υπόθεση Λαμπράκη (άλλο το ότι εξελίχθηκε σε έναν τυπολάτρη, που κάποτε εκνεύρισε και τον Ανδρέα Παπανδρέου).
Με την Σακελλαροπούλου ο Μητσοτάκης έδειξε ότι δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να επιλέξει πολιτικό πρόσωπο. Αν επέλεγε κάποιον ή κάποιαν από τον δικό του πολιτικό χώρο, θα έχανε το άλλοθι της συναινετικής επιλογής. Αν επέλεγε από την αντιπολίτευση (πχ Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Δαμανάκη) θα είχε πρόβλημα με βουλευτές της ΝΔ.
Η επιλογή Σακελλαροπούλου είναι ανώδυνη και φέρνει σε κάποια αμηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος την είχε ορίσει πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αλλά είναι μια επιλογή άχρωμη, χωρίς κανένα ειδικό πολιτικό βάρος. Η διαπίστωση αυτή δεν ακυρώνει το ότι είναι γυναίκα, καλή επιστήμονας, οικολογικά ευαίσθητη και ό,τι άλλο προβάλλεται ως προσόν της. Εδώ την κρίνουμε πολιτικά, αφού πολιτική είναι η θέση που θα αναλάβει και πολιτικούς χειρισμούς θα κάνει.
Σίγουρα είναι καλή επιλογή για χώρες όπως το Λουξεμβούργο ή η Ελβετία. Δεν ξέρω για την Ελλάδα των ανοιχτών-και επικίνδυνων-εθνικών προβλημάτων. Οσο κι αν η θέση θεωρείται διακοσμητική, σε ταραγμένους καιρούς μπορεί να χρειαστεί να παίξει κάποιον καίριο ρόλο. Μακάρι να μη χρειαστεί. Ή, αν χρειαστεί, να τον παίξει καλά…
- από το fb του Γιώργου Καρελιά
