Για να καταλάβουμε τι θα πει ερευνητική δημοσιογραφία

Στις ΗΠΑ γίνεται σάλος (πραγματικός και όχι από τους αλά γκρέκα χαβαλέδες) για την αποκάλυψη εγγράφων από επίσημες κυβερνητικές πηγές, που παραδέχονται πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, 16 χρόνια τώρα, με 2.300 αμερικανούς νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες τραυματίες, βέβαια δεκάδες χιλιάδες αφγανούς και πακιστανούς νεκρούς, με κόστος ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ήταν απόλυτα αποτυχημένος..

Προσέξτε. Ολα τα παραπάνω τα επισήμαναν χρόνια τώρα πολιτικοί και ιστορικοί αναλυτές. Αλλά πλέον τα παραδέχονται τέως υπουργοί, στρατηγοί, μέλη ειδικών υπηρεσιών, δηλαδη όσοι διεξήγαγαν τον πόλεμο, τον εισηγήθηκαν, σχεδίασαν, προγραμμάτισαν, τροφοδότησαν.

Πως βγήκαν αυτά τα έγγραφα στη φόρα; Τρια χρόνια έδινε νομική μάχη η εφημερίδα Washington Post, για να της δωθεί πρόσβαση σε αυτά. Τρια χρόνια. Τρία χρόνια μια μεγάλη εφημερίδα των ΗΠΑ, χώρα με έναν Τύπο με μεγάλη παράδοση αλλά και μεγάλα προβλήματα και εξαρτήσεις, πάλευε ακατάπαυστα και πίεζε, με όπλο την σχετική νομοθεσία περί διαφάνειας.
Η ερευνητική δημοσιογραφία φυσικά και θα συνεχίσει. Και πλέον ως τέτοια ορίζεται όχι μόνο εκείνη των παραδοσιακών ΜΜΕ αλλά και νέων δομών, πολλές φορές από πρωτοβουλίες πολιτών, από κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις, από hackers, ενίοτε σε συνεργασία με δημοσιογράφους που αναλαμβάνουν την ανάλυση και αξιολόγηση των δεδομένων.
Ακόμη νεες συνεργατικές δομές εθνικές και διεθνείς από δημοσιογράφους επίσης δείχνουν το δρόμο, συνέργιες που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, με βοήθεια από ακαδημαικούς, από εθελοντές, από τοπικές κοινότητες.
Ολα τα έχουμε δει και θα δουμε ακόμη περισσότερα. Καθώς η δημοσιογραφία δεν είναι επάγγελμα, ποτέ δεν ήταν ή δεν έπρεπε να είναι. Η δημοσιογραφία είναι η απόλυτη και καταναγκαστική κοινωνική ανάγκη για αλήθεια, μια δράση δηλαδή που ξεπερνά στεγανά, ιεραρχίες και συντεχνιασμούς.

Χρήστος Κτενάς (fb)