Εντάξει, αυτό το λες και «άδειασμα» του Μητσοτάκη

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Από μια άποψη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, δικαίωνε τον Γιάννη Πρετεντέρη ως δημοσιογράφο, την ίδια στιγμή που ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως δημοσιογράφος, δικαίωνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, όταν έγραφε πως, ούτε λίγο ούτε πολύ, «ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε μόνο για να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ». Και ότι, από τη στιγμή που κατάφερε να εκλεγεί και να «διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα... συμπαρομαρτούντα, τήρησε τη μοναδική εκλογική δέσμευσή του», που πάει να πει..

«το έργο του ολοκληρώθηκε χωρίς να κοροϊδέψει κανέναν». Και γι’ αυτό «μην περιμένετε κάτι άλλο απ’ αυτόν»: ούτε αύξηση κατώτατου μισθού, ούτε πλουσιότερο κοινωνικό μέρισμα, ούτε να βρει διοικητή για το Νοσοκομείο Καρδίτσας...

Σιγά μην περιμένουμε οτιδήποτε (ως πολίτες, μιλάμε) από εκείνον ως... πρωθυπουργό ή απ’ τον άλλο ως... δημοσιογράφο. Και οι δύο είναι ληγμένοι ως τέτοιοι, και αυτό το γνωρίζουμε όλοι, όπως (φανταζόμαστε) το γνωρίζουν και οι ίδιοι, ο ένας για τον άλλο∙ ο δεύτερος το 'γραψε κιόλας («μην περιμένετε τίποτε απ’ αυτόν») κι ο πρώτος το λέει: στους στενούς του κύκλους το λέει (ως δημοσιογράφοι, μιλάμε τώρα) πως ναι, «δικός μας είναι ακόμα», λέει, μα «αναλώσιμος, τύπου Χρυσοχοΐδη», λένε πως λέει.

Αλλά πώς το λέει και την ίδια στιγμή τον καλύπτει τον «αναλώσιμο»; Όχι τον «τύπου Χρυσοχοΐδη αναλώσιμο», αλλά τον άλλο, τον... πρωτότυπο. Πείτε μου, πώς το λέει και την ίδια στιγμή τον καλύπτει;

*******

Γιατί, όταν δηλώνει (σε συνέντευξη στο BHMA) ότι αυτό που ο ισχνός δημοκρατικός Τύπος αποκαλεί «το φασίζον αστυνομικό κράτος Χρυσοχοΐδη» (τον φαύλο κύκλο της ατιμώρητης κατάχρησης εξουσίας και αστυνομικής βίας, με τους άγριους ξυλοδαρμούς, τα βασανιστήρια, τα δημόσια ξεβρακώματα...) δεν είναι παρά «μεμονωμένα περιστατικά», παπαγαλίζοντας εν... κατακλείδι το περί «κρατικού μονοπωλίου της βίας» εδάφιο του Μαξ Βέμπερ που του 'μαθε ο Βορίδης, τον καλύπτει. Ή όχι; Κι αν ναι, γιατί τον καλύπτει;

«Τον καλύπτει διότι ακόμα δεν είναι... ληγμένος» (ως δημοσιογράφοι μιλάμε τώρα) υποστηρίζουν πρόσωπα του στενού κύκλου του... «ληγμένου». Όχι του «ληγμένου» και «αναλώσιμου τύπου Χρυσοχοΐδη» δημοσιογράφου∙ αλλά του «ληγμένου», του τύπου «μην περιμένετε κάτι άλλο απ’ αυτόν», πρωθυπουργού...

Και λένε ότι, ναι, «ο Μητσοτάκης μπορεί να ψηφίστηκε μόνο για να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ» (όπως έγραψε ο «ληγμένος» και «αναλώσιμος τύπου Χρυσοχοΐδη» δημοσιογράφος), αλλά, παρότι κατάφερε να εκλεγεί, δεν κατάφερε να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα... συμπαρομαρτούντα: «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εδώ, δίπλα μας, μας πιέζει ήδη με το αντιπολιτευτικό του εκτόπισμά (32% είναι αυτό) και με την προοπτική της διεύρυνσης συνιστά βάσιμη απειλή κλονισμού της κυβέρνησής μας» λένε οι... στενοί κύκλοι.

Και λένε ακόμα ότι ο Χρυσοχοΐδης μπορεί μεν να είναι αναλώσιμος, αλλά ληγμένος δεν είναι, «ο ένας εκ των δύο Ηρακλέων του στέμματος» είναι. Και ότι δεν πρόκειται να... λήξει «πριν ο δεύτερος (σ.σ.: ο Μητσοτάκης ως... πρωθυπουργός είναι ο δεύτερος) καταφέρει να διώξει τα συριζαίικα κυβερνητικά “συμπαρομαρτούντα” που λέει και ο Πρετεντέρης∙ και βέβαια όχι τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, τον οποίο παταγωδώς απέτυχε να διώξει στην εκλογική αναμέτρηση».

*******

Είναι έτσι; Διότι, αν είναι έτσι, ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός, δικαιώνει τον Γιάννη Πρετεντέρη ως δημοσιογράφο ούτε ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως δημοσιογράφος, δικαιώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό, όταν γράφει ότι «ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε μόνο για να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ». Και ότι, από τη στιγμή που τα κατάφερε να εκλεγεί και να «διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τα... συμπαρομαρτούντα», τήρησε τη μοναδική εκλογική δέσμευσή του», που πάει να πει «το έργο του ολοκληρώθηκε χωρίς να κοροϊδέψει κανέναν»...

Αν είναι έτσι, ο Πρετεντέρης, ως δημοσιογράφος, ψιλοχοντροϋπονομεύει τον Μητσοτάκη ως πολιτικό όταν γράφει πως «ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε μόνο για να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ» και ως πρωθυπουργό όταν συμπληρώνει ότι «από τη στιγμή που τα κατάφερε να εκλεγεί (...) «το έργο του ολοκληρώθηκε» και «μην περιμένετε τίποτε άλλο απ’ αυτόν». Έτσι δεν είναι;

Κι αν είναι έτσι, στο κάτω - κάτω της γραφής (της συγκεκριμένης πρετεντέρειας γραφής, λέμε τώρα), ψιλοχοντροαποκαλύπτεται ο χαρακτήρας της εκλογικής συνωμοσίας των μιντιαρχών πίσω απ’ τον γραφέα όταν γράφει πως «ο Μητσοτάκης ψηφίστηκε μόνο για να διώξει τον ΣΥΡΙΖΑ»...

Τέλος, αυτό που αβίαστα προκύπτει όταν διαβάζεις την τελευταία φράση του γραφέα («το έργο του ολοκληρώθηκε -μην περιμένετε τίποτε άλλο απ’ αυτόν») σαν πρόθεσή να οδηγήσουν τον πρωθυπουργό σε... εθελουσία έξοδο δεν μοιάζει; Ή μήπως όχι;

- το άρθρο του Ν. Τσαγκρή είναι από την ΑΥΓΗ της Κυριακής (05.01.2020)