Όλα τάιμινγκ είναι. Τα πάντα στη ζωή είναι θέμα ταίμινγκ.
Από την πιο ταπεινή γκομενοδουλειά εν μέσω θέρους, ως την πιο αραχνοΰφαντη δολοπλοκία της διπλωματίας, σημασία δεν έχει μόνο το πώς θα χτυπήσεις αλλά και το πότε θα χτυπήσεις. Για να καταφέρεις το μεγαλύτερο δυνατό πλήγμα και να αποκομίσεις το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Έχεις το τάιμινγκ: Οι πιθανότητες..
αυξάνονται σημαντικά υπέρ σου. Δεν το έχεις; Άντε και αντίο, θα σε δω στο πλοίο…
Αξίζει λοιπόν να μελετήσει κανείς το τάιμινγκ, το χρονικό σημείο που επέλεξε αν προτιμάτε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης για να μας ενημερώσει ότι για όλα τα προβλήματα των τελευταίων χρόνων με την Τουρκία φταίει ο έτερος πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Με δικά του λόγια, από το σαββατιάτικο άρθρο του στα «Νέα»:
«Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών αποφασίστηκε η εκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας παρ΄ όλο που δεν είχε τακτοποιήσει τις διαφορές της με την Ελλάδα, όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά τη συζήτηση, αν και είχε τη δυνατότητα, δεν πρόβαλε την ένσταση για την έλλειψη ανταπόκρισης της Τουρκίας στον όρο που είχε τεθεί στο Ελσίνκι -και αφορούσε την ύπαρξη διαφορών σχετικά με την έκταση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Αντίθετα, επεσήμανε, ότι “οι ασφυκτικοί χρονικοί περιορισμοί δεν βοηθούν”.Τα διαβάζω και σκέπτομαι ότι δεν είναι δική μου δουλειά να απαντήσω στον Σημίτη και ότι ο Καραμανλής μπορεί να μην έχει όρεξη για πολλές δηλώσεις αλλά που θα πάει θα το σηκώσει το γάντι. Κι από εκεί θα μάθουμε κάτι παραπάνω εμείς που είμαστε στην απέξω και παρακολουθούμε με μάτια στρόγγυλα σαν πιατάκια του καφέ τις κάθε είδους εξελίξεις.
Απεδέχθη έτσι, την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία με ανεπίλυτες τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τα όρια των υφαλοκρηπίδων και αιγιαλίτιδων ζωνών τους. Ίσως σήμερα, με την εμπειρία των εξελίξεων στην Τουρκία προβληθεί το επιχείρημα ότι ο Ερντογάν δεν θα δεχόταν ποτέ την παραπομπή των υφισταμένων διαφορών στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αδιαφορώντας για την ένταξη της Τουρκίας.
Όμως το 2004, ο Ερντογάν δεν υποστήριζε ακόμη τις απόψεις για μια Τουρκία διάδοχο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, η οποία έχει δικαιώματα σε όλη την ανατολική Μεσόγειο. Τις απόψεις του αυτές πρόβαλε αργότερα, ιδίως μετά το 2016, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του. Το 2004, επιθυμούσε ιδιαίτερα την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Τις κάθε είδους επικίνδυνες εξελίξεις, μιας και ο σουλτάνος Ταγίπ δεν τα στέλνει μόνα τους τα σκάφη τα ερευνητικά, αλλά φροντίζει να κοτσάρει από δίπλα τους και συνοδευτικές φρεγάτες οπλισμένες μέχρι τα μπούνια. Οπότε μπορούν να προκύψουν Θερμά Επεισόδια ανά πάσα στιγμή…
Αυτά όμως θα τα συζητήσουμε αύριο, έχει ετοιμάσει κομμάτι σπέσιαλ ο ρεπόρτερ Ξανθάκης. Σήμερα, έχει νόημα να κατανοήσουμε λίγο βαθύτερα το νόημα του τάιμινγκ που επέλεξε ο Σημίτης για να εξαπολύσει τα βέλη του. «Ξεκινάει ο μεγάλος διάλογος», έγραψε ένας καλός συνάδελφος, «ξεκινάει ο μεγάλος καυγάς» θα έγραφα εγώ που έχω περάσει και από τις κερκίδες του Παναθηναϊκού. Για να μη γράψω «ξεκινάει η μεγάλη σφαγή» και περάσουμε αβλεπί στα εξόχως αρνητικά σημαινόμενα.
Ναι παιδιά, ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Σημαία του τον έχει κάνει τον ενδοτισμό ο Σημίτης, ενώ ο Καραμανλής προτιμάει τις πιο πατριωτικές νότες. Κι επειδή πλέον παίζονται πολλά, δεν παίζονται πέντε μπανεράκια και δέκα νέιτιβ, η μία πλευρά σπεύδει να αποδυναμώσει την άλλη. Υποστηρίζοντας ότι εδώ που φτάσαμε εσύ μας οδήγησες και «άλλη επιλογή δεν έχουμε». Εξαιτίας σου μπλέξαμε, οπότε είναι άκυρη όλη η ρητορική σου και ύποπτη όλη η στάση σου. Και πάει λέγοντας…
Ο πρώτος κύβος ερρίφθη. Αναμένω τη συνέχεια με ενδιαφέρον και είμαι σίγουρος ότι την αναμένει από απέναντι και ο Ταγίπ. Ένας νέος Εθνικός Διχασμός, πολύ θα τον βόλευε!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr