Κάθομαι εγώ τώρα με τη φίλη μου την Ειρήνη και συζητάμε.
Τα λέμε σε καφέ στο Χαλανδράκι, προχθές το απόγευμα, πριν ανακοινωθεί
το πρώτο το κρούσμα του κορωνοϊού. Λέμε τα δικά μας, λέμε τα πολιτικά,
λέμε του πολιτισμού, κάποια στιγμή φτάνει η κουβέντα και στο ζήτημα το
επίμαχο. «Κάτσε», μου λέει η Ειρήνη που είναι διαφημίστρια, νομίζω ότι
σας το έχω πει ότι η..
Ειρήνη είναι διαφημίστρια, «να σου διηγηθώ μια ωραία ιστορία». Κάθομαι εγώ και την ακούω:
«Λοιπόν ρεπόρτερ Ξανθάκη, το πρωί που ήμουνα στην εταιρεία και κάναμε μπρέινστορμινγκ, σκεφτήκαμε έναν πελάτη μας που, μεταξύ άλλων, εμπορεύεται και ιατρικά αναλώσιμα. Από πάνες δηλαδή ως αντισηπτικά. Και τι δηλαδή, δεν θα ήθελε να διαφημισθεί αυτές τις μέρες με τον ιό να αυξήσει την κατανάλωσή του; Τον παίρνουμε λοιπόν τηλέφωνο, πολύ περήφανοι για την ιδέα μας και του την πλασάρουμε. Και τι μας απαντάει; "Τι να διαφημίσω ρε παιδιά, έχω ξεπουλήσει απ’ την Παρασκευή. Φλούδα δεν έχει μείνει στις αποθήκες"»!
Και είχε δίκιο ο άνθρωπος, απόλυτο δίκιο. Δευτέρα πρωί είχα πάει στο μανάβη για φρούτα, σκέπτομαι «δεν πετάγομαι ως το φαρμακείο που είναι δίπλα να ψωνίσω κι ένα αντισηπτικό για τα χέρια;». Πήγα, πήρα ένα μικρό, δεύτερο δεν είχε, μου λέει «έχω αυτές τις τρεις συσκευασίες λίτρου». Της απαντάω «εντάξει μωρέ, μη γίνουμε και καρνάβαλοι». Δυο μέρες αργότερα, χτες το πρωί δηλαδή, που μου είχαν αναθέσει αποστολή από το γραφείο να φέρω αντισηπτικά για όλους, ξαναπήγα στο φαρμακείο, γέλαγε η φαρμακοποιός:
«Τώωωωωρα; Να ‘ταν κι άλλα…»
Και σε άλλα τρία φαρμακεία που επισκέφθηκα κατόπιν, η ίδια απάντηση:
«Ξεχάστε το κύριε, ξεμείναμε»!
Αλλά δεν είναι μόνο τα αντισηπτικά σε έλλειψη, είναι και οι μάσκες. Οι οποίες έχουν πάρει την ανηφόρα εδώ και καμιά δεκαπενταριά μέρες, καθώς στα φαρμακεία τέλειωσαν τα κουτιά των πενήντα και εμφανίσθηκαν τα φακελάκια των τριών. Πέντε ευρώ κάνανε τα πενηντάρια, τριάμιση ευρώ τα τριάρια. Αλλά δεν μείναμε εκεί, είχε και συνέχεια το πράγμα. Με πήρε χτες το βράδυ ο φίλος μου ο Βαγγέλης και μου τα είπε όλα:
«Πάω πριν από ένα μισάωρο στο φαρμακείο στο Μαρούσι ν’ αγοράσω μάσκες, μου λέει ο φαρμακοποιός έχω μόνο απ’ αυτές τις ζόρικες που κρατάνε μια βδομάδα και κάνουν οκτώ ευρώ η μία. Ένα πακέτο των τεσσάρων, τριάντα δύο ευρώ. Τον ρωτάω αν είχε το παλιό πακέτο των πενήντα, μου λέει, εμπιστευτικά και καλά γιατί με ξέρει χρόνια, ότι το είχε “σπάσει” και τις πούλαγε ενάμιση ευρώ τη μία. Και τις “ζόρικες” σε τιμή ευκαιρίας μου τις έδινε. Όπως με πληροφόρησε, το διπλανό φαρμακείο πούλαγε το πακέτο των τεσσάρων προς σαράντα οκτώ ευρώ…»
Έτσι πορευόμαστε αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, για καμιά πενηνταριά μέρες τουλάχιστον, ώσπου να μπουν οι ζέστες και να τον εξοντώσουν τον ιό. Άσε που ξεκίνησαν ήδη οι επιδρομές στα σούπερ μάρκετ. Χτες επισκέφθηκα το μεγάλο μαγαζί της γειτονιάς και αντίκρισα τις πρώτες τρύπες στα ράφια με τα άλευρα, τα όσπρια, τα ζυμαρικά και τα γάλατα σε κονσέρβα. Και έπεται συνέχεια…
Υ.Γ.: Κι επειδή παίζουν και άλλου είδους μπίζνες, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times η αγορά αυτοκινήτου στην Κίνα έπεσε κατά 90 % το πρώτο εικοσαήμερο του Φεβρουαρίου, ενώ οι αεροπορικές εταιρείες αναμένουν ζημίες τουλάχιστον είκοσι εννιά δισεκατομμυρίων δολαρίων για φέτος. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το πράγμα που το λένε «ανάπτυξη» θα ζήσει μεγάλες στιγμές το 2020. Και παγκοσμίως και στην Ψωροκώσταινα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Ειρήνη είναι διαφημίστρια, «να σου διηγηθώ μια ωραία ιστορία». Κάθομαι εγώ και την ακούω:
«Λοιπόν ρεπόρτερ Ξανθάκη, το πρωί που ήμουνα στην εταιρεία και κάναμε μπρέινστορμινγκ, σκεφτήκαμε έναν πελάτη μας που, μεταξύ άλλων, εμπορεύεται και ιατρικά αναλώσιμα. Από πάνες δηλαδή ως αντισηπτικά. Και τι δηλαδή, δεν θα ήθελε να διαφημισθεί αυτές τις μέρες με τον ιό να αυξήσει την κατανάλωσή του; Τον παίρνουμε λοιπόν τηλέφωνο, πολύ περήφανοι για την ιδέα μας και του την πλασάρουμε. Και τι μας απαντάει; "Τι να διαφημίσω ρε παιδιά, έχω ξεπουλήσει απ’ την Παρασκευή. Φλούδα δεν έχει μείνει στις αποθήκες"»!
Και είχε δίκιο ο άνθρωπος, απόλυτο δίκιο. Δευτέρα πρωί είχα πάει στο μανάβη για φρούτα, σκέπτομαι «δεν πετάγομαι ως το φαρμακείο που είναι δίπλα να ψωνίσω κι ένα αντισηπτικό για τα χέρια;». Πήγα, πήρα ένα μικρό, δεύτερο δεν είχε, μου λέει «έχω αυτές τις τρεις συσκευασίες λίτρου». Της απαντάω «εντάξει μωρέ, μη γίνουμε και καρνάβαλοι». Δυο μέρες αργότερα, χτες το πρωί δηλαδή, που μου είχαν αναθέσει αποστολή από το γραφείο να φέρω αντισηπτικά για όλους, ξαναπήγα στο φαρμακείο, γέλαγε η φαρμακοποιός:
«Τώωωωωρα; Να ‘ταν κι άλλα…»
Και σε άλλα τρία φαρμακεία που επισκέφθηκα κατόπιν, η ίδια απάντηση:
«Ξεχάστε το κύριε, ξεμείναμε»!
Αλλά δεν είναι μόνο τα αντισηπτικά σε έλλειψη, είναι και οι μάσκες. Οι οποίες έχουν πάρει την ανηφόρα εδώ και καμιά δεκαπενταριά μέρες, καθώς στα φαρμακεία τέλειωσαν τα κουτιά των πενήντα και εμφανίσθηκαν τα φακελάκια των τριών. Πέντε ευρώ κάνανε τα πενηντάρια, τριάμιση ευρώ τα τριάρια. Αλλά δεν μείναμε εκεί, είχε και συνέχεια το πράγμα. Με πήρε χτες το βράδυ ο φίλος μου ο Βαγγέλης και μου τα είπε όλα:
«Πάω πριν από ένα μισάωρο στο φαρμακείο στο Μαρούσι ν’ αγοράσω μάσκες, μου λέει ο φαρμακοποιός έχω μόνο απ’ αυτές τις ζόρικες που κρατάνε μια βδομάδα και κάνουν οκτώ ευρώ η μία. Ένα πακέτο των τεσσάρων, τριάντα δύο ευρώ. Τον ρωτάω αν είχε το παλιό πακέτο των πενήντα, μου λέει, εμπιστευτικά και καλά γιατί με ξέρει χρόνια, ότι το είχε “σπάσει” και τις πούλαγε ενάμιση ευρώ τη μία. Και τις “ζόρικες” σε τιμή ευκαιρίας μου τις έδινε. Όπως με πληροφόρησε, το διπλανό φαρμακείο πούλαγε το πακέτο των τεσσάρων προς σαράντα οκτώ ευρώ…»
Έτσι πορευόμαστε αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, για καμιά πενηνταριά μέρες τουλάχιστον, ώσπου να μπουν οι ζέστες και να τον εξοντώσουν τον ιό. Άσε που ξεκίνησαν ήδη οι επιδρομές στα σούπερ μάρκετ. Χτες επισκέφθηκα το μεγάλο μαγαζί της γειτονιάς και αντίκρισα τις πρώτες τρύπες στα ράφια με τα άλευρα, τα όσπρια, τα ζυμαρικά και τα γάλατα σε κονσέρβα. Και έπεται συνέχεια…
Υ.Γ.: Κι επειδή παίζουν και άλλου είδους μπίζνες, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times η αγορά αυτοκινήτου στην Κίνα έπεσε κατά 90 % το πρώτο εικοσαήμερο του Φεβρουαρίου, ενώ οι αεροπορικές εταιρείες αναμένουν ζημίες τουλάχιστον είκοσι εννιά δισεκατομμυρίων δολαρίων για φέτος. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό το πράγμα που το λένε «ανάπτυξη» θα ζήσει μεγάλες στιγμές το 2020. Και παγκοσμίως και στην Ψωροκώσταινα!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
