Σε ποιον ανήκει το γυναικείο σώμα (part II)

του Χρήστου Ξανθάκη

Λίγο πριν απ’ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, εκεί επάνω στα μελομακάρονα και στους κουραμπιέδες και στην αγωνία για το φόρεμα του ρεβεγιόν, τότε ήταν που έσκασε μύτη το πρωτοσέλιδο της αθλητικής εφημερίδας (δεν θα τη διαφημίσω) με φωτογραφία ενός εμβρύου και τίτλο οκτάστηλο «Αφήστε με να ζήσω». Συν τα παρελκόμενα:
«Χωρίς αμβλώσεις σε 4 μόνο..
χρόνια ο πληθυσμός της χώρας θα ήταν κατά 1 εκατομμύριο μεγαλύτερος» και
«Κάθε χρόνο θανατώνεται πληθυσμός ίσος με το άθροισμα των κατοίκων της Πάτρας και του Ηρακλείου Κρήτης».
Κυκλοφόρησε, διαβάστηκε, ξεσήκωσε θόρυβο, όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη, τουιτάρησε ο Άδωνις:

«Συγχαίρω την Εφημερίδα παρά τις αντιδράσεις. Στην Ελλάδα δεν αμφισβητείται το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το να έχουμε διπλάσιες εκτρώσεις από γεννήσεις γεννά ζητήματα επιβίωσης του Έθνους μας».

Απλός, σαφής και κατανοητός. Με την έμφαση στο «όμως», φυσικά. Δηλαδή το λέει ο νόμος, τον ψηφίσαμε, τον υπακούμε, αλλά κάποια στιγμή η ανάγκη γίνεται ιστορία που τραγούδαγε κι ο συγχωρεμένος. Άμα κινδυνεύει η Φυλή, άμα κινδυνεύει η Πατρίς, άμα κινδυνεύει το Έθνος, κάπου πρέπει να το ξαναδούμε το θέμα. Να το πιάσουμε το νήμα από την αρχή και να ερευνήσουμε σε ποιόν ανήκει το γυναικείο σώμα. Σ’ αυτές τις ξετσίπωτες που πάνε και ρίχνουν τα παιδιά τους ή στο κοινωνικό σύνολο που έχει ανάγκη από κρέας για τα κανόνια;
Το σκέφτεσαι, το ξανασκέφτεσαι, λες «μεμονωμένο περιστατικό», που είναι και η αγαπημένη έκφραση του Χρυσοχοΐδη. Όταν όμως το συμβάν επαναλαμβάνεται, κάπου αρχίζουν να σε ζώνουν τα φίδια. Βλέπε το στόρι με την αφίσα στο Μετρό, σε φάση «Αφήστε με να ζήσω» κι αυτή, και τόσο όμοια με το πρωτοσέλιδο του αθλητικού φύλλου, που γέννησε υποψίες για οργανωμένο μπαράζ. Όπως ρώτησε και η συνάδελφος Ναταλία Ανδρικοπούλου στο τουίτερ:
«Δηλαδή τώρα που βγήκε καμπάνια στο Μετρό “Αφήστε με να ζήσω”, το πανομοιότυπο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας για την οποία έδωσε δημόσια συγχαρητήρια ο Άδωνις ήταν τελικά πληρωμένο native περιεχόμενο;»
Όπου “native” για όσους και όσες δεν γνωρίζουν τα ενδότερα των media, είναι αυτό το πράγμα που εμφανίζεται ως είδηση και μοιάζει με είδηση και παριστάνει την είδηση, αλλά δεν είναι είδηση, πληρωμένη διαφήμιση είναι. Το φτιάχνουνε όμως να φέρνει σε είδηση για να το καταπίνει πιο εύκολα ο ανύποπτος αναγνώστης…
Τέλος πάντων, μη σας ζαλίζω με τα κλαδικά, επιστρέφω στο ζουμί, στην επίμαχη αφίσα του Μετρό, που αυτή πια κι αν ξεσήκωσε σαματά. Κι έφερε τα πάνω κάτω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι ανάγκασε το υπουργείο Μεταφορών να δώσει εντολές κατεβάστε την τώρα και κατέβηκε. Με βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος και Μητροπολίτες (δεν θα τους διαφημίσω) να κάνουν λόγο για λογοκρισία!
Την ίδια ώρα στον Πειραιά, συνεχίζουν να κολλάνε αυτοκόλλητα κόντρα στις αμβλώσεις. Όχι τώρα τελευταία, εδώ και κάνα χρόνο γίνεται αυτό, γιατί στο λιμάνι είναι χαρντκοράδες ακτιβιστές δεν είναι φλώρια να περιμένουν να φύγουν οι κουμμουνιστές για κινητοποιηθούν. Και γράφουν τα αυτοκόλλητα, λέξη προς λέξη:
«Μ’ αγαπάς; Τότε μη με σπρώξεις ποτέ να κάνω έκτρωση».
Παντού τα βρίσκεις, στον ηλεκτρικό, στις αποβάθρες, στην αγορά που πάμε εμείς οι γκουρμέ Αθηναίοι να ψωνίσουμε κάτι εκλεκτόν. Τα ξεκολλάνε οι κατσαπλιάδες, τα ξανακολλάνε διπλά οι αγωνιστές. Και πάει λέγοντας.
Πάει προς ένα σημείο, όπου θα τεθεί και επισήμως το ερώτημα για το ποιος κάνει τα κουμάντα στο γυναικείο σώμα. Νομίζαμε πως απαντήθηκε μια φορά κι έναν καιρό, νομίζαμε πως απαντήθηκε οριστικά, αλλά κάποια πλάσματα παρφέ έχουν άλλη άποψη. Κι αυτά τα πλάσματα διαθέτουν επίσης πλάτες και λεφτά. Προσδεθείτε κυρίες και δεσποινίδες, ο κυβερνήτης μας προειδοποιεί για έντονες αναταράξεις…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη από το newpost.gr