Ο Προκόπης Παυλόπουλος δεν είπε κάτι λιγότερο: Ο Στέφανος Τσιτσιπάς με τη νίκη του στο Λονδίνο απέδειξε στον κόσμο «τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Eλληνας». Αν έχανε, από ατυχία ή κούραση φυσικά, δεν θα είχε δείξει τι είναι «πραγματικός Ελληνας», ο πραγματικός Ελληνας δεν χάνει — και όποιος χάνει δεν είναι πραγματικός Ελληνας, έτσι πάνε αυτά τα πράγματα.
Κανονικά όλο αυτό θα ήταν για γέλια, κάτι σαν ένα τού Ελληνα το forehand ζυγό δεν υπομένει, όμως είναι πολύ σοβαρό. Διότι ένα μήνυμα του ΠτΔ είναι η φωνή της Ελληνικής Δημοκρατίας και ως τέτοιο δεν επιδέχεται δικαιολογίες περί ελαφρότητας της στιγμής ή υπέρμετρου ενθουσιασμού του συντάκτη του.
Δυστυχώς, στο μήνυμα του κ. Παυλόπουλου, δεν ενυπάρχει μόνο ένας πρωτόγονος εθνικισμός. Δυστυχώς στα λόγια αυτά κρύβεται ο σπόρος του ρατσισμού.
Η αντίληψη ότι οι Ελληνες είμαστε εκ προοιμίου καλύτεροι και αξίζουμε μόνο τη νίκη –αν θέλουμε να λεγόμαστε «πραγματικοί Ελληνες» –, η βεβαιότητα ότι οι άλλοι λαοί είναι εκ προοιμίου δεύτεροι και άρα κατώτεροι, είναι ο καμβάς για να αναπτυχθούν οι ιδέες της καθαρότητας της φυλής, για μια εθνική ευγονική που απαιτεί νικητές, για εκείνα τα κύτταρα των Ελλήνων για τα οποία μιλούσε η Χαλκιά. Προτού την πιάσουν ντοπέ.
