Πολύς λόγος γίνεται για τους δημοσιογράφους που πλαισιώνουν την αυλή και το επικοινωνιακό επιτελείο του Μητσοτάκη -με αφορμή και τη χθεσινή είδηση ότι η Αριστοτελία Πελώνη της Καθημερινής που αναλαμβάνει χρέη αναπληρώτριας κυβερνητικού εκπροσώπου (EΔΩ).
Κάποιοι όπως ο Γ. Καρελιάς..
αναρωτιούνται (ΕΔΩ) για ποιο λόγο το κάνουν αυτό οι δημοσιογράφοι, δηλαδή γιατί εγκαταλείπουν την δημοσιογραφία για να υπηρετήσουν την (όποια) κυβερνητική πολτική. Μήπως έχασε η δημοσιογραφία τη γοητεία της ή σκέφτονται και αυτοί το μέλλον τους μέσα από την πολιτική;
Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι ανθίστανται στις... σειρήνες και προτιμούν τη δημοσιογραφία από το Μαξίμου και τις επιτελικές θέσεις σε υπουργεία και ΕΡΤ. Και αυτό παρά το γεγονός ότι εκλήθησαν να «βοηθήσουν»...
Διαβάστε τι γράφει σχετικά ο Χρήστος Ξανθάκης στη σελίδα του στο fb:
Tον Οκτώβριο του 2015, λίγες μέρες μετά απ' τις εκλογές, με παίρνει τηλέφωνο φίλος μου υπουργός.
"Γειά σου", του λέω, "πας Μαξίμου" μου λέει.
"Κάτσε ρε", του λέω, "είσαι αριστερός", μου λέει, "καιγόμαστε, πρέπει να βοηθήσεις".
"Να το συζητήσουμε λίγο;", τον ρωτάω.
"Θα σε πάρουν τηλέφωνο", μου λέει. και μου το κλείνει.
Παίρνω εγώ τηλέφωνο τον αδερφό μου, που είναι πιτσούλα σ' αυτά, "τί ρωτάμε;" του λέω.
"Τι θα κάνεις, πόσες ώρες θα δουλεύεις, πόσα θα παίρνεις", μου λέει.
Ντριν, ντριν το τηλέφωνο, σας περιμένει η κυρία Γεροβασίλη.
Πάω Μαξίμου.
Μιλάμε, μου λέει τα καθέκαστα, καλά λεφτά, καλή δουλειά, την ακούω.
Με βλέπει αμήχανο, μου λέει:
"Μήπως θέλεις να το σκεφτείς;"
"Θέλω να το σκεφτώ", της απαντάω.
Πάω σπίτι, λέω σ' εκείνη που κοιμάται πλάι μου "έλα εδώ".
Της τα εξηγώ.
"Δεν σε βλέπω πολύ πρόθυμο", μου λέει.
"Ρε συ μπουμπού", της λέω, "άμα πάω εκεί, πρέπει να εγκαταλείψω τη δημοσιογραφία. Δεν νομίζω ότι θέλω να το κάνω".
"Κι άλλοι το κάνανε κι ύστερα επέστρεψαν στη δημοσιογραφία", μου λέει.
"Αυτά που κοροϊδεύαμε στους άλλους, θα τα κάνουμε εμείς;", τη ρωτάω.
"Δε νομίζω...", μου λέει.
Και κάπως έτσι δεν πήγα στο Μαξίμου, και κάπως έτσι παρέμεινα δημοσιογράφος και κάπως έτσι γράφω κάθε μέρα αυτά που σκέφτομαι εγώ κι όχι αυτά που σκέφτονται άλλοι.
Δύσκολη υπόθεση και αν περιμένεις σουξέ γάμησέ τα.
Αλλά δεν θα την άλλαζα για καμιά καρέκλα στον κόσμο!
