Μια κίνηση που άλλος μπορεί να την πει «ματ», άλλος αιφνιδιασμό του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αφού έκαψε κόσμο και κοσμάκη με την ονοματολογία και άφησε τα πλήθη και τα πάθη να φουντώσουν για τον Μπένι, την Αννούλα και τα άλλα τα παραλίγο υποψήφια, ήρθε.. και «βούλωσε στόματα»! Να τα λέμε αυτά!
Μπορεί να μην πήγε στο Μπερλίν στη σύσκεψη με όλους τους εμπλεκόμενους για τη Λιβυή, εσωτερικώς πάντως, χθες (15 του μηνός Ιανουαρίου) με την ανακοίνωση του ονόματος έκανε μια κάποια ρελάνς!
Μπορεί να κατάλαβε μετά από εφτά μήνες κυβέρνησης ότι το προσφυγικό - μεταναστευτικό δεν είναι θέμα δημόσιας τάξης και να επανασύστησε το υπουργείο που κατήργησε, η επιλογή Σακελλαροπούλου είναι μια καλή επιλογή!
Αλλά ας είμαστε μεγαλόψυχοι! Όποτε και να ανακοίνωνε την υποψηφιότητα για την προεδρία πάντα κάτι θα είχαν φίλοι και «εχθροί» να αντιτείνουν.
Δεν σημαίνει συγχωροχάρτι για κανέναν πολιτικό, άρα ούτε και για τον Πρωθυπουργό, μια σωστή κίνηση.
Και κατά τη γνώμη μου η επιλογή της κυρίας Σακελλαροπούλου είναι μια πολιτική κίνηση που φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση τον Αλέξη Τσίπρα, και αυτό είναι στοιχείο της πολιτικής σκακιέρας που δεν μπορείς να μην το περιμένεις από τους πολιτικούς αρχηγούς.
Τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας; Θα τολμήσει να πει «ναι» και να υπερψηφίσει την κυρία Σακελλαροπούλου;
Θέλει μεγάλη πολιτική τόλμη και δεν ξέρω αν ο ίδιος ή οι σύμβουλοι και οι εκάστοτε συνομιλητές του διαθέτουν την πολιτική πυγμή που χρειάζεται για να επιτευχθεί ένας ελάχιστος πόλος συναίνεσης για έναν τυπικό θεσμό του πολιτεύματος.
Είναι όμως μια υπέρβαση που πιστεύω πρέπει να γίνει!
Τα άλλα κόμματα, που μέχρι την ώρα που σκάρωνα αυτές τις σκέψεις δεν είχαν αντιδράσει. Πλην ΚΚΕ που βαρετά μπλα μπλα μπλα μας λέει ότι δεν έχει σημασία το πρόσωπο αλλά οι πολιτικές κλπ μπλα μπλα… Έτσι κι αλλιώς ένα τόσο συμπαγές κόμμα που θα μπορούσε να είναι χρήσιμο έχει επιλέξει αυτό το θλιβερά πολιτικό «παρών» σε όλα τα σοβαρά θέματα. Ας είναι όμως… δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Μια γυναίκα πρόεδρος λοιπόν, στην Ελλάδα του 2020.
Την αντέχει η κοινωνία; Και δεν λέω για τα «ζήτω» της στιγμής από μια μερίδα –ελπίζω μεγάλη – κόσμου.
Η «μεγάλη εικόνα» της κοινωνίας έχει τη γυναίκα ως συμπλήρωμα, ως τσόντα, ως εύκολο θύμα, ως αναγκαίο κακό.
Τι λέω ψέματα; Ή μόνο εγώ βλέπω παντού να επικρατεί ο σεξισμός;
Τέλος πάντων θα έχουμε καιρό και αφορμές να το κουβεντιάσουμε και διαλογιστούμε στο θέμα!
Η κυρία Σακελλαροπούλου φαίνεται ότι θα είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κι αυτό είναι μια καλή αρχή για την αλλαγή της νοοτροπίας, του «ρωμέικου» ενάντια στη γυναίκα.
Γιάννης Καφάτος / viewtag
