Και τι ξέραμε δηλαδή για τους Προέδρους; Τίποτα δεν ξέραμε!
Για τον Καραμανλή ότι του άρεσε η σπανακόπιτα, για τον Παπούλια ότι βάραγε κάνα τσιπουράκι, για τον Στεφανόπουλο ότι γούσταρε την ποδηλατάδα. Και για τον Πάκη απολύτως τίποτα, ούτε καν αν προτιμούσε χοντρόριγες ή λεπτόριγες τις γραβάτες. Εκτός..
κι αν ανατρέξει κανείς στα διαδικτυακά δημοσιεύματα, αλλά γιατί να ψάχνεις στο ίντερνετ και να μην πας φαρμακείο να ζητήσεις μια ενίσχυση από τον κάδο με τα ληγμένα;
Θέλω να πω ότι ως τώρα οι Πρόεδροί μας ήταν παλαιάς κοπής πολιτικό προσωπικό. Ακόμη κι ο Σαρτζετάκης, που τα έκανε σαλάτα, πρώτα μπήκε στο Μέγαρο το προεδρικό και ύστερα άρχισε να εκδηλώνει ιδιοτροπίες επί του προσωπικού. Που κι αυτές, εδώ που τα λέμε, περισσότερο είχαν να κάνουν με κρίσεις μεγαλείου και λιγότερο με αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε λαϊφσταϊλιές. Ναι, αν εξαιρέσουμε την πολιτική τους δραστηριότητα και φιλοσοφία, οι Πρόεδροί μας ως τώρα ήταν άχρωμοι, άοσμοι, άγευστοι.
Κι έρχεται η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και πριν καν μάθουμε τι έκανε με τον Αχελώο και τα Προσφυγικά και την Eldorado Gold (αχ αυτή η Eldorado Gold!), μαθαίνουμε ότι είναι γατομάνα. Ότι τα’ αγαπάει πολύ τα μίνι αιλουροειδή, ότι τα φροντίζει, ότι τους δίνει προτεραιότητα και τσάκω και μια φωτογραφία με δυο κατσούλια τόσα δα, μπουκίτσες κανονικές, να δέχονται τις περιποιήσεις της νέας Προέδρου. Και στο δίκτυο ήδη ξεκινήσαμε οι γατόφιλοι να κάνουμε πλάκα στους σκυλόφιλους ότι η Σακελλαρό είναι δικιά μας και πλέον τα κουμάντα τα κάνουμε εμείς!
Μάλιστα, στο δίκτυο. Από εκεί αντλήθηκαν οι πληροφορίες για τον εξωδικαστικό βίο και πολιτεία της Προέδρου του ΣτΕ. Από το προφίλ της στο φέιζμπο συγκεκριμένα, που το είχε κλειδωμένο, μόνο για φίλους και νόμιζε εν πλήρει αθωότητι ότι δεν θα υφίστατο επιδρομή και τσούρνεμα. Διαψεύστηκε φυσικά και το έκλεισε άρον άρον αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Εδώ σε παιδική ηλικία η φωτό, εδώ με τον μπαμπά της, εδώ με τους φίλους και τις φίλες της, εδώ με το σύντροφό της, εδώ σε ταξίδι στο εξωτερικό.
Μόνο με κασκολάρα του Άρη δεν βρέθηκε ενσταντανέ της, να τρώει βρώμικο στο Χαριλάου και να σηκώνει πανό Super 3. Μάθαμε όμως ότι υποστηρίζει τους κιτρινόμαυρους του Βορρά, όπως μάθαμε επίσης τι μουσικές ακούει και ποιες ταινίες τη συγκινούν. Μεταξύ των τελευταίων και το «Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέηγουορθ», πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει άνθρωπο με ευαισθησίες. Και πως γίνεται άνθρωπος με ευαισθησίες να διατηρεί φιλία ετών με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν μπορώ να το καταλάβω. Εκτός κι αν Σακελλαροπούλου τον έχει ταυτίσει με τον Νταρθ Βέηντερ…
Τέλος πάντων, καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια.
Έχει, αναμφιβόλως, τη γοητεία της αυτή η πιο γήινη, αυτή η πιο λάιφσταϊλ παρουσία στην Προεδρία και ενδέχεται να προσφέρει λίγο φρέσκο αέρα στους διαδρόμους της εξουσίας. Αρκεί να μην ντελαπάρει σε φάση ξεβλάχεμα (αθάνατε Κωστό!), διότι το κύρος του θεσμού ενδέχεται να πάει μια μακρινή βόλτα. Καλοθελητές υπάρχουν πάντοτε και υπενθυμίζω ότι ακόμη και τον άμεμπτο Στεφανόπουλο είχε σπεύσει γνωστός προπονητής ποδοσφαίρου να τον αποκαλέσει «ποδηλατάκια». Προς γνώση και συμμόρφωση.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Για τον Καραμανλή ότι του άρεσε η σπανακόπιτα, για τον Παπούλια ότι βάραγε κάνα τσιπουράκι, για τον Στεφανόπουλο ότι γούσταρε την ποδηλατάδα. Και για τον Πάκη απολύτως τίποτα, ούτε καν αν προτιμούσε χοντρόριγες ή λεπτόριγες τις γραβάτες. Εκτός..
κι αν ανατρέξει κανείς στα διαδικτυακά δημοσιεύματα, αλλά γιατί να ψάχνεις στο ίντερνετ και να μην πας φαρμακείο να ζητήσεις μια ενίσχυση από τον κάδο με τα ληγμένα;
Θέλω να πω ότι ως τώρα οι Πρόεδροί μας ήταν παλαιάς κοπής πολιτικό προσωπικό. Ακόμη κι ο Σαρτζετάκης, που τα έκανε σαλάτα, πρώτα μπήκε στο Μέγαρο το προεδρικό και ύστερα άρχισε να εκδηλώνει ιδιοτροπίες επί του προσωπικού. Που κι αυτές, εδώ που τα λέμε, περισσότερο είχαν να κάνουν με κρίσεις μεγαλείου και λιγότερο με αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε λαϊφσταϊλιές. Ναι, αν εξαιρέσουμε την πολιτική τους δραστηριότητα και φιλοσοφία, οι Πρόεδροί μας ως τώρα ήταν άχρωμοι, άοσμοι, άγευστοι.
Κι έρχεται η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και πριν καν μάθουμε τι έκανε με τον Αχελώο και τα Προσφυγικά και την Eldorado Gold (αχ αυτή η Eldorado Gold!), μαθαίνουμε ότι είναι γατομάνα. Ότι τα’ αγαπάει πολύ τα μίνι αιλουροειδή, ότι τα φροντίζει, ότι τους δίνει προτεραιότητα και τσάκω και μια φωτογραφία με δυο κατσούλια τόσα δα, μπουκίτσες κανονικές, να δέχονται τις περιποιήσεις της νέας Προέδρου. Και στο δίκτυο ήδη ξεκινήσαμε οι γατόφιλοι να κάνουμε πλάκα στους σκυλόφιλους ότι η Σακελλαρό είναι δικιά μας και πλέον τα κουμάντα τα κάνουμε εμείς!
Μάλιστα, στο δίκτυο. Από εκεί αντλήθηκαν οι πληροφορίες για τον εξωδικαστικό βίο και πολιτεία της Προέδρου του ΣτΕ. Από το προφίλ της στο φέιζμπο συγκεκριμένα, που το είχε κλειδωμένο, μόνο για φίλους και νόμιζε εν πλήρει αθωότητι ότι δεν θα υφίστατο επιδρομή και τσούρνεμα. Διαψεύστηκε φυσικά και το έκλεισε άρον άρον αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Εδώ σε παιδική ηλικία η φωτό, εδώ με τον μπαμπά της, εδώ με τους φίλους και τις φίλες της, εδώ με το σύντροφό της, εδώ σε ταξίδι στο εξωτερικό.
Μόνο με κασκολάρα του Άρη δεν βρέθηκε ενσταντανέ της, να τρώει βρώμικο στο Χαριλάου και να σηκώνει πανό Super 3. Μάθαμε όμως ότι υποστηρίζει τους κιτρινόμαυρους του Βορρά, όπως μάθαμε επίσης τι μουσικές ακούει και ποιες ταινίες τη συγκινούν. Μεταξύ των τελευταίων και το «Τελευταία έξοδος Ρίτα Χέηγουορθ», πράγμα που αν μη τι άλλο δείχνει άνθρωπο με ευαισθησίες. Και πως γίνεται άνθρωπος με ευαισθησίες να διατηρεί φιλία ετών με τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν μπορώ να το καταλάβω. Εκτός κι αν Σακελλαροπούλου τον έχει ταυτίσει με τον Νταρθ Βέηντερ…
Τέλος πάντων, καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια.
Έχει, αναμφιβόλως, τη γοητεία της αυτή η πιο γήινη, αυτή η πιο λάιφσταϊλ παρουσία στην Προεδρία και ενδέχεται να προσφέρει λίγο φρέσκο αέρα στους διαδρόμους της εξουσίας. Αρκεί να μην ντελαπάρει σε φάση ξεβλάχεμα (αθάνατε Κωστό!), διότι το κύρος του θεσμού ενδέχεται να πάει μια μακρινή βόλτα. Καλοθελητές υπάρχουν πάντοτε και υπενθυμίζω ότι ακόμη και τον άμεμπτο Στεφανόπουλο είχε σπεύσει γνωστός προπονητής ποδοσφαίρου να τον αποκαλέσει «ποδηλατάκια». Προς γνώση και συμμόρφωση.
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr