Ντου των αστυνομικών (μπάτσων αν προτιμάτε) στο σπίτι του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ. Ο εισαγγελέας δεν ήταν παρών, ήρθε αφού είχε γίνει το κακό.
Αυτός ο τύπος ο Μπαλάσκας μας είπε ότι η ταράτσα είναι..
δημόσιος χώρος. Προφανώς δεν έχει τύχει σε συνέλευση πολυκατοικίας που σφάζονται οι ιδιοκτήτες ποιος έχει περισσότερα δικαιώματα στην… ιδιοκτησία τους.
Κυρία Αδαμαντία Οικονόμου, εισαγγελέας στη Δίκη της Χρυσής Αυγής. Μόνο που δεν μας είπε ότι ο Παύλος Φύσσας πήγε μόνος του κι έπεσε πάνω στον χρυσαυγίτη δολοφόνο του.
Σήμερα αισθάνομαι πιο κακοποιημένος ως πολίτης από κάθε άλλη φορά, ή έτσι θέλω να πιστεύω…
Αλλά και ως χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης βλέπω ότι για μια ακόμη φορά είμαστε μοιρασμένοι, διχασμένοι και αφιονισμένοι.
Οι πολιτικές που ασκούνται πάντα μας διχάζουν αλλά εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται ολοένα και εντονότερη μια σκληρή πολεμική μεταξύ κωφών.
Κανείς δεν ακούει τον άλλον. Κανείς δεν έχει διάθεση να ακούσει τον άλλον. Αυτό είναι το χειρότερο που μας συμβαίνει.
Είμαστε ο καθένας μόνος του, πνιγμένοι στις καταβολές, τα πιστεύω, τα στερεότυπά μας και δεν έχουμε την παραμικρή διάθεση όχι να μετακινηθούμε αλλά έστω να σκεφτούμε και κάτι διαφορετικό από αυτά που πιστεύουμε.
Μόνοι μας! Μόνος του ο καθένας και η καθεμία μας. Άρα και πιο ευάλωτοι σε κάθε μορφής βία μπορεί όποιος έχει τη δύναμη να ασκήσει πάνω μας.
Ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος έριξε κι αυτός ένα χαστούκι προς τον υπουργό Χρυσοχοΐδη – ο οποίος φυσικά έκανε …τον έσπρωξαν στην ουρά του μετρό (που μάλλον δεν έχει μπει ποτέ του…)
Ο καθηγητής και πρόεδρος στην επιτροπή, για την «τακτική παρακολούθηση της διαδικασίας υλοποίησης παρατηρήσεων και πορισμάτων του Συνηγόρου του Πολίτη που αφορούν στη διοικητική διερεύνηση πειθαρχικών παραπτωμάτων» της Αστυνομίας είπε στον υπουργό ότι δεν μπορεί η επιτροπή να λειτουργεί ως άλλοθι στην αστυνομική βία που αυξάνεται.
Αλλά είπε ότι δεν θα παραιτηθεί γιατί γνωρίζει τη χρησιμότητα της εν λόγω επιτροπής.
Κανείς δεν ακούει κανέναν και είμαστε όλοι έρμαια μιας αρρωστημένης συμπεριφοράς που ξεφεύγει από τη βία του κράτους, την οίηση μιας κυρίας που καθ’ έδρας βγάζει λάδι τους χρυσαυγίτες.
Είμαστε μόνοι μας και νομίζουμε ότι το έχουμε επιλέξει. Είμαστε όλοι πιθανά θύματα ενός βίαιου κράτους και ενός ακόμη πιο βίαιου όχλου και δεν το καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να θεωρούμε ως «υπερβολές» κάποιων υπερευαίσθητων όσα τρομερά συμβαίνουν.
Είμαστε στημένοι με το μάγουλο και περιμένουμε το επόμενο χαστούκι.
Κάποιο μπορεί και να μας ξυπνήσει… Μπορεί και όχι!
Γι'αννης Καφάτος / viewtag
