Την ιστορία με τις απολύσεις στον ραδιοφωνικό σταθμό «105,5 στο Κόκκινο» το χρονικό διάστημα 2018-2019 τη γνωρίζετε όλοι, μιας και πήρε έκταση στα Μέσα και στα κοινωνικά δίκτυα. Απεργία,..
απεργιακές εκπομπές μετ’ εμποδίων, συνελεύσεις παρουσία της ΕΣΗΕΑ, προσφυγή ΣΕΠΕ κλπ, όλα θεσμικά και νοικοκυρεμένα.
Εκείνο ίσως που δεν γνωρίζετε είναι πως 4 εργαζόμενοι που προσέφυγαν στο δικαστήριο με ισάριθμες αγωγές εναντίον της εκδικητικής απόλυσης που υπέστησαν, δικαιώθηκαν πανηγυρικά με την απόλυση τους να κρίνεται άκυρη και καταχρηστική από το δικαστήριο.
Προκειμένου να κατευνάσω το πάθος των ένθερμων οπαδών και του αφηγήματος «μας χτυπάει η δικαιοσύνη γιατί τώρα έχουμε τον Κούλη», να ενημερώσω πως και οι τέσσερις αγωγές συζητήθηκαν στο δικαστήριο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο ισχύει και για τις αποφάσεις τριών εκ των τεσσάρων που ανακοινώθηκαν. Μια απόφαση μόνο καθυστέρησε-συνηθισμένο φαινόμενο άλλωστε στα ελληνικά δικαστήρια λόγω φόρτου-και ανακοινώθηκε τον Αύγουστο που μας πέρασε.
Δικαιωμένοι λοιπόν στο δικαστήριο είναι -με σειρά απόλυσης- οι: Γιάννα Αθανασίου, Αλέξανδρος Ζέρβας, Ειρήνη Προμπονά και Μπούλικα Μιχαλοπούλου έχοντας έναν πολύτιμο σύμμαχο στο πλευρό μας: Την άρτια καταρτισμένη δικηγόρο Αλίκη Γκερλιώτη, που χάρη στην αμέριστη υποστήριξη της, το σθένος, τις γνώσεις της, την εργατικότητά της, την ευσυνειδησία και την ακεραιότητα της, φτάσαμε ως εδώ.
Σπάνιος άνθρωπος, σπάνιο δικηγορικό γραφείο
Μικρό ιστορικό
Οι απολύσεις κρίθηκαν άκυρες και καταχρηστικές περιέχοντας εκδικητικότητα και εμπάθεια εναντίον των εργαζομένων που, ενώ ευσυνείδητα, με καλή την πρόθεση και παρ’ όλες τις καθυστερήσεις μισθοδοσίας και των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν έχοντας για βιοπορισμό την συγκεκριμένη-και μόνο- εργασία, ανέπτυξαν συνδικαλιστική δράση και κατέφυγαν θεσμικά στα αρμόδια όργανα διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους, διαμαρτυρόμενοι για την μονομερή απόφαση του εργοδότη (6.11.17) για μείωση μισθών και παρακράτηση δεδουλευμένων.
Να σημειώσω ότι η γράφουσα είχε προσφύγει ήδη στον ΣΕΠΕ από τον Ιούλιο του 2017 διαδικασία που ακολούθησα μέχρι και τον Ιανουάριο του 2018 όπου και η τελευταία μου προσφυγή ενσωματώθηκε με αυτή των συναδέλφων μου.
Για την ιστορία παρουσία του δικηγόρου της LEFT MEDIA Α.Ε. στον ΣΕΠΕ στις 15.01.18, αν καλώς ενθυμουμαι, η απόφαση πάγωσε μέχρι νεοτέρας, για να επανέλθει λίγες μέρες αργότερα με την αιφνίδια αλλαγή του ΔΣ της επιχείρησης και να ξεκινήσουν λόγω της αδιαλλαξίας οι εκβιαστικές απολύσεις εργαζομένων και παράλληλα οι κινητοποιήσεις τους.
Η τελεσίδικη απόφαση
Στο σύνολο τεσσάρων αγωγών, μια τελεσιδίκησε. Η δική μου.
Σύμφωνα με την υπ’ αριθμόν 1583/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών απόφασης που αριθμεί 18 σελίδες, η απόλυση μου κρίνεται άκυρη και καταχρηστική, ενώ επιδικάζεται και αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Πράγμα που σημαίνει πως η απόλυσή μου έχει κριθεί άκυρη και καταχρηστική από το δικαστήριο και ο εργοδότης LEFT MEDIA A.E. που ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ οφείλει:
- α) να με δεχθεί πίσω στην εργασία μου, στα καθήκοντα που είχα πριν απολυθώ και να με αποζημιώσει για τις μέρες που έχει καταστεί υπερήμερος πληρώνοντας και τα δικαστικά έξοδα συν την αποζημίωση για ηθική βλάβη
- β) να μη με δεχθεί πίσω (δικαιούται) και να με αποζημιώσει για το σύνολο των ημερών που έχει καταστεί υπερήμερος, πληρώνοντας τα δικαστικά έξοδα συν την αποζημίωση για ηθική βλάβη.
Τω αυτώ ισχύει και για τους συναδέλφους των οποίων η υπόθεση δεν έχει ακόμα τελεσιδικήσει.
Οι εξελίξεις μέχρι τώρα
Η δικηγόρος μας, ως όφειλε, ενημέρωσε ήδη τον δικηγόρο της LEFT MEDIA A.E. η εκτίμηση του οποίου ήταν πως η πλευρά που εκπροσωπεί θα είναι αρνητική στα ως άνω.
Ελπίζω να γνωρίζουν πως το επίθετο «αρνητική» ως αντίδραση δεν αφορά το πρόσωπο μου, στο οποίο ολοφάνερα δεν έχουν καμία εκτίμηση, αλλά αποτελεί άρνηση της νομιμότητας που αφορά τελεσίδικη απόφαση δικαστηρίου.
Για τη νομιμότητα άλλωστε, πολύς λόγος έγινε τα προηγούμενα χρόνια με τη χρήση της φράσης του αείμνηστου Ηλία Ηλιού «Θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα!» που ακούσαμε πολλές φορές να λέγεται -και επικροτήσαμε- στο βήμα της Βουλής από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η νομιμότητα όμως δεν είναι a la cart. Δεν είναι «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Αυτό καλείται να το αποδείξει.
Εν κατακλείδι
Επειδή:
- Επί 12 συναπτά έτη-ανασφάλιστη τα 6 από αυτά, άγνωστο γιατί παρ’ όλες τις προσπάθειες μου να πάψει αυτό το καθεστώς- υπηρέτησα ευσυνείδητα το δημοσιογραφικό λειτούργημα, έχοντας υπ’ όψιν μου τη δεοντολογία και κάνοντας πράξη το σπουδαίο ρητό «Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» πάντα υπέρ της κοινωνίας και κυρίως υπέρ των πιο αδύναμων μελών της
- Δεν αρνήθηκα ποτέ εργασία που μου ανατέθηκε
- Ήμουν πάντα παρούσα όπου με καλούσε το δημοσιογραφικό μου καθήκον καλύπτοντας ιστορικά γεγονότα -με το μεγαλύτερο απ’ αυτά να είναι η δίκη της Χρυσής Αυγής- χωρίς φόβο
- Εργάστηκα ώρες ατελείωτες, αργίες και Σαββατοκύριακα χωρίς πληρωμή
