Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω δηλώσεις του Rob Ηalford,
του τραγουδιστή των Judas Priest, που μόλις κυκλοφόρησε
Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ. Και λέει ο τραγουδισταράς, που έχει
στοιχειώσει ουκ ολίγες στιγμές της νεότητός μας: «Πιστεύω στα
Χριστούγεννα, πιστεύω πολύ. Όταν είσαι παιδί μασάς απ’ το παραμύθι και
ύστερα μεγαλώνεις και..
πονηρεύεις και σιγά που σε ψήνει αυτός ο τύπος στην καμινάδα, αλλά προχωράει η ζωή και προχωράς κι εσύ και σκάει μύτη ένα πιτσιρίκι στην οικογένεια, όπως, ας πούμε, η μονοετής ανιψιά μου Harper-Rose και τα ξαναζείς όλα, ξαναζείς την ουσία της γιορτής, την αγάπη, τη χαρά, την οικογενειακή θαλπωρή. Τα περιμένω τα Χριστούγεννα, πιο πολύ από ποτέ!»
Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, αλήθειες να λέμε. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών, η γιορτή της χαράς, η γιορτή του έξω καρδιά. Κι απ’ όλους το ξέρει καλύτερα αυτό ο Halford, μιας και εκπροσωπεί δυο πανίσχυρες κουλτούρες. Είναι μετάλλι, είναι και gay, το γουστάρει το Χριστούγεννο και το δείχνει, δεν μασάει από ειρωνείες και σχόλια και μεταμοντέρνες παπάρες. Τη θέλει τη γιορτή ολόκληρη, με τα χρώματά της, με τα κουδουνάκια της, με τα αστεράκια της, με το κιτσαριό της, κομπλέ γαμώ την τρέλα μου, βάλε και τη γαλοπούλα μέσα. Τη θέλει τη γιορτή φωτισμένη με χιλιάδες λαμπάκια να σου προσφέρουν μια βουτιά στη σαχλαμάρα και στο χαβαλέ. Σαν το έλκηθρο του Άη Βασίλη, που θα φέρει δώρα σε όλους και σε όλους, απ’ την στολισμένη καμινάδα.
Κι εμείς κονομήσαμε μυγοσκοτώστρες! Κι εμείς κονομήσαμε κάτι πολύχρωμες παύλες (στην αρχή ήταν μόνο γαλάζιες…), που θυμίζουν σήματα Μορς, που θυμίζουν δίσκο των Kraftwerk, που θυμίζουν αυτό το ηλεκτρικό έγκλημα που έχει ο Μήτσος στο κρεοπωλείο και τηγανίζει μύγες, σκνίπες, κουνούπια, όλα τέλος πάντων τα άχρηστα έντομα που τον βασανίζουν.
Ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Αθήνα, για να μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Ελλάδα, για νη μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Ευρώπη, για να μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την υδρόγειο ολόκληρη. Περιμένω ενημέρωση από Star Trek, για να δω αν είναι ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών στο σύνολο του γνωστού και αγνώστου σύμπαντος και κλείσαμε! Αλλά είναι μίνιμανλ. Αλλά είναι κάτι φρέσκο. Αλλά είναι κάτι εναλλακτικό στην παράδοση που βρωμάει ναφθαλίνη. Και πήρε θετικές κριτικές από την εθνική μας φωτίστρια (τι τίτλος!) και την γουστάρανε οι χιπστεράδες και την είδε το κοινό της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (που ανέλαβε το στολισμό σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων) και είπε «τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε». Πράγμα που θα έλεγα κι εγώ για τον Σαραβάκο, ως βέρος Παναθηναϊκός, αν με ρώταγε κανένας. Δεν με ρωτάει όμως… Μην μακρηγορώ όμως. Είναι σαφές ότι υπάρχουν πέντε χιλιάδες άτομα που βλέπουν αυτή την ιστορία με τις παύλες και λιποθυμάνε από συγκίνηση. Μπράβο τους και τα καλύτερα τους εύχομαι, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουν ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι ευκαιρία για πειραματισμούς και ελιτισμούς. Μας αρέσει δεν μας αρέσει έχει και η πλειοψηφία κάποια δικαιώματα και μας αρέσει δεν μας αρέσει οι γιορτές την αγκαλιάζουν την μπαναλιτέ.
Κι αν θέλαμε να το τινάξουμε στον αέρα το πανηγύρι, θα στολίζαμε τη Βασιλίσσης Σοφίας με κωλαράκια και Καλάσνικωφ, όχι με αυτές τις γελοιότητες τύπου μυγοσκοτώστρας. Έχεις το θάρρος; Προχώρα! Αλλιώς κάτσε στ’ αυγουλάκια σου και μη μου πουλάς τις εγκεφαλικές πορδές για πρωτοπορία…
Υ.Γ.: Όπως έδειξαν οι στολισμοί και σε άλλες οδούς του κέντρου, φέτος δεν είναι καλή χρονιά για τον Δήμο Αθηναίων. Μήπως να επισκεφθούν επειγόντως έναν οφθαλμίατρο;
πονηρεύεις και σιγά που σε ψήνει αυτός ο τύπος στην καμινάδα, αλλά προχωράει η ζωή και προχωράς κι εσύ και σκάει μύτη ένα πιτσιρίκι στην οικογένεια, όπως, ας πούμε, η μονοετής ανιψιά μου Harper-Rose και τα ξαναζείς όλα, ξαναζείς την ουσία της γιορτής, την αγάπη, τη χαρά, την οικογενειακή θαλπωρή. Τα περιμένω τα Χριστούγεννα, πιο πολύ από ποτέ!»
Έτσι είναι κυρίες και κύριοι, αλήθειες να λέμε. Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παιδιών, η γιορτή της χαράς, η γιορτή του έξω καρδιά. Κι απ’ όλους το ξέρει καλύτερα αυτό ο Halford, μιας και εκπροσωπεί δυο πανίσχυρες κουλτούρες. Είναι μετάλλι, είναι και gay, το γουστάρει το Χριστούγεννο και το δείχνει, δεν μασάει από ειρωνείες και σχόλια και μεταμοντέρνες παπάρες. Τη θέλει τη γιορτή ολόκληρη, με τα χρώματά της, με τα κουδουνάκια της, με τα αστεράκια της, με το κιτσαριό της, κομπλέ γαμώ την τρέλα μου, βάλε και τη γαλοπούλα μέσα. Τη θέλει τη γιορτή φωτισμένη με χιλιάδες λαμπάκια να σου προσφέρουν μια βουτιά στη σαχλαμάρα και στο χαβαλέ. Σαν το έλκηθρο του Άη Βασίλη, που θα φέρει δώρα σε όλους και σε όλους, απ’ την στολισμένη καμινάδα.
Κι εμείς κονομήσαμε μυγοσκοτώστρες! Κι εμείς κονομήσαμε κάτι πολύχρωμες παύλες (στην αρχή ήταν μόνο γαλάζιες…), που θυμίζουν σήματα Μορς, που θυμίζουν δίσκο των Kraftwerk, που θυμίζουν αυτό το ηλεκτρικό έγκλημα που έχει ο Μήτσος στο κρεοπωλείο και τηγανίζει μύγες, σκνίπες, κουνούπια, όλα τέλος πάντων τα άχρηστα έντομα που τον βασανίζουν.
Ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Αθήνα, για να μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Ελλάδα, για νη μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την Ευρώπη, για να μην πω ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών για την υδρόγειο ολόκληρη. Περιμένω ενημέρωση από Star Trek, για να δω αν είναι ο χειρότερος στολισμός όλων των εποχών στο σύνολο του γνωστού και αγνώστου σύμπαντος και κλείσαμε! Αλλά είναι μίνιμανλ. Αλλά είναι κάτι φρέσκο. Αλλά είναι κάτι εναλλακτικό στην παράδοση που βρωμάει ναφθαλίνη. Και πήρε θετικές κριτικές από την εθνική μας φωτίστρια (τι τίτλος!) και την γουστάρανε οι χιπστεράδες και την είδε το κοινό της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών (που ανέλαβε το στολισμό σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων) και είπε «τέτοιο πράγμα δεν ξανάγινε». Πράγμα που θα έλεγα κι εγώ για τον Σαραβάκο, ως βέρος Παναθηναϊκός, αν με ρώταγε κανένας. Δεν με ρωτάει όμως… Μην μακρηγορώ όμως. Είναι σαφές ότι υπάρχουν πέντε χιλιάδες άτομα που βλέπουν αυτή την ιστορία με τις παύλες και λιποθυμάνε από συγκίνηση. Μπράβο τους και τα καλύτερα τους εύχομαι, αλλά θα πρέπει κάποια στιγμή να κατανοήσουν ότι τα Χριστούγεννα δεν είναι ευκαιρία για πειραματισμούς και ελιτισμούς. Μας αρέσει δεν μας αρέσει έχει και η πλειοψηφία κάποια δικαιώματα και μας αρέσει δεν μας αρέσει οι γιορτές την αγκαλιάζουν την μπαναλιτέ.
Κι αν θέλαμε να το τινάξουμε στον αέρα το πανηγύρι, θα στολίζαμε τη Βασιλίσσης Σοφίας με κωλαράκια και Καλάσνικωφ, όχι με αυτές τις γελοιότητες τύπου μυγοσκοτώστρας. Έχεις το θάρρος; Προχώρα! Αλλιώς κάτσε στ’ αυγουλάκια σου και μη μου πουλάς τις εγκεφαλικές πορδές για πρωτοπορία…
Υ.Γ.: Όπως έδειξαν οι στολισμοί και σε άλλες οδούς του κέντρου, φέτος δεν είναι καλή χρονιά για τον Δήμο Αθηναίων. Μήπως να επισκεφθούν επειγόντως έναν οφθαλμίατρο;
