Κακά τα ψέματα, τόση σάτιρα και τόση διακωμώδηση, όπως αυτές που υφίσταται σήμερα η Δεξιά από τον δημιουργό του «Ισοβίτη», δεν αντέχονται. Συγκριτικά, όσα έσουρνε τον προηγούμενο καιρό στον Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι απλά πταίσματα. Ναι, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο Αρκάς την έχει κάνει κυριολεκτικά..
με τα κρεμμυδάκια την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πριν φανατικός αντι-ΣΥΡΙΖΑ, τώρα φανατικός αντι-ΝΔ. O άνθρωπος έχει τα κότσια να τα βάζει με την εξουσία από όπου κι αν προέρχεται, τον παραδέχομαι. (Εδώ, γελάμε!).
Στα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος του Αρκά ήταν τόσο ανυποχώρητο, ώστε είχε σχεδόν χάσει το χιούμορ του. (Μαζί με τον άλλο «αγέλαστο» γελοιογράφο μας, τον Δημήτρη Χαντζόπουλο.) Πάνε πια οι ωραίες μέρες του «Κόκκορα», του «Ξυπνάς μέσα μου το ζώο» και των «Χαμηλών πτήσεων». Ο δημιουργός του «Ναι σε όλα», ηθικολογούσε ασύστολα και, όσο έξυπνες κι αν ήταν οι συλλήψεις και οι ατάκες του, δεν γελούσες. Πώς να γελάσεις όταν το μόνο που φαινόταν να τον απασχολεί ήταν να προπαγανδίσει τις απόψεις του «ακραίου κέντρου»; Ή, μάλλον, πώς να γελάσεις όταν εσύ χρεώνεις στον Τσίπρα ότι μεταλλάχθηκε σε σοσιαλδημοκράτη που εφαρμόζει νεοφιλελεύθερα μνημόνια, και ο άλλος θεωρεί ότι ο ίδιος άνθρωπος έχει εγκαθιδρύσει Σοβιετία και είναι άκρως επικίνδυνος για τη χώρα και για ολόκληρο το σύμπαν;
Τώρα τελευταία, ο Αρκάς εγκατέλειψε την πολιτική θεματολογία (εξάλλου, πριν από την κρίση, η πολιτική δεν φαινόταν να τον πολυενδιαφέρει, τουλάχιστον άμεσα) και βρήκε όπως παλιά καταφύγιο σε ένα είδος παιδικού χιούμορ, σαν να αναπολεί τη χαμένη αθωότητά του και «τη χαμένη παιδικότητα των παιδιών του καιρού μας». Κυρίες και κύριοι, ιδού «Η Ρόζα» του Αρκά: με την ίδια τη «Ρόδα» στον πρωταγωνιστικό ρόλο, με τον «Θαναθάκη», τον «Αποθτόλη», τη «Θίθυ»… Ο «Θαναθάκηθ» υποφέρει από θητακισμό: δεν μπορεί να προφέρει το σίγμα, το λέει θήτα. Επιτέλους, αυτή τη φορά, γελάς και πάλι, όχι όπως με τις «αγέλαστες» αντι-ΣΥΡΙΖΑ γελοιογραφίες του. Λες και ο καλλιτέχνης έκανε επανεκκίνηση και ξαναβρήκε το χιούμορ του.
Όμως, πού πήγαν όλο αυτό «το όξος και η χολή», που μάς κερνούσε τα αμέσως προηγούμενα χρόνια ο δημιουργός του «Προφήτη»; Ο μισάνθρωπος αντι-λαϊκιστής, ο καθόλου δημοκρατικός «άριστος», ο μονόπλευρα προπαγανδιστικός, χολερικός, χωρίς χιούμορ Αρκάς, σαν να ξεδοντιάστηκε οικειοθελώς, σαν να στόμωσε το μαχαίρι του και κάνει πλάκα μόνο με τα προφανή τώρα. Ο Αρκάς έγινε Αρκάθ. Εντάξει, αγαπημένε, εντάξει, μεγάλε, είμαστε πρόθυμοι να σε συγχωρήσουμε και να παραδόσουμε στη λήθη τα στραβοπατήματά σου. Σου ευχόμαστε να επανακάμψεις δριμύτερος. Σε παρακαλούμε, ξαναπές το σίγμα!...
*ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι συγγραφέας και το κείμενό του είναι efsyn
