Ο Φιλελεύθερος διακόπτει την ημερήσια έκδοση και γίνεται εβδομαδιαίος. Πλήγμα! Πλήγμα για την έντυπη ενημέρωση, για τη δημοσιογραφία, για το «χαρτί» που ψυχορραγεί και όπου ζει παραπαίει –χώρια που ενίοτε διαβρώνεται από «έξωθεν δυνάμεις» στον αγώνα για την επιβίωση. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που στον ελληνικό Τύπο οι επτά ή έξι εκδόσεις την εβδομάδα συμπυκνώνονται και συρρικνώνονται σε μία. Πρόχειρα..
θυμόμαστε πολύ παλιότερα το ημερήσιο Βήμα του ΔΟΛ που έγινε κυριακάτικο· και αργότερα τις Ειδήσεις, του Χατζηνικολάου (που εν τέλει κατέληξαν σε κλείσιμο και της εβδομαδιαίας έκδοσης), τη φιλόδοξη Ελευθερία του Τύπου, του Κουρτάκη (που επίσης κατέληξε σε οριστική διακοπή της έκδοσης), το Έθνος, τη Βραδυνή, τη Μακεδονία –όλες ημερήσιες που φύραναν και έγιναν κυριακάτικες.
Οι παλιές εφημερίδες χάνονται ή φυτοζωούν και οι καινούργιες βγαίνουν σε ναρκοθετημένη περιοχή, σε καμένη γη, όπως είναι ο χώρος της έντυπης ενημέρωσης. Ο Θανάσης Μαυρίδης, ο εκδότης του Φιλελεύθερου, ενημερώνοντας το κοινό του για την εξέλιξη, γράφει ότι το «ημερήσιο φύλλο δεν είναι οικονομικά βιώσιμο» (δείτε εδώ το θέμα στους Zoornalistas) και ότι «χρειάζεται μεγάλη οικονομική επιφάνεια για να μπορεί να στηριχτεί επιτυχώς η ημερήσια έκδοση», γενικά και όχι μόνο η δική του.
Αλλά ούτε το τελευταίο ισχύει. Μεγάλη οικονομική επιφάνεια υπήρχε για το Έθνος, για την Ελευθερία, ακόμα και για τον Ελεύθερο Τύπο της Γιάννας Αγγελοπούλου, παλιότερα. Αλλά οι εκδόσεις απέτυχαν. Όχι μόνο για λάθη που έγιναν (πάντα υπάρχουν και αυτά), αλλά γιατί ο Τύπος στο σύνολο της ενημέρωσης (Τηλεόραση, Ραδιόφωνο και, κυρίως, Διαδίκτυο) είναι σαν λάθος όργανο σε λάθος ορχήστρα.
-από το μπλογκ του harddog
θυμόμαστε πολύ παλιότερα το ημερήσιο Βήμα του ΔΟΛ που έγινε κυριακάτικο· και αργότερα τις Ειδήσεις, του Χατζηνικολάου (που εν τέλει κατέληξαν σε κλείσιμο και της εβδομαδιαίας έκδοσης), τη φιλόδοξη Ελευθερία του Τύπου, του Κουρτάκη (που επίσης κατέληξε σε οριστική διακοπή της έκδοσης), το Έθνος, τη Βραδυνή, τη Μακεδονία –όλες ημερήσιες που φύραναν και έγιναν κυριακάτικες.
Οι παλιές εφημερίδες χάνονται ή φυτοζωούν και οι καινούργιες βγαίνουν σε ναρκοθετημένη περιοχή, σε καμένη γη, όπως είναι ο χώρος της έντυπης ενημέρωσης. Ο Θανάσης Μαυρίδης, ο εκδότης του Φιλελεύθερου, ενημερώνοντας το κοινό του για την εξέλιξη, γράφει ότι το «ημερήσιο φύλλο δεν είναι οικονομικά βιώσιμο» (δείτε εδώ το θέμα στους Zoornalistas) και ότι «χρειάζεται μεγάλη οικονομική επιφάνεια για να μπορεί να στηριχτεί επιτυχώς η ημερήσια έκδοση», γενικά και όχι μόνο η δική του.
Αλλά ούτε το τελευταίο ισχύει. Μεγάλη οικονομική επιφάνεια υπήρχε για το Έθνος, για την Ελευθερία, ακόμα και για τον Ελεύθερο Τύπο της Γιάννας Αγγελοπούλου, παλιότερα. Αλλά οι εκδόσεις απέτυχαν. Όχι μόνο για λάθη που έγιναν (πάντα υπάρχουν και αυτά), αλλά γιατί ο Τύπος στο σύνολο της ενημέρωσης (Τηλεόραση, Ραδιόφωνο και, κυρίως, Διαδίκτυο) είναι σαν λάθος όργανο σε λάθος ορχήστρα.
-από το μπλογκ του harddog