Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Ελπίζω να έχει «στήσει» ειδική ομάδα συνεργατών ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, οι οποίοι παρακολουθούν στενά, μελετούν και αναλύουν κάθε κίνηση, κάθε δήλωση του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν.
Αυτός μόνο μετρά, διότι μόνο αυτός παίρνει αποφάσεις. Οι
συνεργάτες του είναι για τα μπάζα. Και την..
ίδια στιγμή -όπως έχει αποδειχθεί- επηρεάζει τον ηγέτη της μοναδικής χώρας που θα μπορούσε να θέσει ένα τέλος στις προκλήσεις του: Τον πρόεδρο της Αμερικής.
Για πολλούς από εμάς που παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς την πολιτική κατάσταση στην Αμερική, αυτό είναι το μέγα ερώτημα: Τι θα έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ εάν ο φίλος του Ερντογάν προκαλούσε ένα πολεμικό περιστατικό στο Αιγαίο ή στην κυπριακή ΑΟΖ; Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να δώσει μία σίγουρη απάντηση. Ίσως στη συνάντηση του με τον Αμερικανό πρόεδρο, ο κ. Μητσοτάκης πληροφορηθεί τις προθέσεις του.
Θα έχει μία μοναδική ευκαιρία ο Έλληνας πρωθυπουργός να προσπαθήσει να τον μεταπείσει εάν συμβαίνει αυτό που φοβούνται αρκετοί εκ των παρατηρητών των αμερικανοτουρκικών σχέσεων: ότι δηλαδή ο κ. Τραμπ δεν χαλάει κανένα χατίρι στον Ερντογάν! Το 1996 ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον παρενέβη καταλυτικά προς την Άγκυρα. Και θα έλεγα μετά από τόσα χρόνια, ότι χωρίς τις απειλές του μακαρίτη του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ προς την Τανσού Τσιλέρ, θα είχαμε ένα μικρής διάρκειας πόλεμο. Μακάρι, λοιπόν, να έχει σχηματιστεί αυτή η ομάδα στο πρότυπο ξένων σοβαρών κυβερνήσεων. Και να αποτελείται από διπλωμάτες και στελέχη των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, αλλά και στρατιωτικών αξιωματούχων, που έχουν υπηρετήσει στην Τουρκία. Και οι οποίοι έχουν γνώσεις, έχουν εμπειρία και τις ικανότητες για να συμβουλεύσουν σωστά τον Πρωθυπουργό όταν έρθει εκείνη η στιγμή...
Ειλικρινά το λέω και το εννοώ: Εκφράζω ελπίδα να υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου αυτή η ομάδα. Διότι είναι αναγκαία. Πολύ πιο σύντομα απ’ ότι αναμένουν και οι πιο απαισιόδοξοι, ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί να πάρει μία μεγάλη απόφαση. Διότι, ό,τι και να λέει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας, που δεν αναμένει ότι θα γίνει «θερμό επεισόδιο», ο Ερντογάν εννοεί όσα υποστηρίζει.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ΔΕΝ θα ξυπνήσει μία μέρα και θα δώσει εντολή επίθεσης εναντίον της Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πολλοί, με πιο σημαντικό ότι και η χώρα του, και η δική μας, είναι μέλη στο ΝΑΤΟ. Λόγω και των πολλών προβλημάτων που έχει με τη Δυτική Συμμαχία και ειδικά την Αμερική, πιστεύω ότι δεν θα το πράξει. Δεν θα κηρύξει τον πόλεμο, για να είμαι πιο σαφής.
Όμως, την ίδια στιγμή, είμαι και από εκείνους που πιστεύουν ότι θα στείλει ερευνητικό σκάφος, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία στην περιοχή που ο ίδιος θεωρεί πως είναι η ΑΟΖ της Λιβύης, ενώ στην πραγματικότητα είναι της Ελλάδας. Θα το πράξει διότι το πιστεύει. Και σ’ αυτή την περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης έχει να λάβει μία πολύ μεγάλη απόφαση, που θα αφορά την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Γι’ αυτό το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν μπορεί να πάρει μόνος την απόφασή του, η οποία φαντάζομαι θα είναι το αποτέλεσμα των ζυμώσεων, της ομάδας των συνεργατών του. Πρέπει να μιλήσει και να συμβουλευθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους πολιτικούς αρχηγούς και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι μία απόφαση που θα σημαδεύσει την πορεία της χώρας. Είτε θα προστατευθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, είτε η Πατρίδα θα μικρύνει. Και βεβαίως δεν περιαυτολογούμε. Και ελπίζουμε ότι όταν προχωρήσει ο Ερντογάν σε αυτή την προκλητική ενέργεια, δεν θα έχει κανένα δίλημμα ο πρωθυπουργός.
Αρκετοί άνθρωποι, με τους οποίους μιλώ, αισθάνονται ότι ο κ. Μητσοτάκης περιτριγυρίζεται από συνεργάτες που δεν έχουν εθνικά ανακλαστικά. Και δεν το εννοούμε με τον τρόπο που το χρησιμοποιούν οι ψεκασμένοι εθνικιστές. Το λέμε υπό την έννοια ότι κυριαρχούνται από αυτές τις περίεργες θεωρίες ότι δήθεν «η Ελλάδα είναι αδύνατη», που κατ’ αυτούς σημαίνει ότι πρέπει να επιδιώξει τον συμβιβασμό με την Τουρκία, όποιο και αν είναι το είδος της πρόκλησης. Σκέφτονται λάθος, το έχουμε ξαναπεί.
Εάν, λοιπόν, ο Ερντογάν προχωρήσει σε αυτή την απονενοημένη πράξη, οι Έλληνες πολίτες στην πλειοψηφία τους, αναμένουν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει το πατριωτικό καθήκον του. Διότι, έχοντας απέναντι του τον παρανοϊκό ηγέτη της Τουρκίας, η επιλογή του θα είναι μόνο μία...
- το κείμενο του Μιχ. Ιγνατίου ειναι από το ΕΘΝΟΣ
ίδια στιγμή -όπως έχει αποδειχθεί- επηρεάζει τον ηγέτη της μοναδικής χώρας που θα μπορούσε να θέσει ένα τέλος στις προκλήσεις του: Τον πρόεδρο της Αμερικής.
Για πολλούς από εμάς που παρακολουθούμε εκ του σύνεγγυς την πολιτική κατάσταση στην Αμερική, αυτό είναι το μέγα ερώτημα: Τι θα έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ εάν ο φίλος του Ερντογάν προκαλούσε ένα πολεμικό περιστατικό στο Αιγαίο ή στην κυπριακή ΑΟΖ; Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να δώσει μία σίγουρη απάντηση. Ίσως στη συνάντηση του με τον Αμερικανό πρόεδρο, ο κ. Μητσοτάκης πληροφορηθεί τις προθέσεις του.
Θα έχει μία μοναδική ευκαιρία ο Έλληνας πρωθυπουργός να προσπαθήσει να τον μεταπείσει εάν συμβαίνει αυτό που φοβούνται αρκετοί εκ των παρατηρητών των αμερικανοτουρκικών σχέσεων: ότι δηλαδή ο κ. Τραμπ δεν χαλάει κανένα χατίρι στον Ερντογάν! Το 1996 ο τότε πρόεδρος Μπιλ Κλίντον παρενέβη καταλυτικά προς την Άγκυρα. Και θα έλεγα μετά από τόσα χρόνια, ότι χωρίς τις απειλές του μακαρίτη του Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ προς την Τανσού Τσιλέρ, θα είχαμε ένα μικρής διάρκειας πόλεμο. Μακάρι, λοιπόν, να έχει σχηματιστεί αυτή η ομάδα στο πρότυπο ξένων σοβαρών κυβερνήσεων. Και να αποτελείται από διπλωμάτες και στελέχη των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας, αλλά και στρατιωτικών αξιωματούχων, που έχουν υπηρετήσει στην Τουρκία. Και οι οποίοι έχουν γνώσεις, έχουν εμπειρία και τις ικανότητες για να συμβουλεύσουν σωστά τον Πρωθυπουργό όταν έρθει εκείνη η στιγμή...
Ειλικρινά το λέω και το εννοώ: Εκφράζω ελπίδα να υπάρχει στο Μέγαρο Μαξίμου αυτή η ομάδα. Διότι είναι αναγκαία. Πολύ πιο σύντομα απ’ ότι αναμένουν και οι πιο απαισιόδοξοι, ο κ. Μητσοτάκης θα χρειαστεί να πάρει μία μεγάλη απόφαση. Διότι, ό,τι και να λέει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός μας, που δεν αναμένει ότι θα γίνει «θερμό επεισόδιο», ο Ερντογάν εννοεί όσα υποστηρίζει.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι ΔΕΝ θα ξυπνήσει μία μέρα και θα δώσει εντολή επίθεσης εναντίον της Ελλάδας. Οι λόγοι είναι πολλοί, με πιο σημαντικό ότι και η χώρα του, και η δική μας, είναι μέλη στο ΝΑΤΟ. Λόγω και των πολλών προβλημάτων που έχει με τη Δυτική Συμμαχία και ειδικά την Αμερική, πιστεύω ότι δεν θα το πράξει. Δεν θα κηρύξει τον πόλεμο, για να είμαι πιο σαφής.
Όμως, την ίδια στιγμή, είμαι και από εκείνους που πιστεύουν ότι θα στείλει ερευνητικό σκάφος, συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία στην περιοχή που ο ίδιος θεωρεί πως είναι η ΑΟΖ της Λιβύης, ενώ στην πραγματικότητα είναι της Ελλάδας. Θα το πράξει διότι το πιστεύει. Και σ’ αυτή την περίπτωση ο κ. Μητσοτάκης έχει να λάβει μία πολύ μεγάλη απόφαση, που θα αφορά την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας. Γι’ αυτό το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν μπορεί να πάρει μόνος την απόφασή του, η οποία φαντάζομαι θα είναι το αποτέλεσμα των ζυμώσεων, της ομάδας των συνεργατών του. Πρέπει να μιλήσει και να συμβουλευθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους πολιτικούς αρχηγούς και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είναι μία απόφαση που θα σημαδεύσει την πορεία της χώρας. Είτε θα προστατευθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, είτε η Πατρίδα θα μικρύνει. Και βεβαίως δεν περιαυτολογούμε. Και ελπίζουμε ότι όταν προχωρήσει ο Ερντογάν σε αυτή την προκλητική ενέργεια, δεν θα έχει κανένα δίλημμα ο πρωθυπουργός.
Αρκετοί άνθρωποι, με τους οποίους μιλώ, αισθάνονται ότι ο κ. Μητσοτάκης περιτριγυρίζεται από συνεργάτες που δεν έχουν εθνικά ανακλαστικά. Και δεν το εννοούμε με τον τρόπο που το χρησιμοποιούν οι ψεκασμένοι εθνικιστές. Το λέμε υπό την έννοια ότι κυριαρχούνται από αυτές τις περίεργες θεωρίες ότι δήθεν «η Ελλάδα είναι αδύνατη», που κατ’ αυτούς σημαίνει ότι πρέπει να επιδιώξει τον συμβιβασμό με την Τουρκία, όποιο και αν είναι το είδος της πρόκλησης. Σκέφτονται λάθος, το έχουμε ξαναπεί.
Εάν, λοιπόν, ο Ερντογάν προχωρήσει σε αυτή την απονενοημένη πράξη, οι Έλληνες πολίτες στην πλειοψηφία τους, αναμένουν ότι ο κ. Μητσοτάκης θα κάνει το πατριωτικό καθήκον του. Διότι, έχοντας απέναντι του τον παρανοϊκό ηγέτη της Τουρκίας, η επιλογή του θα είναι μόνο μία...
- το κείμενο του Μιχ. Ιγνατίου ειναι από το ΕΘΝΟΣ
