Τρία
περιστατικά ατυχών χειρισμών (επιεικής η φράση για την περιγραφή τους)
μέσα σε λίγες εβδομάδες είναι πολλά. Δεν μπορείς να τα χρεώσεις σε
γλωσσικό ολίσθημα. Οταν μάλιστα πρωταγωνιστής και στα τρία είναι ο
υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, δηλαδή ο κυβερνητικός
αξιωματούχος που..
είναι ο πολιτικός προϊστάμενος των Ενόπλων Δυνάμεων και
έχει την ευθύνη σε πρώτο χρόνο για τους χειρισμούς στα ελληνοτουρκικά
ζητήματα, τότε το πράγμα είναι σοβαρό.
●
Το πρώτο: «Αυτό που συμβαίνει, όπως θα συμβαίνει πάντα, τουλάχιστον
όσον αφορά αυτήν την πολιτική ηγεσία, είναι ότι το υπουργείο Εθνικής
Αμυνας δεν φεύγει από το βάρος και την ευθύνη, αλλά έρχεται και
αναλαμβάνει επιπλέον βάρος και όποια ευθύνη χρειαστεί, προκειμένου να
προασπίσει την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, αλλά και την εσωτερική
ασφάλεια». Δήλωση με τέτοιο περιεχόμενο θα μπορούσε να είχε γίνει στο
παρελθόν, στο... πολύ παρελθόν. Τότε που οι Ενοπλες Δυνάμεις ήταν το
μακρύ και σιδερένιο χέρι της εξουσίας και τις χρησιμοποιούσαν οι δεξιές
κυβερνήσεις μετά τον Εμφύλιο και η δικτατορία για να αντιμετωπίσουν τον
εσωτερικό εχθρό, δηλαδή τους κομμουνιστές, οι οποίοι προετοιμάζονταν,
όπως κραύγαζε η φαιά προπαγάνδα, για τον τρίτο ένοπλο γύρο.
Μετά
τον θόρυβο που δημιουργήθηκε ο υπουργός επιχείρησε να ανασκευάσει με το
γνωστό «δεν εννοούσα αυτό ακριβώς, έγινε παρεξήγηση» κ.λπ., κ.λπ. Οι
συνήθεις ύποπτοι -οι νεροκουβαλητές της κυβερνητικής γραμμής στα μέσα
ενημέρωσης- στην προσπάθειά τους να διασκεδάσουν τις κακές εντυπώσεις
ανέφεραν ότι κάτι ανάλογο είχε πει και ο Πάνος Καμμένος όταν ήταν
υπουργός Αμυνας. Μάλιστα. Η ανοησία του ενός δικαιώνει την ανοησία του
άλλου. Οντως αποστομωτική απάντηση.
●
Το δεύτερο: «Η εντολή στρατιωτικής απάντησης ή εμπλοκής θα είναι του
πρωθυπουργού και, εάν δεν μπορεί ο ίδιος, θα είναι της πολιτικής ηγεσίας
του υπουργείου Αμυνας». Τι άραγε εννοούσε ο ποιητής, στην προκειμένη
περίπτωση ο υπουργός Αμυνας; Γιατί δεν θα μπορεί ο πρωθυπουργός να δώσει
εντολή στρατιωτικής απάντησης ή εμπλοκής οπότε την ευθύνη θα αναλάβει ο
ίδιος; Μήπως γιατί θα έχει απαχθεί από τον αντίπαλο; Καλαμπούρι.
Μήπως
γιατί θα βρίσκεται σε σημείο όπου δεν θα είναι δυνατή η επικοινωνία
ούτε καν με ταχυδρομικά περιστέρια; Αστεία υπόθεση. Μήπως γιατί θα είναι
υπό την επήρεια ουσιών τις οποίες θα έχουν ρίξει στον καφέ του ή στο
κρασί του πράκτορες του εχθρού με συνέπεια να μην μπορεί να λάβει
αποφάσεις; Φαντάζομαι ότι τα στελέχη της ΕΥΠ, που είναι οι δοκιμαστές
των φαγητών, των ποτών και των ροφημάτων που καταναλώνει ο πρωθυπουργός,
θα έχουν πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις. Μήπως γιατί θα είναι σε
κώμα (χτυπάω ξύλο); Μήπως σε τελική ανάλυση ο υπουργός έχει χάσει το
μέτρο;
● Το τρίτο: Ποια σκοπιμότητα
εξυπηρετούσε η επιλογή του υπουργού Αμυνας να δώσει στη δημοσιότητα τη
στιχομυθία του με τον πρωθυπουργό με αφορμή το ταξιδάκι που έκανε το
τουρκικό ερευνητικό σκάφος στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, από την οποία
προκύπτει ότι ο υπουργός καθοδηγεί και ο πρωθυπουργός υπακούει; Ρωτήθηκε
ο κ. Μητσοτάκης ή ο υφιστάμενός του έκανε του κεφαλιού του;
Δεν
ισχυρίζομαι ότι το σωστό μοντέλο υπουργού Αμυνας είναι αυτό που
εφάρμοζε ο αμίλητος Γιάννης Χαραλαμπόπουλος τη δεκαετία του ’80.
Φαίνεται ότι ο κ. Παναγιωτόπουλος εζήλωσε τη δόξα του Πάνου Καμμένου, ο
οποίος σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούσε τα όρια του ρόλου του και
διεκδικούσε κάτι παραπάνω, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον Αλ. Τσίπρα.
Ομως η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν συμμαχική και ο επικεφαλής της, για να
μην απειληθεί η συνοχή της, ήταν υποχρεωμένος να παίρνει υπόψη του τις
ισορροπίες και ενίοτε να κάνει τα στραβά μάτια. Η σημερινή κυβέρνηση
είναι μονοκομματική και ο πρωθυπουργός πανίσχυρος. Ή μήπως δεν είναι και
τόσο όσο ο ίδιος διαλαλεί προς κάθε κατεύθυνση;
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την ΕφΣυν
