Κάτω τα χέρια από το ΚΕΘΕΑ

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Μπορώ να κατανοήσω τη συλλογιστική πίσω από μια φράση του τύπου «πονάει πόδι, κόψει πόδι». Αλήθεια μπορώ, χωράει στην κεφάλα μου έστω κι αν δεν την υιοθετώ ή τη συμμερίζομαι. Καταλαβαίνω ρε φίλε πως μπορεί να φτάσει ο άλλος σε τέτοιο σημείο βρασμού ψυχής ώστε να πάρει την απόφαση χωρίς επιστροφή. .
Συμβαίνουν αυτά σε συνθήκες ειδικές, όταν το καταραμένο το «πονάει» υπερβαίνει κάποιο αποδεκτό όριο. Και λες «ασταδγιάλα, πάει ξεφορτώσου το»…
Θα μπορούσα λοιπόν να δεχτώ ότι απαιτείται αναδόμηση (αθάνατε Αντρεα!) στο ΚΕΘΕΑ, αν ήταν ένας οργανισμός διεφθαρμένος και αναποτελεσματικό. Αν τη μασουλάγανε άνευ αιδούς την επιχορήγηση εκατομμυρίων του ελληνικού κράτους και παρήγαγαν έργο μηδενικό. Ποιο αυτοδιοίκητο τώρα και μαλακίες, ποιες πρωτοβουλίες και πράσινα άλογα; Μαύρος γάτος, άσπρος γάτος καμιά σημασία, αρκεί να πιάνει ποντίκια είχε πει ο μεγάλος. Άμα δεν τα πιάνει όμως και ξύνει όλη μέρα τις πατσές του, κάτι δεν πάει καλά!
Μάλιστα, με βαριά καρδιά θα μπορούσα να πω «ΟΚ» στην πρωτοβουλία Κικίλια να ξηλώσει το αιρετό και αμισθί διοικητικό συμβούλιο του ΚΕΘΕΑ και να το αντικαταστήσει με άλλο διορισμένο και καλοπληρωμένο. Αν ήτανε για τα κλωτσίδια το Κέντρο, θα το έραβα κι εγώ το στόμα μου. Τι να πουλάμε δηλαδή, αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση; Και να καταλήξουμε σαν κάτι γίδια που τα δείχνουν με το δάχτυλο και γελάνε;
Έλα όμως που το ΚΕΘΕΑ είναι πιο αθώο κι από την περιστερά! Δίχως ούτε ένα σκάνδαλο διαχειριστικό στο όνομά του, τόσα χρόνια που περνάει από πάσης φύσεως κρατικούς ελέγχους. Ούτε ένα, το ξαναγράφω για όσους και όσες δεν το διάβασαν την πρώτη φορά, μηδέν, ζερό, νούκου, τσεβά που λέμε και στα βλάχικα. Ούτε δραχμούλα πιο παλιά, ούτε ευρώπουλο τώρα δεν παράπεσαν όλως εντέχνως σε κάποια τσεπούλα. Και όσο για τις προσλήψεις του, ελέγχονται κανονικά με όλες τις διαφανείς διαδικασίες που επιβάλλει ο νόμος.
Αλλά δεν είναι εκεί το σπουδαίο. Θα μπορούσε άλλωστε το ΚΕΘΕΑ να μην σπαταλάει χρήμα και ταυτόχρονα να μην παράγει έργο. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά θα ήταν που θα είχαμε να κάνουμε με νεκροφάνεια. Το σπουδαίο όμως είναι ότι το ΚΕΘΕΑ παράγει έργο. Παραγει ουσιαστικό, παράγει σημαντικό, παράγει υποδειγματικό έργο. Και σώζει υπολήψεις, σώζει οικογένειες, σώζει ζωές γαμώ την τρέλα μου, σώζει κόσμο και κοσμάκη, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ψυχές. Χιλιάδες επί χιλιάδων διασωθέντες και διασωθείσες από τα νύχια και τα δόντια του θηρίου…
Δεν τα βγάζω απ’ το μυαλό μου τα ανωτέρω και, επαναλαμβάνω, δεν βρίσκω ευκαιρία για φτηνή αντιπολίτευση. Επειδή προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο καλύτερα γίνεται, ούτε γραφειοκράτες ρώτησα ούτε στελέχη κομματικά. Με τους ταπεινούς και καταφρονεμένους επικοινώνησα, με τους πρώην χρήστες. Κι εκείνοι με μια φωνή μου απάντησαν:
Το ΚΕΘΕΑ μας έσωσε, το ΚΕΘΕΑ έχει σώσει πολλούς, το ΚΕΘΕΑ θα σώσει κι άλλους τόσους!
Ούτε έναν, ούτε μία δεν βρήκα να μου πει κακιά κουβέντα για τον οργανισμό. Να τον αμφισβητήσει, να τον κατηγορήσει, να τον φτύσει κατάμουτρα. «Αφήστε το ΚΕΘΕΑ στην ησυχία του, να κάνει τη δουλειά του», μου είπανε όλοι και όλες.
Και ρωτάω τώρα εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, τον κύριο υπουργό:
Αφού το πόδι όχι μόνο δεν πονάει, αλλά μια χαρά περπατάει και τρέχει, για ποιο λόγο να το κόψουμε; Κερδάμε τίποτα απ’ το νυστέρι ή θέλουμε απλώς να τρίψουμε πέντε μουρίτσες και να βολέψουμε πέντε λεβέντες; Με κόστος ανυπολόγιστο σε υπολήψεις, σε οικογένειες, σε ζωές…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr