Γράφει ο Τάσος ΠαππάςΗ αντιπολίτευση ζητάει την παραίτηση ενός υπουργού για συγκεκριμένους λόγους: αν το όνομά του έχει εμπλακεί σε υποθέσεις που έχουν και ποινική διάσταση. Αν με δημόσιες δηλώσεις του ή με τη συμπεριφορά του παραβιάζει τους κώδικες ηθικής και πολιτικής δεοντολογίας. Δεν μπορεί να ζητά από τον υπουργό να..
παραιτηθεί ή να καλεί τον πρωθυπουργό να τον απομακρύνει επειδή εφαρμόζει μια πολιτική με την οποία δεν συμφωνεί.
Ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας -αυτός είναι ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ λόγω των διορισμών διοικητών στα νοσοκομεία- δεν διέπραξε κάτι παράνομο, δεν έκανε ενέργειες που ζημιώνουν το δημόσιο ταμείο. Απλώς υλοποιεί την πολιτική του κόμματός του. Διόρισε επικεφαλής στα νοσοκομεία της χώρας πανάσχετους ανθρώπους. Για την ακρίβεια τοποθέτησε κομματικά στελέχη δεύτερης και τρίτης κατηγορίας. Αυτούς είχε, αυτούς έβαλε.
Πού είναι το ποινικώς κολάσιμο; Δυσκολεύομαι να το εντοπίσω. Λέτε να το έκανε ερήμην του πρωθυπουργού; Αστείο ερώτημα. Αλλωστε ο αποπεμφθείς διοικητής νοσοκομείου αποκάλυψε ότι του είχε υποσχεθεί το πόστο ο κ. Μητσοτάκης για αντίδωρο στην απόφασή του να επιστρέψει στη Ν.Δ. Ετσι γίνονται οι σωστές δουλειές επί Δεξιάς. Δώσε μου για να σου δώσω. Τίποτε δεν είναι δωρεάν.
Ο κ. Κικίλιας, όπως και όλοι οι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης, λειτουργεί κατ’ εντολήν του αρχηγού του. Δεν έχει αποκτήσει -και είναι μάλλον απίθανο ότι θα καταφέρει κάποτε να αποκτήσει- το πολιτικό ανάστημα και το κομματικό εκτόπισμα που θα του επιτρέπουν να οικοδομήσει μια σχέση αυτονομίας με την ηγεσία της παράταξής του.
Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους συναδέλφους του στην κυβέρνηση. Τόσους μηχανισμούς έχει φτιάξει ο πρωθυπουργός για να ελέγχει τους υπουργούς του. Τέτοια συγκέντρωση εξουσιών στα χέρια του πρωθιερέα της κυβέρνησης (άτιμη ανασφάλεια) δεν υπήρχε ούτε την περίοδο που κυβερνούσε τη χώρα ο πάπας του εγχώριου αστισμού Κωνσταντίνος Καραμανλής, ούτε την εποχή που ήταν στα πράγματα ο χαρισματικός και λαοφιλής Ανδρέας Παπανδρέου.
Οπότε το αμυντικό επιχείρημα που διακινούν οι δημοσιολόγοι της Δεξιάς, ότι τάχα ακόμα και ο κ. Μητσοτάκης αιφνιδιάστηκε δυσάρεστα με τις επιλογές του υφισταμένου του και εξέφρασε τη διαφωνία του (φυσικά εκ των υστέρων και φυσικά μέσω κύκλων), είναι για τους καφενέδες της επικράτειας. Εκεί μπορεί να πιάσει, υπό την προϋπόθεση ότι οι θαμώνες θα έχουν καταναλώσει αρκετές ποσότητες τσίπουρου ώστε να έχει πέσει σε γλυκό λήθαργο η κριτική τους σκέψη.
Δεν αποδίδει όμως όταν τίθεται στη δημόσια συζήτηση. Μόνο σε ένα πεδίο είναι εκτεθειμένος ο υπουργός Υγείας. Μπορεί να κατηγορηθεί για χλευασμό των δεσμεύσεων του κόμματός του στα θέματα της αξιολόγησης και της αριστείας. Με τις αποφάσεις του στο επίμαχο ζήτημα γελοιοποίησε τον αρχηγό του, ο οποίος είχε κάνει σημαία του κόμματός του την αξιοκρατία και την αριστεία.
Αλλά πώς θα ζητήσει ο κ. Μητσοτάκης από τον υπουργό του να παραιτηθεί, αφού ο ίδιος είναι ο πρώτος διδάξας; Αυτός δεν διόρισε φίλους και συγγενείς σε νευραλγικά πόστα; Αυτός δεν άφησε υπουργούς του να πράξουν το ίδιο στις περιοχές ευθύνης τους; Πώς λοιπόν θα ζητήσει σήμερα τα ρέστα από τον καημένο υπουργό Υγείας;
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ελπίζω να μην υιοθετήσει την πρακτική της Νέας Δημοκρατίας όταν ήταν στην αντιπολίτευση και να αρχίσει να καλεί τον Μητσοτάκη να διώξει από την κυβέρνηση πότε τον έναν και πότε τον άλλο υπουργό για ψύλλου πήδημα. Δεν είναι αυτή σοβαρή αντιπολίτευση. Με το συγκεκριμένο μοντέλο διακυβέρνησης που έχει επιβληθεί υπεύθυνος για όλα, ακόμα και για τα μικρά, είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
- το κείμενο του Τάσου Παππά είναι από την ΕφΣυν
