Επρεπε να περάσουν 14 χρόνια για να πέσει άπλετο φως στο σκάνδαλο της Siemens. Απλετο φως; Ωραίο καλαμπούρι. Οι βασικές πλευρές αυτής της βρόμικης ιστορίας παραμένουν στο σκοτάδι. Οι απορίες είναι εδώ και ζητούν απαντήσεις. Οι υποψίες κυκλοφορούν αδέσποτες και δεν βρίσκεται κανείς, ούτε θα βρεθεί..
στο κοντινό μέλλον, να τους περάσει χαλινάρι. Λογικό, αφού ο βασικός κατηγορούμενος, ο ιθύνων νους της οργανωμένης επιχείρησης διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, δικάστηκε και καταδικάστηκε ερήμην. Είχε φροντίσει ο άνθρωπος να την κοπανήσει σαν κύριος μέρα μεσημέρι από την Ελλάδα.
Κάποιοι αξιωματούχοι εκείνης της εποχής (κυβέρνηση της Ν.Δ. είχαμε) δεν έπραξαν το καθήκον τους. Είτε έκαναν τα στραβά μάτια είτε πιάστηκαν στον ύπνο. Πώς και ποιοι βοήθησαν τον Χριστοφοράκο να αποδράσει δεν το μάθαμε. Πιθανότατα δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ. Προφανώς είχε προσβάσεις στον κρατικό μηχανισμό και γερούς υποστηρικτές στο πολιτικό σύστημα, οι οποίοι δεν επιθυμούσαν την παρουσία του στη χώρα. Θα ήταν γι’ αυτούς μια διαρκής απειλή. Οταν το σύστημα στριμώχνεται, υπάρχει συσπείρωση για να αποκρουστεί ο κίνδυνος. Ετσι συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο μαζί ξεπλένουν τις πομπές του φέροντος οργανισμού.
Ο ισχυρός άνδρας της εταιρείας ήρθε σε συμφωνία με τις γερμανικές αρχές, δικάστηκε στη Γερμανία (έχει γερμανική υπηκοότητα) για κάποιο παρεμφερές αδίκημα και εισέπραξε μια... εξοντωτική ποινή: δώδεκα μήνες. Με αναστολή βεβαίως βεβαίως. Σιγά που θα τον έβαζαν στη φυλακή. Τα λεγόμενα σωφρονιστικά ιδρύματα είναι για τους φτωχοδιάβολους και για τους παραβάτες που δεν έχουν άκρες στην εξουσία. Σπανίως οδηγούνται πίσω από τα κάγκελα οι έχοντες και κατέχοντες. Εκτοτε ο Μιχ. Χριστοφοράκος κυκλοφορεί ελεύθερος και χαίρεται τη ζωή του στη δεύτερη και τόσο γενναιόδωρη πατρίδα του. Οι ελληνικές αρχές, όταν ξύπνησαν από τον νήδυμο ύπνο τους, ζήτησαν την έκδοσή του. Εφαγαν πόρτα. Το περίμεναν, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Επρεπε να δείξουν στους αποσβολωμένους Ελληνες ότι παλεύουν για να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ομως το γερμανικό κράτος είναι σοβαρό. Δεν είναι σκορποχώρι σαν το ελληνικό. Δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να συναινέσει στην έκδοση του Χριστοφοράκου. Ο λόγος; Οχι γιατί οι γερμανικές ελίτ δεν μας θεωρούν αξιόπιστο κράτος δικαίου και φοβούνται ότι ο κατηγορούμενος δεν θα έχει μια τίμια δίκη. Κάθε άλλο. Αλλωστε στην ίδια ευρωπαϊκή οικογένεια ανήκουμε, τις ίδιες αξίες υπηρετούμε (λέμε τώρα). Οι γερμανικές ελίτ φοβούνται. Τι; Μην ανοίξει το στόμα του ο Χριστοφοράκος και αρχίσει να ξερνάει. Μην περιγράψει τις πρακτικές της εταιρείας που διοικούσε σαν απόλυτος άρχων προκειμένου να παίρνει δουλειές στην Ελλάδα, πρακτικές που ήταν σε γνώση των γερμανικών κυβερνήσεων και είχαν τις ευλογίες τους, και μιλήσει για τις μίζες που έδωσε στα τότε κόμματα εξουσίας και σε ορισμένα κορυφαία στελέχη τους.
Ε, αυτό δεν το θέλει ούτε το πολιτικό προσωπικό της Γερμανίας (θα χαλάσει η εικόνα του άτεγκτου διώκτη της διαφθοράς που έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του) ούτε τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα την επίμαχη περίοδο. Οπότε άκρα του τάφου σιωπή και πάμε παρακάτω. Ασήμαντη λεπτομέρεια είναι ότι στη συνείδηση των πολιτών το σκάνδαλο της Siemens θα καταγραφεί ως ακόμη μία ανεξιχνίαστη υπόθεση, ως ακόμη μία επιτυχής προσπάθεια των συστημικών κομμάτων να αποσείσουν τις ευθύνες τους (πολιτικές και ποινικές) για την εκτεταμένη διαφθορά και τη χρεοκοπία της χώρας. Μια συμβουλή στους θυμωμένους: Μην ξεπεράσετε το μέτρο και σας μπουν τίποτε νοσηρές ιδέες για διαμαρτυρία, γιατί το επιτελικό κράτος των αρίστων έχει και κοριούς για να σας παρακολουθεί και ΜΑΤ για να σας επαναφέρει στην τάξη και νέους αυστηρούς νόμους για να σας μπουντρουμιάσει.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντακτών
