Φαντάζομαι ότι η υπουργός Παιδείας Ν. Κεραμέως θα έχει παραλάβει αρκετές επιστολές σαν αυτή του φίλου μου που ζητά την παρέμβασή της για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση στο δημόσιο σχολείο στο οποίο πήγαινε ο γιος του.
Ενα ακόμη θύμα σχολικού εκφοβισμού. Χλευάστηκε, καθυβρίστηκε, χτυπήθηκε, απειλήθηκε και, τελικά, άλλαξε..
σχολείο. Ο διευθυντής του σχολείου συνέστησε στους γονείς του να κάνουν αυτό το βήμα αναγνωρίζοντας ευθέως την αδυναμία (μήπως απροθυμία;) του θεσμού να προστατεύσει το παιδί. Προηγήθηκε μια θυελλώδης συνάντηση γονέων και μαθητών που εμπλέκονται στην υπόθεση, όπου κάθε γονιός υπερασπιζόταν το παιδί του, ενώ κανένας εκπαιδευτικός δεν παραδέχτηκε ότι έχει δει επιθέσεις σε βάρος του θύματος.
Γράφουν οι απελπισμένοι γονείς στην επιστολή τους:
“Η διάρκεια των φαινομένων εκτείνεται σε βάθος τουλάχιστον έξι μηνών και η έντασή τους εμφανίζει έκδηλη κλιμάκωση, καθώς εκκίνησε από αισχρολογία και επαναλαμβανόμενα πειράγματα και κοροϊδίες μιας ομάδας τουλάχιστον 5-6 συμμαθητών με πλέον σύνηθες περιεχόμενο τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς και υπαινιγμούς για τη σεξουαλικότητα του γιου μας, προχώρησε σε επεισόδια σωματικής και λεκτικής βίας στον αύλειο χώρο του σχολείου και κορυφώθηκε κατά το τελευταίο εικοσαήμερο με α) ανώνυμα και επώνυμα τηλεφωνήματα στα οποία επισημαινόταν στον ανήλικο «να προσέχει» β) κλοπή αντικειμένων κατά το σχολικό ωράριο και γ) βανδαλισμό του θρανίου του με συγκεκριμένα υβριστικά προσωνύμια”.
Εύκολη λύση ασφαλώς δεν υπάρχει. Οπωσδήποτε είναι αναγκαία μια γερή καμπάνια στα σχολεία κατά της βίας. Οπωσδήποτε είναι αναγκαίες οι αυστηρές κυρώσεις κάθε φορά που παρατηρούνται τραμπουκισμοί. Και οπωσδήποτε οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται εποπτεία από ειδκούς ψυχικής υγείας για να μπορέσουν να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Μια ενδιαφέρουσα πρόταση είναι η συμμετοχή ενός διαμεσολαβητή στη σχολική ζωή που θα διαχειρίζεται τέτοιου είδους κρίσεις.
Για τα υπόλοιπα, ότι είμαστε μια κοινωνία βίας που σφάζεται πρωτίστως στα social media γιατί εκεί η χυδαιότητα και η καταστροφικότητα δεν τιμωρούνται, δεν έχει και πολλά να κάνει η υπουργός Παιδείας. Για το μπούλινγκ όμως έχει. Και οι διακηρύξεις, η φυσική παρουσία μαζί με κάμερες σε χώρους όπου έχουν συμβεί τέτοια περιστατικά, οι ρητορικές δεσμεύσεις και τα σχετικά δεν αρκούν.
Η κυρία Κεραμέως δεν χρειάζεται να περιμένει τον επόμενο Βαγγέλη Γιακουμάκη για να αναλάβει κάποια σοβαρή πρωτοβουλία.
Αγγελική Σπανού / economico.gr
