Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβη..
Οι εφημερίδες από τον περασμένο μήνα είχαν αναστείλει την κυκλοφορία τους (περισσότερα εδώ) και ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν λειτουργούσε.
Κι όμως ο κόσμος, είτε από «το χωνί», είπε από «στόμα σε
στόμα» είχε έγκαιρη και έγκυρη πληροφόρηση. Μόλις οι τελευταίοι Γερμανοί
άφησαν την Αθήνα οι περισσότεροι βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.
Εφημερίδες κυκλοφόρησαν, αλλά αυτές ήταν οι παράνομες, όσες είχαν αποκτήσει ρίζες στον ταλαιπωρημένο λαό. Οι άλλες,
οι επίσημες είχαν τη ρετσινιά της συνεργασίας με τους κατακτητές.
Τέσσερις εφημερίδες έχουμε υπόψη μας με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1944. Ίσως υπάρχουν κι άλλες. Συγγνώμη που δεν το ξέρουμε.
Η Αριστερά καλύτερα οργανωμένη σε συνθήκες παρανομίας είχε
διπλή εκπροσώπηση,. Ο Ριζοσπάστης
ήταν ένα μικρό δισέλιδο φυλλάδιο. Η εφημερίδα πάντως έκανε πολλές τοπικές
εκδόσεις όχι μόνο ανά πόλη, αλλά και συνοικία.
Από κοντά ο Απελευθερωτής,
όργανο της ΚΕ του ΕΑΜ. Πιο επαγγελματική έκδοση.
Τον μεσαίο χώρο τον κάλυπτε η Ελευθερία του Πάνου Κόκκα,
μια εφημερίδα που εξελίχτηκε από παράνομη σε νόμιμη. Έμεινε στον μεσαίο χώρο
μέχρι την Αποστασία όπου ακολούθησε τον Κωνσταντίνο
Μητσοτάκη.Εκλεισε το 1967 με τη χούντα και δεν κυκλοφόρησε ξανά.
Την δεξιά αντιπροσώπευε η Ανεξαρτησία. Η άρτια, για την εποχή, εμφάνισή του οφείλεται στην εφημερίδα που κρυβόταν πίσω του. Ηταν η Βραδυνή που αποφάσισε πέρα από τη νόμιμη έκδοση να υπάρχει το αντιστασιακό της αδελφάκι που δημοσίευε ότι δεν μπορούσε να φιλοξενήσει.
Τις επόμενες μέρες, δειλά – δειλά άρχισαν να βγαίνουν κι άλλες εφημερίδες. Δεν ήταν εύκολο σε μια
πόλη σχεδόν κατεστραμμένη και με
βασικές ελλείψεις όπου το τυπογραφικό
χαρτί να θεωρείται είδος υπερ-πολυτελείας. Μέχρι τον Δεκέμβριο πάντως υπήρξε
πληθώρα τίτλων…
- πηγή: pasatempo.wordpress