Πάντα βράδυ...

Καμμια φορά μια σύμπτωση καθορίζει τη ζωή σου. Χάρη στην Ειρήνη Νικολαΐδη (έφυγε από τη ζωή το βράδυ του Σαββάτου) βρέθηκα σ αυτή τη δουλειά. Το Φως των Σπορ έβγαινε στον ημιόροφο της Ελευθεροτυπίας στην Κολοκοτρωνη 8. Μια τυχαία γνωριμία με την Ειρήνη Νικολαΐδη με οδήγησε στην Κολοκοτρωνη. Αρχές της δεκαετίας του ‘80. Στην Ελευθεροτυπία του Κιτσου Τεγόπουλου. Όταν πάτησα..
το πόδι μου εκεί, είπα ότι πάνω από μήνα δεν βγάζω εδώ μέσα.. Να κλείνομαι εκεί ως τα ξημερώματα; Ούτε καφέδες, ούτε βόλτες, ούτε σινεμά, ούτε τσιπουράδικα πίσω από το Πεδίο του Άρεως, ούτε ουζερί στην Καισαριανη; Ούτε για αστείο να περάσω τα υπόλοιπα βραδια της ζωής μου κλεισμένη ...
έμεινα τελικά πάνω από τρεις δεκαετίες. Εκεί και μετά αλλού κι αλλού πάντα βράδυ.
Τα βράδια εκεί ήταν όλα όσα είπα ότι θα μου έλειπαν κι ακόμα περισσότερα.
Και όλα ξεκίνησαν από μια τυχαία γνωριμία με την Ειρήνη Νικολαιδη. Μια τυχαία γνωριμία που καθόρισε όλη τη ζωή μου.
Δεν την ξανά συνάντησα ποτέ. Όμως εκείνη η πρώτη ήταν η πιο σημαντική. Και Νοιώθω πως πολλά της χρωστάω.
- από το fb της δημοσιογράφου Κλεοπάτρας Κοντονίκα