Εκτός από την αστυνομική βία στο Κουκάκι, υπάρχει και η βία ενάντια στα θηλυκά
Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω το ευρωβαρόμετρο του φθινοπώρου, τη δημοσκόπηση «Parlemeter 2019», που καταδεικνύει ότι η υποστήριξη των πολιτών υπέρ της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εδραιωθεί σε υψηλό επίπεδο, καθώς σχεδόν έξι στους δέκα Ευρωπαίους συνεχίζουν να είναι υπέρ της συμμετοχής της χώρας τους στην Ε.Ε..
Κομπλέ με Ελλάδα μέσα, όπου δηλώνουν οι συμπατριώτες μας πως πρέπει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αντιμετωπίσει κατά προτεραιότητα τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια, να καταπολεμήσει την ανεργία των νέων, να επενδύσει σε υψηλής ποιότητας παιδεία για τα παιδιά μας, να καθορίσει τις κατάλληλες συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και επενδύσεων και φυσικά να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διπλάσιοι Έλληνες και Ελληνίδες το ζητάνε αυτό σε σχέση με τους λοιπούς Ευρωπαίους και Ευρωπαίες και λογικό το βλέπω ρε φίλε. Άλλο να έχεις γείτονα τον Ελβετό και τον Πορτογάλο κι άλλο τον Ταγίπ με τη μαχαίρα στα δόντια που όλο ζητάει και ξαναζητάει και τελειωμό δεν έχει στις απαιτήσεις του…
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι μια απάντηση χωμένη κάπου στο σωρό, μια απάντηση που περνάει απαρατήρητη και χρειάστηκε το γερακίσιο μάτι του ρεπόρτερ Ξανθάκη για να την ξετρυπώσει. Είναι εκεί που λέει «Αξίες και προτεραιότητες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κατά τη γνώμη σας ποιες από τις ακόλουθες αξίες πρέπει να υπερασπιστεί κατά προτεραιότητα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;» Κι έχει μέσα Ελευθερία του λόγου, έχει προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παγκοσμίως, έχει Αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, έχει Προστασία μειονοτήτων κλπ. κλπ.
Όπου είναι το «ναι» το ελληνικό υψηλότερο από το μέσο όρο σε μια σειρά από περιπτώσεις, ιδίως στην προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, πράγμα σχετικώς κατανοητόν για μια φυλή που όλο γκρινιάζει για το πόσο δεν τη σέβονται η συνεταίροι της.
Αλλά, υπάρχει και μια μικρή λεπτομέρεια. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σε ποσοστό 38 % λένε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Στις δικές μας τις απαντήσεις, το ποσοστό στη συγκεκριμένη κατηγορία πέφτει στο μόλις 20 %.
Σχεδόν στο μισό δηλαδή, σε σχέση με τους άλλους πολίτες της γηραιάς ηπείρου.
Το ξαναγράφω: 38 % υπέρ της Ισότητας ανδρών και γυναικών οι λοιποί Ευρωπαίοι, μόλις 20 % εμείς!
Και αναρωτιέμαι, τι είναι αυτό που κατατάσσει την Ισότητα στα «ασήμαντα» της έρευνας, στο ίδιο επίπεδο με τον «Διάλογο μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών»;
Είναι που την έχουμε κατακτήσει στην Ελλαδάρα και δεν χρειάζεται να το ψάχνουμε άλλο το θέμα; Είναι που η ισότητα έχει μπει στην καθημερινότητά μας και την καθορίζει και οι άντρες με τις γυναίκες συμβιώνουν αρμονικά;
Ή μήπως δεν μας νοιάζει διόλου το θέμα, δεν μας απασχολεί, γραμμένο το έχουμε και αυτό και τα θηλυκά και τα συμπαρομαρτούντα όλα;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής και κάνει την εμφάνισή της συχνά πυκνά στο αστυνομικό δελτίο. Η Ελλάδα του 2019 ακόμη δεν μπορεί ν’ αντέξει ότι οι γυναίκες και οι άνδρες πρέπει να στέκουν στο ίδιο σκαλί και να μην χωρίζονται από άβυσσο. Και το δείχνει πολύ χαρακτηριστικά σε μια έρευνα ξεκάθαρη, που δεν έχει πάει βόλτα για κομματικές ή άλλου είδους σκοπιμότητες. Τροφή για σκέψη και την επόμενη φορά που θ’ ακούσετε για γυναικοκτονία, θυμηθείτε την «Parlemeter 2019». Η γλώσσα τη αλήθειας είναι πικρή, αλλά δεν είναι τσίγκινη…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω το ευρωβαρόμετρο του φθινοπώρου, τη δημοσκόπηση «Parlemeter 2019», που καταδεικνύει ότι η υποστήριξη των πολιτών υπέρ της συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εδραιωθεί σε υψηλό επίπεδο, καθώς σχεδόν έξι στους δέκα Ευρωπαίους συνεχίζουν να είναι υπέρ της συμμετοχής της χώρας τους στην Ε.Ε..
Κομπλέ με Ελλάδα μέσα, όπου δηλώνουν οι συμπατριώτες μας πως πρέπει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να αντιμετωπίσει κατά προτεραιότητα τον κοινωνικό αποκλεισμό και τη φτώχεια, να καταπολεμήσει την ανεργία των νέων, να επενδύσει σε υψηλής ποιότητας παιδεία για τα παιδιά μας, να καθορίσει τις κατάλληλες συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και επενδύσεων και φυσικά να προστατεύσει τα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διπλάσιοι Έλληνες και Ελληνίδες το ζητάνε αυτό σε σχέση με τους λοιπούς Ευρωπαίους και Ευρωπαίες και λογικό το βλέπω ρε φίλε. Άλλο να έχεις γείτονα τον Ελβετό και τον Πορτογάλο κι άλλο τον Ταγίπ με τη μαχαίρα στα δόντια που όλο ζητάει και ξαναζητάει και τελειωμό δεν έχει στις απαιτήσεις του…
Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι μια απάντηση χωμένη κάπου στο σωρό, μια απάντηση που περνάει απαρατήρητη και χρειάστηκε το γερακίσιο μάτι του ρεπόρτερ Ξανθάκη για να την ξετρυπώσει. Είναι εκεί που λέει «Αξίες και προτεραιότητες για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κατά τη γνώμη σας ποιες από τις ακόλουθες αξίες πρέπει να υπερασπιστεί κατά προτεραιότητα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;» Κι έχει μέσα Ελευθερία του λόγου, έχει προστασία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων παγκοσμίως, έχει Αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, έχει Προστασία μειονοτήτων κλπ. κλπ.
Όπου είναι το «ναι» το ελληνικό υψηλότερο από το μέσο όρο σε μια σειρά από περιπτώσεις, ιδίως στην προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στην Αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, πράγμα σχετικώς κατανοητόν για μια φυλή που όλο γκρινιάζει για το πόσο δεν τη σέβονται η συνεταίροι της.
Αλλά, υπάρχει και μια μικρή λεπτομέρεια. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι σε ποσοστό 38 % λένε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την Ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Στις δικές μας τις απαντήσεις, το ποσοστό στη συγκεκριμένη κατηγορία πέφτει στο μόλις 20 %.
Σχεδόν στο μισό δηλαδή, σε σχέση με τους άλλους πολίτες της γηραιάς ηπείρου.
Το ξαναγράφω: 38 % υπέρ της Ισότητας ανδρών και γυναικών οι λοιποί Ευρωπαίοι, μόλις 20 % εμείς!
Και αναρωτιέμαι, τι είναι αυτό που κατατάσσει την Ισότητα στα «ασήμαντα» της έρευνας, στο ίδιο επίπεδο με τον «Διάλογο μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών»;
Είναι που την έχουμε κατακτήσει στην Ελλαδάρα και δεν χρειάζεται να το ψάχνουμε άλλο το θέμα; Είναι που η ισότητα έχει μπει στην καθημερινότητά μας και την καθορίζει και οι άντρες με τις γυναίκες συμβιώνουν αρμονικά;
Ή μήπως δεν μας νοιάζει διόλου το θέμα, δεν μας απασχολεί, γραμμένο το έχουμε και αυτό και τα θηλυκά και τα συμπαρομαρτούντα όλα;
Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής και κάνει την εμφάνισή της συχνά πυκνά στο αστυνομικό δελτίο. Η Ελλάδα του 2019 ακόμη δεν μπορεί ν’ αντέξει ότι οι γυναίκες και οι άνδρες πρέπει να στέκουν στο ίδιο σκαλί και να μην χωρίζονται από άβυσσο. Και το δείχνει πολύ χαρακτηριστικά σε μια έρευνα ξεκάθαρη, που δεν έχει πάει βόλτα για κομματικές ή άλλου είδους σκοπιμότητες. Τροφή για σκέψη και την επόμενη φορά που θ’ ακούσετε για γυναικοκτονία, θυμηθείτε την «Parlemeter 2019». Η γλώσσα τη αλήθειας είναι πικρή, αλλά δεν είναι τσίγκινη…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
