χρόνια κι ομως παραμένει αναντικατάστατη κι αυτό δεν ειναι αισιόδοξο...
 Γιάννης Παντελάκης
***
Kαι για να μη μείνουμε μόνο στα μοιρολόγια, ας πούμε κι αυτό: ευτυχώς που υπήρχε αυτό το κτίριο και ευτυχώς που πουλήθηκε. Από αυτό (και ένα ακόμα) ελπίζουν οι πρώην εργαζόμενοι να πάρουν έστω ένα κομμάτι της αποζημίωσής τους μετά από εννιά χρόνια!
Γιώργος Καρελιάς
***

Ο καθένας από εμάς εκεί μέσα μεγάλωσε, έκανε φίλους, διαμορφώθηκε ως δημοσιογράφος και ως άνθρωπος, έχτισε τον χαρακτήρα του. Ήμασταν τυχεροί που θητεύσαμε στη σχολή - οικογένεια της Ελευθεροτυπίας, ευγνώμονες για τις ευκαιρίες που μας δόθηκαν και για τα στελέχη που διετέλεσαν προιστάμενοί μας. Κρατάμε τις υπέροχες αναμνήσεις και φυσικά σε πολλά κάνουμε και την αυτοκριτική μας.
Γιώργος Κιούσης
***
Είχα να περάσω από την Ελευθεροτυπια από τότε που έφυγα δηλαδή πάνω από 10 χρόνια και σήμερα που είδα ότι μετατρέπεται σε ξενοδοχείο ένιωσα ότι ξεριζωνεται το πιο ιστορικο κομμάτι του ελληνικού Τύπου για να γίνει airbnb
Μαν. Δράκος
*** Στα σκουπίδια… Το κτίριο της «Ελευθεροτυπίας», στην οδό Μίνωος στον Νέο Κόσμο, αδειάζει από τα άχρηστα αντικείμενα για τον νέο ιδιοκτήτη του. Όλα στον απόπατο, άλλα στην ανακύκλωση, άλλα στη χωματερή. Οι καρέκλες μας, τα γραφεία μας, οι βιβλιοθήκες μας, τα σημάδια μιας ζωής, όσα αφήσαμε φεύγοντας κατά την κατάρρευσή της. Πραγματικότητα αλλά όχι κανονικότητα. Σε αυτό το κτίριο έγιναν πολύ σπουδαία πράγματα για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια. Άνθρωποι μεγάλωσαν σε αυτό, δημοσιογράφοι ανδρώθηκαν, έγιναν πιο σπουδαίοι άνθρωποι από όσο ήταν όταν μπήκαν. Όνειρα έγιναν πραγματικότητα, ζωές άλλαξαν, καριέρες χτίστηκαν. Ακόμα και έρωτες συνέβησαν, μερικοί κατέληξαν σε γάμους, άλλοι ευτύχησαν άλλοι διαλύθηκαν. Αλλά κάπως έτσι είναι η ζωή, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Σε αυτό το κτίριο έγιναν πολλά. Και σπουδαία αλλά και ποταπά, ιδίως προς το τέλος της. Το πιο μεγάλο, όμως, είναι ότι σε αυτό το κτίριο έβγαινε μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές εφημερίδες. Προσωπικώς, η σπουδαιότερη, η πιο μεγάλη. Και αυτό ας κρατήσουμε, χωρίς κλάψες αλλά με τη γενναιότητα του σημαντικού παρελθόντος…
EDIT: Το ότι κάποιοι είχαν στήσει μαγαζάκια μαλακής και σκληρής διαπλοκής, ότι κάποιοι πληρώνονταν με αστρονομικά νούμερα ανάλογα με αυτά που προσέφεραν, ότι αναπτύχθηκαν διάφορες μυστηριώδεις σχέσεις εξάρτησης με πολιτικά πρόσωπα και κόμματα και διάφορα άλλα, δεν καταργεί αυτό που ήταν η "Ε" ξεχωριστά για τον καθένα μας αλλά και για όλους μαζί ούτε και το δικαίωμα τού καθενός στη νοσταλγία για μια εποχή που δεν υπάρχει πια. Παράδεισοι, άλλωστε, δεν υπάρχουν...
Κώστας Κυριακόπουλος