Το έχω πει μία φορά, το έχω πει δύο, το έχω πει δέκα και εκατό. Αριστερά δεν είναι αγάπες και λουλούδια και χαμόγελα και αγκαλιές και να πάμε όλοι μπροστά και το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο και μην φοβάστε το αύριο γιατί το αύριο είναι δικό μας. Είναι κι αυτά δηλαδή, αλλά ο κορμός, το κέντρο, η ουσία είναι κάτι άλλο. Αριστερά σημαίνει ότι κλείνει..
η ψαλίδα ανάμεσα στους πλουσίους και στους φτωχούς!
Αυτό είναι παιδιά και είναι πολύ απλό. Το έχω γράψει, ναι, μία, δύο, εκατό φορές και πάντοτε θα βρεθεί εκείνο το εξυπνοπούλι που αγωνίστηκε σκληρά για να γράφει ΜΒΑ πλάι στο όνομά του για να μου πει ότι η δεξιά θέλει να βγάλουν πιο πολλά οι φτωχοί και η αριστερά θέλει να βγάλουν πιο λίγα οι πλούσιοι και αυτό είναι άδικο και απάνθρωπο και δεν στέκει με βάση τους νόμους του Δαρβίνου. Ή με βάση τους νόμους του Νεύτωνος, συγχωρέστε με αλλά έχουν περάσει κάτι χρόνια από τότε που έστρωνα τον κώλο μου στα έδρανα του Φυσικού και κάπως ξεχνάω…
Αυτά θα μου πει το εξυπνοπούλι κι εγώ δεν θα κουνήσω ούτε βλέφαρο, γιατί άμα φτάσαμε ακόμη κι ο Economist να αναρωτιέται μήπως χρήζει αλλαγών (για να μην πω ρεκτιφιέ!) ο καπιταλισμός, τότε κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα. Κι αυτό που δεν πάει καλά με το σύστημα είναι ότι μπορεί κάθε χρόνο να χρήζονται δισεκατομμυριούχοι μερικές δεκάδες τύποι και εκατομμυριούχοι κάποιες χιλιάδες άλλοι, όμως η ψαλίδα διόλου δεν κλείνει. Κι όχι μόνο δεν κλείνει αλλά ανοίγει κιόλας, με αποτέλεσμα εκεί που ο φτωχός ζούσε στη μιζέρια τώρα να ζει στην ξεφτίλα. Είναι κι αυτή μια διαφορά, νιώθεται.
Πράγμα που μας φέρνει στη Χιλή και στις αιματηρές διαδηλώσεις της που όλο τελειώνουν κι όλο τελειωμό δεν έχουν. Διότι μπορεί ο πρόεδρος Πινιέρα να εμπλούτισε το υπουργικό του συμβούλιο με πιο μετριοπαθή στελέχη, αλλά ο κόσμος στους δρόμους δεν θέλει μετριοπάθεια, θέλει νιτρογλυκερίνη. Για να τινάξει στον αέρα ένα καθεστώς τριάντα χρόνων που τσούρνεψε το χρήμα από τις τσέπες των μη προνομιούχων (αθάνατε Αντρέα!) και το μετέφερε στα χρηματοκιβώτια των ματσωμένων. Κι έφτασε η Χιλή να είναι πρώτη και με διαφορά στις κοινωνικές ανισότητες και στον δείκτη Gini.
Όπου δείκτης Gini το βαρόμετρο ανάμεσα στην ισότητα και στην ανισότητα. Σύμφωνα λοιπόν με στοιχεία του ΟΟΣΑ για το 2018 που επεξεργάστηκαν οι Times του Λονδίνου (γνωστό όργανο της διεθνούς κουμμουνιστικής προπαγάνδας!), η Χιλή είναι πρώτη στην ανισότητα με σκορ 0,460 (όπου μηδέν η απόλυτη ισότητα και 1 η απόλυτη ανισότητα), ακολουθούμενη από το Μεξικό με 0,458, την Τουρκία με 0,404, τις Ηνωμένες Πολιτείες με 0,390 και τη Λιθουανία με 0,378. Με δυο λόγια, πιο σκληρό καπιταλισμό από τη Χιλή δεν έχει πουθενά στον κόσμο όλο. Και ύστερα αναρωτιόμαστε για ποιο λόγο κατεβαίνει ο λαός στους δρόμους και συγκρούεται νυχθημερόν με τις δυνάμεις της τάξεως…
Είναι πάντως και η Ελλαδίτσα στον κατάλογο των Times, βρίσκεται στην δέκατη τρίτη θέση με σκορ 0,333. Πολύ χειρότερα, σαν να λέμε, από την Ιταλία, την Ιρλανδία, τον Καναδά, την Αυστρία, τη Σουηδία, τη Δανία και την Τσεχία. Κι επειδή ο Πινοσέτ εμπνέει, όπου να ‘ναι θα δούμε και στα μέρη μας μια απ’ τις θαυματουργές πρωτοβουλίες του:
Την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών ταμείων!
Αναρωτιέμαι αν θα μας πάρει κι εμάς τριάντα χρόνια για να ανοίξει η ψαλίδα όσο στη Χιλή ή θα το καταφέρουμε στο τσακ μπαμ. Κι αν μας συμβεί κάτι τέτοιο, ποια ακριβώς θα είναι η εικόνα στην πλατεία Συντάγματος;
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr