Όταν ενόψει συνεδρίου η αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται κουλουβάχατο
Είναι σαν αυτή την παροιμία ρε φίλε, με τον διάολο που δεν έχει δουλειά και τα παιδιά του!
Το οποίον λέω να μην το διευκρινίσω, μιας και είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά αφού μπήκατε στον κόπο να μας διαβάσετε στο ίντερνετ κάπου θα έχει πάρει το μάτι σας και αυτόν..
τον σατανά το Google. Θα κάνετε ένα σερτσάκι και θα τα βρείτε όλα.
Είχαμε όμως μείνει στον διάολο που δεν έχει δουλειά. Όπου διάολος ο ΣΥΡΙΖΑ και να πεις ότι δεν έχει δουλειά, αλήθεια δεν το λες. Χαμός γίνεται γύρω μας, σε όλα τα πεδία, από την εξωτερική πολιτική ως τους διορισμούς χάνει η μάνα το παιδί, χάνει το παιδί τη μάνα και για να ξαναβρεθούνε ούτε λόγος. Χαμός στο ίσιωμα που λέμε και στο χωριό μου, Θεσσαλοί είμαστε από ισιάδι ξέρουμε.
Θέλω να πω ότι ευκαιρίες για αντιπολίτευση υπάρχουν πολλές. Και μπορεί να απέκλεισε κάποιες εξ αυτών ο Τσακαλώτος (περισσότερα επ’ αυτού, σε λίγο), αλλά και πάλι περισσεύουν οι αφορμές για να βάλει φωνή η αξιωματική αντιπολίτευση και να δείξει με το δάχτυλο και να σηκώσει τον τόπο στο πόδι, καταλαβαινόμαστε υποθέτω, μην γίνω πιο γλαφυρός τώρα και καταντήσουμε τηλεόραση. Και πάνε και σφάζονται μεταξύ τους!
Ε ναι, πάνε και σφάζονται μεταξύ τους με αφορμή ένα κείμενο που δεν ήταν κείμενο και έδινε γραμμή για το συνέδριο του κόμματος αλλά δεν την έδινε κιόλας και κάποιος το τσούρνεψε αλλά δεν ήταν τσουρνεμένο και ήταν άποψη αλλά δεν ήταν εντελώς και τέλος πάντων κόμμα αριστερό είμαστε δεν είμαστε τίποτε άλλο, μην ψάχνεστε παρακαλώ έχει εκδοθεί η απόδειξη και μετά απ’ την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Ζαλιστήκατε; Εγώ ζαλίστηκα σφόδρα και για να βρω μια λύση απευθύνθηκα στον ακαταμάχητο αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού Θωμά Μάτσιο. Και μου είπε ο γίγαντας ο Θωμάς:
«Ναι, ναι, α μπράβο. Ύστερα ακούς μόλις είπανε, είπανε κοιτάξτε αυτή ότι, ότι, ότι όχι δεν θέλαμε για να γίνει το συνέδριο, ε και μείς ύστερα είπαμε: Ντάξει θέλουμε εεε... δεν θέλουμε και μείς και αυτοί ύστερα, μετά εμείς αφού είπαμε, είπαμε ναι αυτό θέλουμε, είπαν.. δεν θέλουμε και εμείς το αλλάξαμε και λέμε εντάξει λεμε ούτε και μείς θέλουμε και μετά είπανε αυτοί πάλι ότι: Ξέρετε εμείς θέλουμε να γίνει, μνενεμ.. εμείς μετά δεν δεχτήκαμε, μετά από όλα αυτά και είπαμε να, να γίνει μετά το παιχνίδι όποτε το κάνει, το ορίσει ο Τσίπρας. Αυτό ακριβώς. Τίποτα άλλο».
Να τ’ ακούει ο Κικίλιας όλα αυτά και να παραγγέλνει νέα σειρά σεντόνια στους εφοπλιστάς! Μη σου πω για τον Άδωνι, που σίγουρα έχει σκιστεί στα γέλια και δικαίως ο άνθρωπος, ασταδγιάλα πια, γιατί να μην το φχαριστηθεί κι αυτός μια φορά, όλο γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Και γλιστράει και το κιπά…
Εν κατακλείδι, η τάση των 53 στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν έχει επεξεργαστεί τι ακριβώς συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015 και τον Ιούλιο του 2019 και έχει την εντύπωση ότι ένας στους τρεις Έλληνες και μία στις τρεις Ελληνίδες είναι αριστερής αποκλίσεως. Το οποίον προσωπικώς πολύ θα το ήθελα, αλλά και τη σωτηρία της ψυχής πολύ θα την ήθελα και όπως όλοι και όλες ξέρουμε είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Ας μην βαυκαλιζόμαστε λοιπόν και ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας πριν αποφασίσουμε να βάλουμε φωτιά στα τόπια. Ποιος ξέρει, μπορεί η θεία φώτιση να μας περιμένει στην επόμενη γωνία…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Το οποίον λέω να μην το διευκρινίσω, μιας και είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά αφού μπήκατε στον κόπο να μας διαβάσετε στο ίντερνετ κάπου θα έχει πάρει το μάτι σας και αυτόν..
τον σατανά το Google. Θα κάνετε ένα σερτσάκι και θα τα βρείτε όλα.
Είχαμε όμως μείνει στον διάολο που δεν έχει δουλειά. Όπου διάολος ο ΣΥΡΙΖΑ και να πεις ότι δεν έχει δουλειά, αλήθεια δεν το λες. Χαμός γίνεται γύρω μας, σε όλα τα πεδία, από την εξωτερική πολιτική ως τους διορισμούς χάνει η μάνα το παιδί, χάνει το παιδί τη μάνα και για να ξαναβρεθούνε ούτε λόγος. Χαμός στο ίσιωμα που λέμε και στο χωριό μου, Θεσσαλοί είμαστε από ισιάδι ξέρουμε.
Θέλω να πω ότι ευκαιρίες για αντιπολίτευση υπάρχουν πολλές. Και μπορεί να απέκλεισε κάποιες εξ αυτών ο Τσακαλώτος (περισσότερα επ’ αυτού, σε λίγο), αλλά και πάλι περισσεύουν οι αφορμές για να βάλει φωνή η αξιωματική αντιπολίτευση και να δείξει με το δάχτυλο και να σηκώσει τον τόπο στο πόδι, καταλαβαινόμαστε υποθέτω, μην γίνω πιο γλαφυρός τώρα και καταντήσουμε τηλεόραση. Και πάνε και σφάζονται μεταξύ τους!
Ε ναι, πάνε και σφάζονται μεταξύ τους με αφορμή ένα κείμενο που δεν ήταν κείμενο και έδινε γραμμή για το συνέδριο του κόμματος αλλά δεν την έδινε κιόλας και κάποιος το τσούρνεψε αλλά δεν ήταν τσουρνεμένο και ήταν άποψη αλλά δεν ήταν εντελώς και τέλος πάντων κόμμα αριστερό είμαστε δεν είμαστε τίποτε άλλο, μην ψάχνεστε παρακαλώ έχει εκδοθεί η απόδειξη και μετά απ’ την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Ζαλιστήκατε; Εγώ ζαλίστηκα σφόδρα και για να βρω μια λύση απευθύνθηκα στον ακαταμάχητο αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού Θωμά Μάτσιο. Και μου είπε ο γίγαντας ο Θωμάς:
«Ναι, ναι, α μπράβο. Ύστερα ακούς μόλις είπανε, είπανε κοιτάξτε αυτή ότι, ότι, ότι όχι δεν θέλαμε για να γίνει το συνέδριο, ε και μείς ύστερα είπαμε: Ντάξει θέλουμε εεε... δεν θέλουμε και μείς και αυτοί ύστερα, μετά εμείς αφού είπαμε, είπαμε ναι αυτό θέλουμε, είπαν.. δεν θέλουμε και εμείς το αλλάξαμε και λέμε εντάξει λεμε ούτε και μείς θέλουμε και μετά είπανε αυτοί πάλι ότι: Ξέρετε εμείς θέλουμε να γίνει, μνενεμ.. εμείς μετά δεν δεχτήκαμε, μετά από όλα αυτά και είπαμε να, να γίνει μετά το παιχνίδι όποτε το κάνει, το ορίσει ο Τσίπρας. Αυτό ακριβώς. Τίποτα άλλο».
Να τ’ ακούει ο Κικίλιας όλα αυτά και να παραγγέλνει νέα σειρά σεντόνια στους εφοπλιστάς! Μη σου πω για τον Άδωνι, που σίγουρα έχει σκιστεί στα γέλια και δικαίως ο άνθρωπος, ασταδγιάλα πια, γιατί να μην το φχαριστηθεί κι αυτός μια φορά, όλο γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Και γλιστράει και το κιπά…
Εν κατακλείδι, η τάση των 53 στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν έχει επεξεργαστεί τι ακριβώς συνέβη τον Σεπτέμβριο του 2015 και τον Ιούλιο του 2019 και έχει την εντύπωση ότι ένας στους τρεις Έλληνες και μία στις τρεις Ελληνίδες είναι αριστερής αποκλίσεως. Το οποίον προσωπικώς πολύ θα το ήθελα, αλλά και τη σωτηρία της ψυχής πολύ θα την ήθελα και όπως όλοι και όλες ξέρουμε είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Ας μην βαυκαλιζόμαστε λοιπόν και ας ρίξουμε μια ματιά γύρω μας πριν αποφασίσουμε να βάλουμε φωτιά στα τόπια. Ποιος ξέρει, μπορεί η θεία φώτιση να μας περιμένει στην επόμενη γωνία…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
