«Και κάπως έτσι αρχίζει», που έλεγε κι εκείνος ο βασιλιάς στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Κάπως έτσι ξεκινάει αυτό που περιέγραψα, με τρόπο υπερβολικό το ομολογώ, ως «Ελληνικό Εμφύλιο». Ως καυγά τέλος πάντων όπου συμμετέχουν όλοι εναντίον όλων, με αφορμή τους πρόσφυγες και τους μετανάστες..
Με αφορμή το που θα καταλήξουν αυτές οι βασανισμένες ψυχές που καταφθάνουν καθημερινά στη χώρα μας. Στα δικά σου τα χωράφια; Στους διπλανού; Στου παραπέρα; Ποιος θα μείνει με το μουντζούρη στο χέρι, που λένε και στο χαρτί;
Από τα Βρασνά ήρθε το μήνυμα, από τα επεισόδια στα Βρασνά, επειδή καμιά διακοσαριά πρόσφυγες που είχαν αποχωρήσει από τη Σάμο επρόκειτο να εγκατασταθούν προσωρινά σε ξενοδοχεία της περιοχής. Βγήκαν στους δρόμους ομάδες κατοίκων, μπλόκαραν τη μετακίνηση, πετάγανε πέτρες, την πέσανε και στους αστυνομικούς με βαριές κουβέντες:
«Ως έλληνες ένστολοι οφείλετε να υπερασπίζεστε τον ελληνικό λαό. Να κλείσετε τα σύνορα όπως κάνουν οι άλλοι βαλκανικοί λαοί και αν διώξετε όλους τους λαθραίους από τη χώρα. Διαφορετικά θεωρείται προδοσία».Προδότες και οι αστυνομικοί λοιπόν, επειδή πήγανε να κάνουνε τη δουλειά τους. Μια δουλειά που είχε προσυμφωνηθεί με τις αρχές της περιοχής, με την περιφέρεια, με τους ξενοδόχους. Όλα κομπλέ, με συμβόλαια για έξι χειμερινούς μήνες, τους μήνες δηλαδή που δεν πατάει στα Βρασνά ούτε πουλί πετούμενο όχι τουρίστας. Ζεστό χρήμα σα να λέμε, λεφτά από το πουθενά για μια περιοχή που δεν τη λες και Μύκονο της Μακεδονίας. Αλλά οι λαθραίοι πρέπει να φύγουν από τη χώρα…
Και ως την ώρα που θα φύγουν, να μην το κουνήσουν από τα νησιά παρακαλώ, να μείνουν στη Μυτιλήνη, στη Σάμο, στη Χίο. Δεν θα έρθουν να κάτσουν στην καμπούρα τη δικιά μας, αρκετή είναι η καμπούρα του γείτονα, τους χωράει όλους. Στο κάτω κάτω της γραφής κονομάγανε χρόνια τώρα στο Ανατολικό Αιγαίο από το λαθρεμπόριο με Τουρκία, ας πληρώσουν τώρα κι αυτοί την εγγύτητα με την καταραμένη χώρα. Ας φορτωθούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες!
Οι πρόσφυγες ωστόσο και οι μετανάστες έρχονται διαρκώς και δεν θα σταματήσουν να έρχονται. Δεν έχει άλλη επιλογή ο κακομοίρης που έχει ξεκινήσει από την άκρη του κόσμου. Έκανε εκατοντάδες χιλιόμετρα για να φτάσει ως τις απέναντι ακτές, θα το κάνει και το τελευταίο βήμα είτε σου γουστάρει είτε δεν σου γουστάρει. Κι άμα πας εσύ έξυπνε με το σκάφος να τον γυρίσεις πίσω με push back, θα βρεθεί κάποιος πάνω στο φουσκωτό και θα το σκίσει. Θα πάρει νερό, θα βουλιάξει, θα βρεθούν όλοι, άντρες, γυναίκες , παιδιά στη θάλασσα. Κι άντε κάνε τους push back ύστερα…
Πρόσφατο είναι το δράμα με το παιδάκι που επέβαινε σε λέμβο μαζί με άλλα τριαντατρία άτομα έξω από την Κω κι έπεσε πάνω τους το σκάφος του Λιμενικού και ψάξτε να τους βρείτε. Το παιδάκι ανασύρθηκε νεκρό. Και δεν είμαστε δικαστές εδώ για να αποδώσουμε ευθύνες, αλλά δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί πόσο δύσκολη είναι αυτή η δουλειά να κυνηγάς εικοσιτέσσερεις ώρες το εικοσιτετράωρο τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και πόσο σιδερένια νεύρα απαιτεί για να μη χάσεις τη μπάλα. Γιατί άμα τη χάσεις, δεν προκύπτει κανένα τσαντάκι χαμένο, κανένα πορτοφόλι, προκύπτουν ζωές χαμένες.
Ως εκ τούτου, ας πάρουμε μια αναπνοή όλοι και όλες μας. Κι ας αφήσουμε στην άκρη αυτή τη μαλακία με τους «προδότες». Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα πολύ πιο σοβαρό από πέντε κρεβάτια ξενοδοχείου και μπορεί τα προσεχή έτη να καθορίσει τη μοίρα του πλανήτη. Οπότε ή θα στρώσουμε τον κώλο μας κάτω για να δούμε πως θα το φέρουμε βόλτα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες ή θα γκαρίζουμε σαν τους βλάκες με μια ντουντούκα νομίζοντας ότι θα ανακόψουμε το κύμα. Καλή τύχη, δεν λέω, αλλά σε περίπτωση που ακόμη το αγνοείτε τα αυγά εξακολουθούν να μην βάφονται με πορδές…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είνaι από το newpost
