Καθώς το μετά ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικό σκηνικό μορφοποιείται, θυμίζει το σκηνικό ανάδυσης του προδικτατορικού καραμανλικού παρακράτους
Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Μετά και την ανατροπή της απόπειρας εκδημοκρατισμού του πολιτεύματος (που η κυβέρνηση της Αριστεράς επεχείρησε μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης), η ιδέα της παλινόρθωσης του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος (που από κοινού οικοδόμησαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην περίοδο της Μεταπολίτευσης) φαντάζει ευκολότερη στην περιοχή της κυβερνητικής συμπολίτευσης∙ τους κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς νοσταλγούς της, τους μιντιάρχες..
και τους λοιπούς χορηγούς της: «τις δέκα μεγάλες οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα και χρηματοδοτούν πολιτικούς και ΜΜΕ» κατά τον διάσημο συγγραφέα... mail, τον κ. Γκίκα Χαρδούβελη.
Βλέπετε, προσπαθούμε να το διασκεδάσουμε, αλλά διόλου αστείο δεν είναι: καθώς το πολιτικό σκηνικό τής μετά ΣΥΡΙΖΑ περιόδου σταθεροποιείται μέσα στα υλικά κατεδαφίσεων δεκάδων προοδευτικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Τσίπρα, θυμίζει όλο και πιο πολύ το σκηνικό του προδικτατορικού κράτους της Δεξιάς. Ακόμα χειρότερα, το σκηνικό ανάδυσης του καραμανλικού παρακράτους δίπλα της...
Τότε που, υπό την απειλητική σκιά της επερχόμενης μεγάλης Αριστεράς (της ΕΔΑ του 25%), ο ιδρυτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κατηχούσε τους συνεργάτες του στο δόγμα «υπεράσπιση της ιδεολογικής ηγεμονίας διά της κρατικής βίας και του φόβου»: «Η πολιτική δεν είναι παρά πόλεμος ψυχολογικός, που δεν τον κερδίζει παρά εκείνος ο οποίος εμπνέει πεποίθησιν και, αν θέλης, και φόβον».*
*******
Μιλάμε για το «δόγμα» που παρήγαγε το καραμανλικό παρακράτος, όπως το αποκαλύπτει στα απομνημονεύματά του (1969) ο υφυπουργός Δημόσιας Ασφάλειας της προδικτατορικής κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελος Καλαντζής. Ο Καλαντζής δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναφέρει την εντολή που πήρε από τον εθνάρχη για κλιμάκωση των διώξεων της Αριστεράς ως απάντηση στην εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ το 1958, διαβάζουμε σε ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της efsyn (Τάσος Κωστόπουλος, 1.11.2015).
«Η ΕΔΑ έβγαλε 79 βουλευτάς. Σε θεωρώ ικανό και κατάλληλον να την αντιμετωπίσης τόσον εις την Βουλήν όσο και εκτός της Βουλής» περιγράφει την εντολή του εθνάρχη ο υπουργός... Προστασίας του Πολίτη της εποχής. Σαν να λέμε, «Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε 86 βουλευτές. Σε θεωρώ ικανό και κατάλληλο να τον αντιμετωπίσεις τόσο στη Βουλή όσο και εκτός της Βουλής»... Ή κάτι τέτοιο.
Εντάξει, θα ήταν γελοία μια αναβάθμιση του σημερινού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο επίπεδο του αρχηγού της ΕΡΕ και ιδρυτή του κόμματος που του έλαχε να διευθύνει∙ όμως, είπαμε, καθώς το πολιτικό σκηνικό τής μετά ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικής περιόδου σταθεροποιείται, θυμίζει όλο και πιο πολύ το σκηνικό ανάδυσης του καραμανλικού παρακράτους.
Τότε που, υπό την απειλητική σκιά της επερχόμενης μεγάλης Αριστεράς (ΕΔΑ), που το 1958 έλαβε το περίφημο 25% καταλαμβάνοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ιδρυτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής υπερασπιζόταν την ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς δια της κρατικής βίας και του φόβου.
*******
Ιδεολογική ηγεμονία δια της κρατικής βίας και του φόβου: Αυτό που, ακριβώς ή περίπου, επιχειρούν και ο σημερινός πρωθυπουργός, το «επιτελικό» του κράτος, οι φανεροί ή και «κρυφοί» συνεργάτες του...
Αλήθεια, τι λιγότερο ή περισσότερο από τον υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή (τον Ευάγγελο Καλαντζή) επιχειρεί ο σημερινός ομόλογός του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης;
Και τι ακριβώς πρεσβεύει ο υπουργός Βορίδης όταν δηλώνει ότι «η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας - το λέω γλυκά. Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας... Η άσκηση νόμιμης βίας είναι αυτό που κάνει η αστυνομία. Φυσικά θα συνεχίσουμε»;
Το καραμανλικό δόγμα που γέννησε το παρακράτος της Δεξιάς, λέω εγώ. Που υποστηρίζει ότι «η πολιτική δεν είναι παρά πόλεμος ψυχολογικός, που δεν τον κερδίζει παρά εκείνος ο οποίος εμπνέει πεποίθησιν και, αν θέλης, και φόβον»...
Το 1968, σε άρθρο του στον "Ελεύθερο Κόσμο", ο χουντικός δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος αποκαλύπτει την ύπαρξη της «αφανούς επιτροπής» που στήθηκε από τον Καραμανλή το 1958 για την καθοδήγηση του παρακράτους, μέλη της οποίας υπήρξαν τόσο ο ίδιος όσο και ο μετέπειτα δικτάτορας Παπαδόπουλος: βασική αποστολή της, «το πέρασμα από την 'κρισάρα' του υλικού (sic) που εψήφισε ΕΔΑ, ώστε οι μη κομμουνισταί ως 'προοδευτικοί' δημοκράται να επανέλθουν εις το Κέντρον εις το οποίον και ανήκουν»!
Δεν λέω τίποτα, δεν υπονοώ τίποτα. Απλά επισημαίνω ότι ή προεκλογική στρατηγική Ν.Δ. - ΚΙΝ.ΑΛΛ., που έθετε ως προϋπόθεση για την παλινόρθωση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρις εξαφανίσεως, συνεχίζεται και μετεκλογικά. Στη βάση του καραμανλικού δόγματος: διά της κρατικής βίας και του φόβου.
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (01.12.2019)
Μετά και την ανατροπή της απόπειρας εκδημοκρατισμού του πολιτεύματος (που η κυβέρνηση της Αριστεράς επεχείρησε μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης), η ιδέα της παλινόρθωσης του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος (που από κοινού οικοδόμησαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην περίοδο της Μεταπολίτευσης) φαντάζει ευκολότερη στην περιοχή της κυβερνητικής συμπολίτευσης∙ τους κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς νοσταλγούς της, τους μιντιάρχες..
και τους λοιπούς χορηγούς της: «τις δέκα μεγάλες οικογένειες που κυβερνούν την Ελλάδα και χρηματοδοτούν πολιτικούς και ΜΜΕ» κατά τον διάσημο συγγραφέα... mail, τον κ. Γκίκα Χαρδούβελη.
Βλέπετε, προσπαθούμε να το διασκεδάσουμε, αλλά διόλου αστείο δεν είναι: καθώς το πολιτικό σκηνικό τής μετά ΣΥΡΙΖΑ περιόδου σταθεροποιείται μέσα στα υλικά κατεδαφίσεων δεκάδων προοδευτικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Τσίπρα, θυμίζει όλο και πιο πολύ το σκηνικό του προδικτατορικού κράτους της Δεξιάς. Ακόμα χειρότερα, το σκηνικό ανάδυσης του καραμανλικού παρακράτους δίπλα της...
Τότε που, υπό την απειλητική σκιά της επερχόμενης μεγάλης Αριστεράς (της ΕΔΑ του 25%), ο ιδρυτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής κατηχούσε τους συνεργάτες του στο δόγμα «υπεράσπιση της ιδεολογικής ηγεμονίας διά της κρατικής βίας και του φόβου»: «Η πολιτική δεν είναι παρά πόλεμος ψυχολογικός, που δεν τον κερδίζει παρά εκείνος ο οποίος εμπνέει πεποίθησιν και, αν θέλης, και φόβον».*
*******
Μιλάμε για το «δόγμα» που παρήγαγε το καραμανλικό παρακράτος, όπως το αποκαλύπτει στα απομνημονεύματά του (1969) ο υφυπουργός Δημόσιας Ασφάλειας της προδικτατορικής κυβέρνησης Καραμανλή Ευάγγελος Καλαντζής. Ο Καλαντζής δεν είχε κανένα πρόβλημα να αναφέρει την εντολή που πήρε από τον εθνάρχη για κλιμάκωση των διώξεων της Αριστεράς ως απάντηση στην εκλογική επιτυχία της ΕΔΑ το 1958, διαβάζουμε σε ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα της efsyn (Τάσος Κωστόπουλος, 1.11.2015).
«Η ΕΔΑ έβγαλε 79 βουλευτάς. Σε θεωρώ ικανό και κατάλληλον να την αντιμετωπίσης τόσον εις την Βουλήν όσο και εκτός της Βουλής» περιγράφει την εντολή του εθνάρχη ο υπουργός... Προστασίας του Πολίτη της εποχής. Σαν να λέμε, «Ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε 86 βουλευτές. Σε θεωρώ ικανό και κατάλληλο να τον αντιμετωπίσεις τόσο στη Βουλή όσο και εκτός της Βουλής»... Ή κάτι τέτοιο.
Εντάξει, θα ήταν γελοία μια αναβάθμιση του σημερινού πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο επίπεδο του αρχηγού της ΕΡΕ και ιδρυτή του κόμματος που του έλαχε να διευθύνει∙ όμως, είπαμε, καθώς το πολιτικό σκηνικό τής μετά ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητικής περιόδου σταθεροποιείται, θυμίζει όλο και πιο πολύ το σκηνικό ανάδυσης του καραμανλικού παρακράτους.
Τότε που, υπό την απειλητική σκιά της επερχόμενης μεγάλης Αριστεράς (ΕΔΑ), που το 1958 έλαβε το περίφημο 25% καταλαμβάνοντας τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ιδρυτής του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής υπερασπιζόταν την ιδεολογική ηγεμονία της Δεξιάς δια της κρατικής βίας και του φόβου.
Ιδεολογική ηγεμονία δια της κρατικής βίας και του φόβου: Αυτό που, ακριβώς ή περίπου, επιχειρούν και ο σημερινός πρωθυπουργός, το «επιτελικό» του κράτος, οι φανεροί ή και «κρυφοί» συνεργάτες του...
Αλήθεια, τι λιγότερο ή περισσότερο από τον υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή (τον Ευάγγελο Καλαντζή) επιχειρεί ο σημερινός ομόλογός του στην κυβέρνηση Μητσοτάκη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης;
Και τι ακριβώς πρεσβεύει ο υπουργός Βορίδης όταν δηλώνει ότι «η επιβολή του νόμου εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας - το λέω γλυκά. Το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας... Η άσκηση νόμιμης βίας είναι αυτό που κάνει η αστυνομία. Φυσικά θα συνεχίσουμε»;
Το καραμανλικό δόγμα που γέννησε το παρακράτος της Δεξιάς, λέω εγώ. Που υποστηρίζει ότι «η πολιτική δεν είναι παρά πόλεμος ψυχολογικός, που δεν τον κερδίζει παρά εκείνος ο οποίος εμπνέει πεποίθησιν και, αν θέλης, και φόβον»...
Το 1968, σε άρθρο του στον "Ελεύθερο Κόσμο", ο χουντικός δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος αποκαλύπτει την ύπαρξη της «αφανούς επιτροπής» που στήθηκε από τον Καραμανλή το 1958 για την καθοδήγηση του παρακράτους, μέλη της οποίας υπήρξαν τόσο ο ίδιος όσο και ο μετέπειτα δικτάτορας Παπαδόπουλος: βασική αποστολή της, «το πέρασμα από την 'κρισάρα' του υλικού (sic) που εψήφισε ΕΔΑ, ώστε οι μη κομμουνισταί ως 'προοδευτικοί' δημοκράται να επανέλθουν εις το Κέντρον εις το οποίον και ανήκουν»!
Δεν λέω τίποτα, δεν υπονοώ τίποτα. Απλά επισημαίνω ότι ή προεκλογική στρατηγική Ν.Δ. - ΚΙΝ.ΑΛΛ., που έθετε ως προϋπόθεση για την παλινόρθωση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ μέχρις εξαφανίσεως, συνεχίζεται και μετεκλογικά. Στη βάση του καραμανλικού δόγματος: διά της κρατικής βίας και του φόβου.
* Από επιστολή του Κωνσταντίνου Καραμανλή προς τον Παναγιώτη Πιπινέλη (22.8.1965)
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από την Αυγή της Κυριακής (01.12.2019)