(...) Αυτή η κυβέρνηση στηρίζεται στους μιντιάρχες και τους οικονομικούς παράγοντες που την ανέδειξαν. Αλλά δεν ευθύνονται αυτοί για την ασυλία που απολαμβάνει στα ΜΜΕ.
Ευθύνεται η δημοσιογραφική αφασία που επιτρέπει στο ψεύδος και την προπαγάνδα να κυριαρχούν στον κυβερνητικό λόγο.
Οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες μπορούν να έχουν όποια σχέση θέλουν με την Κυβέρνηση. Αλλά..
δεν γράφουν αυτοί τις εφημερίδες. Το κάνουν δημοσιογράφοι. Και δεν τους τιμά όταν το κάνουν με τον χειρότερο τρόπο.
Σε πολλά ΜΜΕ έχουν εγκαταλείψει το ρεπορτάζ και την έρευνα και μηρυκάζουν ό,τι τους πετάει η κυβέρνηση με τα «non parers».
Εμφανίζουν ως συνεντεύξεις κείμενα με ερωτήσεις και απαντήσεις που έχουν γράψει οι συνεντευξιαζόμενοι. Ποιος παλιός αρχισυντάκτης θα το δεχόταν αυτό;
Καταπίνουν αμάσητα όσα διακινούν τα γραφεία Τύπου και δεν αντιλέγουν ποτέ σε ισχυρισμούς κυβερνητικών παραγόντων, ζητώντας τους αποδείξεις. Δέχονται απαντήσεις, αλλά δεν κάνουν ερωτήσεις.
Χαριεντίζονται με εκπροσώπους της κυβέρνησης, όχι για να συλλέγουν πληροφορίες, αλλά για να φιλοτεχνούν το προφίλ τους και να διακινούν ό,τι βλάπτει τους αντιπάλους τους.
Στις πιο θλιβερές περιπτώσεις κάνουν τους διαμεσολαβητές ανάμεσα σε υπουργούς και οικονομικούς παράγοντες και συνδράμουν να κλειστούν «δουλειές».
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι αποτέλεσμα εκδοτικής πολιτικής των ιδιοκτητών. Είναι συμπτώματα εγκατάλειψης της δημοσιογραφίας από τους δημοσιογράφους.
Ρωτήστε στα εορταστικά τραπεζώματα με δημοσιογράφους που οργανώνουν αυτές τις μέρες από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υφυπουργό. Ποιος Πρωθυπουργός θα τολμούσε να εμπαίζει τους παλιούς πολιτικούς συντάκτες στις συναντήσεις του μαζί τους και αυτοί να χασκογελούν; Πλην ελάχιστον εξαιρέσεων που ως επαγγελματίες δεν αισθάνονται …τιμή που συνομιλούν με τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας- όταν αυτός έπρεπε να τρέμει που βρίσκεται ενώπιόν τους.
Οι παλιοί ξέρουν με πόσο σεβασμό μιλούσαν οι Πρωθυπουργοί στον Γιώργο Βότση, τον Γιάννη Μαρίνο, τον Γιάννη Φάτση, τον Σταύρο Ψυχάρη, τον Χρ. Πασαλάρη, τον Παν. Λαμπρία και άλλους, που είχαν τις προτιμήσεις τους, αλλά και επαγγελματική αξιοπρέπεια.
ΥΓ: Προβεβλημένος πολιτικός στις ανακοινώσεις που στέλνει στους δημοσιογράφους τους αποκαλεί «αγαπητούς συνεργάτες». Και δεν τον έχουν εξαφανίσει από τη δημοσιότητα.
Μετά κάποιοι απορούν γιατί η κυβέρνηση διαδίδει ότι δεν ψηφίσθηκε για να λύσει προβλήματα, αλλά για να… διώξει τον Τσίπρα!
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο (ολόκληρο ΕΔΩ)
Ευθύνεται η δημοσιογραφική αφασία που επιτρέπει στο ψεύδος και την προπαγάνδα να κυριαρχούν στον κυβερνητικό λόγο.
Οι εκδότες και οι ιδιοκτήτες μπορούν να έχουν όποια σχέση θέλουν με την Κυβέρνηση. Αλλά..
δεν γράφουν αυτοί τις εφημερίδες. Το κάνουν δημοσιογράφοι. Και δεν τους τιμά όταν το κάνουν με τον χειρότερο τρόπο.
Σε πολλά ΜΜΕ έχουν εγκαταλείψει το ρεπορτάζ και την έρευνα και μηρυκάζουν ό,τι τους πετάει η κυβέρνηση με τα «non parers».
Εμφανίζουν ως συνεντεύξεις κείμενα με ερωτήσεις και απαντήσεις που έχουν γράψει οι συνεντευξιαζόμενοι. Ποιος παλιός αρχισυντάκτης θα το δεχόταν αυτό;
Καταπίνουν αμάσητα όσα διακινούν τα γραφεία Τύπου και δεν αντιλέγουν ποτέ σε ισχυρισμούς κυβερνητικών παραγόντων, ζητώντας τους αποδείξεις. Δέχονται απαντήσεις, αλλά δεν κάνουν ερωτήσεις.
Χαριεντίζονται με εκπροσώπους της κυβέρνησης, όχι για να συλλέγουν πληροφορίες, αλλά για να φιλοτεχνούν το προφίλ τους και να διακινούν ό,τι βλάπτει τους αντιπάλους τους.
Στις πιο θλιβερές περιπτώσεις κάνουν τους διαμεσολαβητές ανάμεσα σε υπουργούς και οικονομικούς παράγοντες και συνδράμουν να κλειστούν «δουλειές».
Αυτά τα φαινόμενα δεν είναι αποτέλεσμα εκδοτικής πολιτικής των ιδιοκτητών. Είναι συμπτώματα εγκατάλειψης της δημοσιογραφίας από τους δημοσιογράφους.
Ρωτήστε στα εορταστικά τραπεζώματα με δημοσιογράφους που οργανώνουν αυτές τις μέρες από τον Πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υφυπουργό. Ποιος Πρωθυπουργός θα τολμούσε να εμπαίζει τους παλιούς πολιτικούς συντάκτες στις συναντήσεις του μαζί τους και αυτοί να χασκογελούν; Πλην ελάχιστον εξαιρέσεων που ως επαγγελματίες δεν αισθάνονται …τιμή που συνομιλούν με τον επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας- όταν αυτός έπρεπε να τρέμει που βρίσκεται ενώπιόν τους.
Οι παλιοί ξέρουν με πόσο σεβασμό μιλούσαν οι Πρωθυπουργοί στον Γιώργο Βότση, τον Γιάννη Μαρίνο, τον Γιάννη Φάτση, τον Σταύρο Ψυχάρη, τον Χρ. Πασαλάρη, τον Παν. Λαμπρία και άλλους, που είχαν τις προτιμήσεις τους, αλλά και επαγγελματική αξιοπρέπεια.
ΥΓ: Προβεβλημένος πολιτικός στις ανακοινώσεις που στέλνει στους δημοσιογράφους τους αποκαλεί «αγαπητούς συνεργάτες». Και δεν τον έχουν εξαφανίσει από τη δημοσιότητα.
Μετά κάποιοι απορούν γιατί η κυβέρνηση διαδίδει ότι δεν ψηφίσθηκε για να λύσει προβλήματα, αλλά για να… διώξει τον Τσίπρα!
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο (ολόκληρο ΕΔΩ)